του Κ. Καραγιαννίδη
Φοβέρα δεν σε έσκιαξε, Ελλάδα μου, καμιά,
μόνο σε δύσκολες στιγμές βαριά η ανασαιμιά .
Δε λύγισες, δεν έσκυψες στην τούρκικη σκλαβιά,
για λίγο ξεκουράστηκες και τράβηξες μπροστά.
Ανίκητο δεν άφησες εχθρό εξωτερικό,
δεν ξέρω αν θ’ αντέξεις τον εσωτερικό.
Απ’ όλους πιο επικίνδυνος θαρρώ πως είναι αυτός,
κι αυτό οφείλεται στο ότι δεν είναι ορατός.
Χρόνια της οικονομίας σού σκάβανε το λάκκο,
κανένα δεν τιμώρησες απ’ όσους φοράγαν φράκο.
Μον’ έσκυψες από ντροπή και γίνηκες ζητιάνα,
πάντα ηθική και τίμια, δεν έγινες ρουφιάνα.
Σε κάψαν μια, σε κάψαν δυο, σε κάψαν τρεις και πέντε
Σ’ έχουν αφήσει ξέφραγη, μπάτε σκύλοι αλέστε.
Και τη ζωή τους δίνουνε κάποια απ’ τα παιδιά σου,
για να σε σώσουν προσπαθούν, το θεωρούν δουλειά τους.
Κι αφού καούν για χάρη σου, κι αφού πολλοί θρηνήσουν,
με δάκρυα κροκόδειλου κάποιοι θα τα … τιμήσουν.
Τις μάνες θα συλλυπηθούν, που χάσαν τα παιδιά τους,
κι ύστερα στη συνέχεια σαν πάντα στη … δουλειά τους.
Κ. Καραγιαννίδης 28 – 07 - 2023
