«Επιτρέπονται μέχρι 12 μαστιγώματα σε αγόρια κάτω των 18 ετών». Οι αγριότητες των Άγγλων στην Κύπρο, οι κατ΄ οίκον αποκλεισμοί και τα συρματοπλέγματα

Στον ύπνο έπιασαν οι Κύπριοι αγωνιστές τον βρετανικό μηχανισμό όταν ξεκίνησαν τον απελευθερωτικό αγώνα την 1η Απριλίου του 1955, με στόχο την ένωση με την Ελλάδα. Το προηγούμενο βράδυ είχαν «ταράξει» τη γαλήνη των Άγγλων με ανατινάξεις κεντρικών κυβερνητικών κτιρίων, σπιτιών και στρατιωτικών καταυλισμών σε διάφορες πόλεις της Κύπρου.

 

Οι Άγγλοι κατείχαν το νησί από το 1878. Η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) με αρχηγό τον πρώην συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού, Γεώργιο Γρίβα, που έφερε το ψευδώνυμο Διγενής, απαιτούσε την ανεξαρτησία της Κύπρου και την ένωσή της με την Ελλάδα. Τα αντίποινα των Άγγλων Οι Βρετανοί άρχισαν να ανησυχούν. Έφεραν 1.200 πεζοναύτες στην Κύπρο και αύξησαν τις αστυνομικές δυνάμεις. Άρχισαν να απαγορεύουν την κυκλοφορία στους δρόμους τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά. Με συρματοπλέγματα περικύκλωναν ολόκληρα χωριά, προκειμένου να «μαντρώσουν» τους κατοίκους. Για μέρες ολόκληρες ή και εβδομάδες, δεν επέτρεπαν σε κανέναν κάτοικο να βγει από το σπίτι του.

Oι κάννες των Άγγλων σημάδευαν τα παράθυρα των σπιτιών. Στο χωριό Μηλικούρι, ο κατ΄οίκον περιορισμός κράτησε 50 μέρες. Οι Βρετανοί περικυκλώνουν ολόκληρα χωριά με συρματοπλέγματα και απαγορεύουν την κυκλοφορία Ο κυβερνήτης στρατάρχης Τζο Χάρντινγκ, έβαλε στο παιχνίδι και τους Τουρκοκύπριους, που μέχρι πρότινος ήταν ουδέτεροι και μάλλον αδιάφοροι για την Κύπρο. Στις 30 Μαΐου του 1956 έστησε τα πρώτα συρματοπλέγματα και στη Λευκωσία, αποκόπτοντας έτσι την ελληνική από την τουρκική συνοικία. Οι Τουρκοκύπριοι άρχισαν να συμμετέχουν στις δυνάμεις καταστολής των Βρετανών και να λαμβάνουν μέρος σε επιχειρήσεις εξόντωσης των μελών της ΕΟΚΑ.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι βασανισμοί Πολύ γρήγορα, η απαγόρευση της κυκλοφορίας θεωρήθηκε «ήπιο» μέτρο. Άρχισαν να δημιουργούνται στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οι συνθήκες κράτησης ήταν φρικτές. Τα βασανιστήρια που εφάρμοζαν θύμιζαν άγριες μεσαιωνικές μεθόδους.
Το πιο συνηθισμένο ήταν το «σιδερένιο κεφάλι». Ουσιαστικά ήταν ένα ατσάλινο στεφάνι, που το έβαζαν στο κεφάλι του βασανιζόμενου και το έσφιγγαν γύρω του μέχρι να λιποθυμήσει από τους αφόρητους πόνους. Συλλήψεις και βασανισμοί παιδιών ήταν μια πρακτική που καταγγέλθηκε διεθνώς χωρίς αποτέλεσμα. Δεν έλειψαν και τα ψυχολογικά βασανιστήρια με εικονικές εκτελέσεις. Όσο για τις ανακρίσεις των υπόπτων, το μαστίγωμα, η αφαίρεση νυχιών, το σβήσιμο τσιγάρου στο σώμα, το κατάβρεγμα με παγωμένο ή καυτό νερό, είχαν γίνει ρουτίνα.   

mixanitouxronou