Της ΛΟΡΙΑΣ ΜΑΡΚΙΔΗ*
Από τον καιρό του Τούρκου καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και μετέπειτα πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ισμαήλ Νιχάτ Ερίμ, κατά το έτος 1956, προκαθορίστηκε...
ως μακροπρόθεσμος στρατηγικός στόχος της Άγκυρας η ανατροπή της πληθυσμιακής αναλογίας μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου.
“Η σημερινή αναλογία δεν μπορεί να ισχύει για πάντα”, έγραφε στις Εκθέσεις του το 1956, για την τουρκική υψηλή στρατηγική στο Κυπριακό τις οποίες συνέταξε κατόπιν οδηγιών του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές, ο Νιχάτ Ερίμ.
Προς το σκοπό υλοποίησης του στόχου της αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα της Νήσου, από τους πρώτους μήνες μετά την εισβολή του Ιουλίου 1974, η Άγκυρα άρχισε την εφαρμογή της πολιτικής εγκατάστασης Τούρκων εποίκων στην κατεχόμενη περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση του εισβολέα Μπουλέντ Ετζεβίτ, με σχέδιο έτοιμο από καιρό ώθησε την μεταφορά μεγάλου αριθμού εποίκων και ούτω καλουμένων “migrant workers” προς το σκοπό λειτουργίας των εργοστασίων και εργαστηρίων που ανήκαν στους Έλληνες Κυπρίους, τους οποίους εξεδίωξαν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής δια πυρός και σιδήρου.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος, Andrew Borowiec, ο οποίος ζούσε στην Κύπρο το 1974, έφερε στο φως ανακοίνωση των τουρκικών αρχών το Σεπτέμβριο 1974, σύμφωνα με την οποία 5,000 εργάτες θα εισήγοντο στην κατεχόμενη περιοχή και εγκαθίσταντο στις περιουσίες των εκδιωχθέντων Ελλήνων Κυπρίων (έκδοση Cyprus: A troubled island).
Επί πρωθυπουργίας, όμως, του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και της κυβέρνησης Συνασπισμού της Άγκυρας, ήτοι από τον Φεβρουάριο 1975 μέχρι και το έτος 1977, εφαρμόστηκε η πολιτική του μαζικού εποικισμού της κατεχόμενης περιοχής.
Χιλιάδες Τούρκοι έποικοι, ετερογενή μπουλούκια συνοδευόμενα από τους κοινοτάρχες τους, μεταφέρονται από την Ανατολία, τον Πόντο και άλλες υποβαθμισμένες περιοχές της Τουρκίας και “εμφυτεύονται” στα σκλαβωμένα χώματα.
Σχετικό είναι το άρθρο του Κουτλού Ανταλί στην Τουρκοκυπριακή εφημερίδα Ortam, 10.6.85 (by the “Turkish Cypriot Director of Registration”. Σημειωτέον ότι, η ευθαρσής κριτική που ασκούσε ο Ανταλί κατά της πολιτικής της Άγκυρας και του Ραούφ Ντενκτάς φαίνεται να προκάλεσε την εν ψυχρώ δολοφονία του μπροστά στο σπίτι του το 1996, με ύποπτους για το έγκλημα τους “Γκρίζους Λύκους ” και την “Τουρκική Ταξιαρχία”.
Η πολιτική του μαζικού εποικισμού προβλεπόταν στη “συμφωνία” την οποία συνήψε το παράνομο “Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος της Κύπρου” υπό τον Ραούφ Ντενκτάς, με την Τουρκία το 1975. Ο Ντενκτάς είχε δηλώσει τότε: “Χρειαζόμαστε ένα πληθυσμό 200 000 το συντομότερο δυνατόν”.Μαρτυρία για την εντατικοποίηση του μαζικού εποικισμού από το 1975 μέχρι και το έτος 1977 δίδει και ο Τουρκοκύπριος συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής, Mete Hatay.
Περαιτέρω, σύμφωνα με την Τουρκική εφημερίδα Aydinlik, ημερομηνίας 27.8.1979, ο αριθμός των εποίκων στην κατεχόμενη περιοχή ανήρχετο σε 50 χιλιάδες. Ταυτόχρονα, προέβαιναν οι κατοχικές αρχές σε παραχώρηση της “υπηκοότητας” του παράνομου μορφώματος.
Ο εποικισμός, που είναι έγκλημα πολέμου, για το οποίο η κατοχική Τουρκία δεν έχει μέχρι σήμερα τιμωρηθεί, αποτελεί μια σοβαρή πτυχή του Κυπριακού με δυσμενείς συνέπειες για τον Ελληνισμό της Κύπρου, αν δεν τύχουν εφαρμογής τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
* Λόρια Μαρκίδη
Πρώην πρέσβης
