του Κ. Καραγιαννίδη
Κοτέτσι έχει η Ελλάς,
που έχει πολλές κοτούλες,
κοκόρια έχει αρκετά,
και ακούγονται φωνούλες.
Πολλές φορές αρμονικά
βλέπω να συμβιώνουν,
άλλοτε μάχη γίνεται,
μέχρι και που ματώνουν.
Αιτία είναι ο πόλεμος
αβγά να μη γεννούνε,
όμως το ... καλαμπόκι τους
ποτέ δεν το … ξεχνούνε!
Όταν κοκόρια πολεμούν,
οι κότες κακαρίζουν,
μ’ αυτό τον τρόπο τους μπορούν
και τους υποστηρίζουν.
Άλλοτε νικά ο μικρός
και άλλοτε ο μεγάλος,
απώλειες φτερών κι οι δυο
έχουν το δίχως άλλο.
Έρχεται κάποτε καιρός,
που ο ένας δυναμώνει,
ο άλλος είναι αδύναμος,
κι ούτε που τον ζυγώνει.
Ο ένας υπερήφανος
στο χώρο κάνει βόλτα,
ο άλλος είναι ντροπαλός
και προσποιείται κότα.
Μη έχοντας αντίπαλο
το ένα το κοκόρι,
μια στρουμπουλή του έφεραν
απ’ το αριστεροχώρι.
Για κότες κάνει εκατό
και για πολλά κοκόρια,
φοβάμαι πως ο κόκορας
θα βρει μεγάλα ζόρια.
Κ. Καραγιαννίδης 27 – 06 – 2023
