του Κ. Καραγιαννίδη
Σύννεφο μαύρο να ‘μουνα να χώριζα στα τρία
να έσβηνα τις πυρκαγιές, του κόσμου τη βλακεία.
Στη ρόδο να καθότανε το ένα μου κομμάτι,
στην Κάρυστο, στην Κέρκυρα να σβήσουν κάθε δάκρυ.
Θάλασσα να ‘μουν άγρια, σφόδρα φουρτουνιασμένη,
να έσβηνα τις πυρκαγιές που ανάψαν οι βλαμμένοι.
Στην Κέρκυρα να έφθανε το ένα μου το κύμα,
στη Ρόδο το τρανότερο που ‘ν’ το μεγάλο θύμα.
Ποτάμι που να πήγαζε απ’ της Εύβοιας τα όρη
να έλουζε την Κάρυστο, την όμορφή της κόρη.
Στη θεραπεία ως Έλληνες βλέπω μειονεκτούμε.
Βαρύτητα στην πρόληψη, δάση να μη θρηνούμε.
Κ. Καραγιαννίδης 25 – 07 - 2023
