του Κ. Καραγιαννίδη
Εάν αρχίσει ο άνθρωπος ποιήματα να γράφει,
κανένας δεν τον σταματά σαν βάφει και ξεβάφει.
Τον κόσμο ξέρει ο ποιητής όμορφο να τον κάνει,
με πέντε δέκα πινελιές που πάντα απολαμβάνει.
Καθήκον του να ρίχνει φως στα μαύρα τα σκοτάδια,
νερό να βγάζει άλλοτε από βαθιά πηγάδια.
Ίσιο να κάνει το στραβό και δρόμους να ανοίγει,
κι ο που δεν έχει να διαβεί σε τούτους να προσφύγει.
Χαρά του τα ποιήματα ο κόσμος να διαβάζει,
στο τέλος κάτω απ’ αυτά και σχόλιο να βάζει.
Τον ποιητή το σχόλιο μπορεί να βελτιώσει
κι ενδεχομένως ποιητή κάνει τον αναγνώστη.
Αν γίνει ο κόσμος ποιητής, μεγάλη επιτυχία,
σχολείου τότε κανείς θαρρώ δε θα ‘χει χρεία.
Δάσκαλοι και μαθητές όλοι θα ‘ναι συγχρόνως.
Θα ξέρουν όλοι ν’ αγαπούν και δεν θα υπάρχει φθόνος.
Να μάθουμε όλοι απλά πάντα να ομιλούμε,
περισσότερο να μάθουμε τους άλλους να ακούμε.
Μπορεί θαρρώ η ποίηση τον κόσμο να ενώσει,
της οικογένειας ο θεσμός πάλι να δυναμώσει.
Κ. Καραγιαννίδης 25 – 07 – 2023
