του Κ. Καραγιαννίδη
Αγάπη έψαχνε να βρει η αγάπη ν’ αγαπήσει,
μα δεν τη βρήκε πουθενά και είχε απαυδήσει.
Αγάπες βρήκε ψεύτικες, εφήμερες αγάπες,
καμιά ικανοποίηση, γιατί ήτανε απάτες.
Μόνη η αγάπη κι ορφανή συνέχισε να ψάχνει,
τα δίχτυα έστησε παντού ωσάν μικρή αράχνη.
Όπου και αν άπλωσε δίχτυα μικρά, μεγάλα,
δεν είχε αποτέλεσμα, δε βρήκε αγάπη στάλα.
Έξω από μία φυλακή καθώς αυτή περνούσε,
αγάπης άκουσε οιμωγή, βοήθεια ζητούσε.
Την είχαν βάλει φυλακή το μίσος και η διχόνοια,
η υποκρισία, η έπαρση και ζήταγε συμπόνια.
Τότε κατάλαβε γιατί αγάπη δεν υπάρχει,
κάθε λεπτό, κάθε στιγμή στο μίσος να σκοντάφτει.
Τον πόνο της εξέφρασε μια μέρα και στο μίσος,
ελπίδα έτρεφε να βρει σ’ αυτό αγάπη ίσως.
Λύγισε και δάκρυσε το μίσος απ’ τον πόνο,
κι αμέσως αναφώνησε: Από αγάπη λιώνω!
Κ. Καραγιαννίδης 14 – 10 – 2023
