Στο απώτερο παρελθόν κάποια εφημερίδα...
τις ξεπέρασε όλες σε φαντασία. Μοίραζε κουπόνια για φτηνότερο ψωμί. Και δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό, αλλά και σε μια σειρά άλλων προϊόντων.
Πάμε πίσω στα 1927. Στην Ελλάδα υπάρχει μια ακόμα οικονομική κρίση. Ήταν απόρροια του πολέμου στη Μικρά Ασία που είχε υποχρεώσει τις κυβερνήσεις να παίρνουν δάνεια για τις ανάγκες του πολέμου και είχε έρθει η ώρα να αποπληρωθούν. Ήταν και η περίθαλψη των προσφύγων που τις έκανε να καταφύγουν σε νέα δάνεια.
Η Οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη που ήταν στην εξουσία με τη σύμπραξη των μεγάλων κομμάτων της εποχής (Φιλελεύθεροι του Βενιζέλου και Λαϊκοί του Τσαλδάρη), αλλά και μικρότερων κομμάτων όπως Ελευθεροφρονες του Μεταξά και η Δημοκρατική Ένωση του Παπαναστασίου) για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δαπάνες και να εισπράξει χρήματα έβαλε φόρους ακόμα και στα είδη πρώτης ανάγκης όπως τα τρόφιμα.
Περισσότερα απ’ όλα είχε πληγεί το ψωμί. Η Ελλάδα δεν ήταν αυτάρκης (και τότε…) σε σιτάρι. Υποχρεωνόταν να εισάγει μεγάλες ποσότητες από το εξωτερικό. Συνέβησαν όμως δύο πράγματα που τίναξαν στα ύψη την τιμή του. Η ρευστή κατάσταση στην Ευρώπη με κινήματα και φόβο για πόλεμο ανέβασε τις τιμές. Παράλληλα ο πληθωρισμός στην Ελλάδα και η υποχώρηση της δραχμής απέναντι στην αγγλική λίρα έκανε τις εισαγωγές ακόμα ακριβότερες!
Ο κόσμος το κατάλαβε για τα καλά στο καλάθι και στην τσέπη του. Το ψωμί, για παράδειγμα το 1924 στοίχιζε 4,36 δραχμές η οκά (1.2829 γραμμάρια), το 1926 πήγε στις 7,35 και το 1929 είχε στρρογγυλοκαθίσει στις 9,10 δραχμές.
Η εφημερίδα «Βραδυνή» σκέφτηκε να αυξήσει την κυκλοφορία της προσφέροντας έκπτωση στην αγορά του ψωμιού, Ήρθε σε επαφή με τις «αλυσίδες» της εποχής και εξασφάλισε εκπτώσεις που στη μεν Αθήνα ήταν τριάντα λεπτά και στον Πειραιά πενήντα!
Μάλιστα βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο να πλασάρει την προσφορά της. Λίγες μέρες μετά τον εορτασμό του Πάσχα όπου τα πορτοφόλια είχαν αδειάσει δημοσίευσε μια μικρή είδηση στην πρώτη σελίδα.
Κάποιες εφημερίδες, όπως ο Ελεύθερος Λόγος, την επόμενη μέρα έσπευσαν να την διαψεύσουν.
Η Βραδυνή επανήλθε εκφράζοντας τη σιγουριά της για την μείωση της τιμής του ψωμιού χωρίς να δίνει άλλες πληροφορίες
Στις 25 Απριλίου δημοσιεύει, επιτέλους, τι εννοούσε
Την Τετάρτη 27 του μήνα δημοσιεύει τα δύο πρώτα κουπόνια για ψωμί, αλλά και άλλα είδη
Παράλληλα δημοσιεύει εκτός από τις διευθύνσεις των καταστημάτων που είχαν συμβληθεί μαζί τους και έναν τιμοκατάλογο για τις τιμές των προϊόντων που θα μπορούσαν να πάρουν οι αναγνώστες της και την τιμή που ίσχυε. Θυμίζουμε ότι τότε υπήρχε διατίμηση. Το αρμόδιο υπουργείο καθόριζε τις τιμές και όχι οι εμπροροι.
Η διαδικασία ήταν απλή. Ο αναγνώστης όταν θα έφθανε στο ταμείο με το συμβεβλημένο κατάστημα θα συμπλήρωνε το ποσό της αγοράς του προϊόντος με το κουπόνι της εφημερίδας. Ήταν για να μιλήσουμε με τους σημερινούς όρους το pass της εποχής, η ο προάγγελος των προνομίων των πιστωτικών καρτών.
Η προσφορά κράτησε μέχρι τις 27 Αυγούστου. Δεν είναι τυχαίο ότι σταμάτησε αφού λίγες μέρες νωρίτερα η κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με τους αλευροβιομηχάνους και την Εθνική Τράπεζα. Η δεύτερη θα συγκέντρωνε την παραγωγή με κοινή τιμή και στη συνέχεια θα την διέθετε σε αυτούς. Λίγο αργότερα ιδρύθηκε η Αγροτική Τράπεζα που μεταξύ άλλων είχε και αυτό τον σκοπό.
