Κρινιώ Καλογερίδου
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι φιλάνθρωποι της Δύσης (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ε.Ε, της Ελλάδας και της Κύπρου, που έγιναν κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν της εφαρμόζοντας την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών), αντιμετωπίζουν με προκλητική ψυχρότητα και αδιαφορία την εθνοκάθαρση που συντελείται σε βάρος των Αρμενίων
Εθνοκάθαρση που ολοκληρώνει τη γενοκτονία και το πογκρόμ των Τούρκων σε βάρος τους το 1915-'18 και αναδεικνύει με τον πλέον δραματικό τρόπο την υποκριτική στάση των ''Μεγάλων'' απέναντι στους αχρείαστους ''μικρούς'', τους οποίους πετάνε ως θήραμα στους Τουρκοαζέρους αναθεωρητές της σύγχρονης ιστορίας, ενώ επί δύο χρόνια υψώνει τείχος υπεράσπισης της Ουκρανίας απέναντι στην αναθεωρητική Ρωσία μπουκώνοντας την πρώτη με όπλα για πέταμα...
Είμαστε, άραγε, με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και τώρα εμείς οι Έλληνες, που παρακολουθούμε ως αθέατοι μάρτυρες τα ατελείωτα καραβάνια των 100.417 Αρμενίων ξεριζωμένων (κατά την Ναζέλι Μπαγκντασαριάν, Γραμματέα Τύπου του πρωθυπουργού της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν) να κατευθύνονται απ' τις πατρογονικές εστίες τους (βλ. ιστορικά εδάφη του Αρτσάχ-Ναγκόρνο Καραμπάχ) στην μάνα Αρμενία, χωρίς να τολμάμε να καταδικάσουμε το γεγονός της αζέρικης εισβολής με πλάτη τους Τούρκους συβούλους και τον στρατό που είχε στείλει η Τουρκία από το '20 για να μη δυσαρεστήσουμε τους ηγέτες της χριστιανικής Δύσης;
Είμαστε ήσυχοι με την εθνική μας συνείδηση βλέποντας να συντελείται στη γειτονική Ευρασία απ' τους ισλαμοφασίστες του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας η επεκτατική πολιτική της εθνοκάθαρσης, η οποία -- στην μεγέθυνσή της -- παραπέμπει στις τραγικές εικόνες προσφυγιάς με κατεύθυνση την μάνα Ελλάδα μετά τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου το 1919 (353.000 οι σφαγιασθέντες απ' τους ''χασάπηδες'' ισλαμοφασίστες Κούρδους -''τσέτες'' του Κεμάλ) και των άλλων προγόνων μας στην μικρασιατική ενδοχώρα;
Η επεκτατική πολιτική γίνεται αποδεκτή από μας αν συντελείται με τις πλάτες της Δύσης και της Τουρκίας (η οποία είχε από το '20 στείλει στρατό στον νυν εισβολέα ''Αζερμπαϊτζάν'' και τώρα στρατιωτικούς συμβούλους της στο Γενικό Επιτελείο του Μπακού), ενώ είναι καταδικαστέα αν ο εισβολέας λέγεται ''Ρωσία'';
Έπαψε να ισχύει το Διεθνές Δίκαιο (για το οποίο κοπτόμαστε οι πολιτισμένοι της Δύσης, με την Ελλάδα επικεφαλής, τιμής ένεκεν) σύμφωνα με το οποίο ΑΠΑΝΤΕΣ οι εισβολείς σε ανεξάρτητη χώρα είναι καταδικαστέοι;
Ασφαλώς και δεν έπαψε. Και εφόσον ισχύει αυτό, με επιπρόσθετο δεδομένο το κοινό παρελθόν γενοκτονίας και προσφυγιάς Αρμενίων-Ελλήνων, πώς εξηγείται η δική μας (ένοχη) σιωπή μέσα στην γενικευμένη της Δύσης;
Της Δύσης που βλέπει αδιάφορη να συνεχίζεται το δράμα των Αρμενίων από εκεί που το άφησε ο σφαγέας Κεμάλ και επιτρέπει -- χωρίς ντροπή -- να συντελούνται διωγμοί στον 21ο αιώνα με πρωταγωνιστές τους σφαγείς του 20ου Τούρκους και τους ''μαθητές'' τους Αζέρους;
Με τα δεδομένα αυτά στα οποία πρέπει να συνυπολογίσουμε την οδυνηρή εμπειρία του Κυπριακού Ελληνισμού από τη διπλή τουρκική εισβολή στην Κύπρο το '74 (Αττίλας 1&2), είχαμε υποχρέωση οι Έλληνες -- κυβερνητικά -- να καταδικάσουμε τα δεινά των Αρμενίων απ' τους Τουρκο-Αζέρους ως ''ομοιοπαθή θύματα'' του διαιωνιζόμενου αναθεωρητικού πνεύματος, ώστε να δείξουμε ότι αντιμετωπίζουμε με την ίδια ευαισθησία την τουρκοαζέρικη εισβολή στην Αρμενία και την ρωσική στην Ουκρανία.
Αντ' αυτού, κρατάμε αιδήμονα σιωπή συμμετέχοντας στην ντροπιαστική ''ομερτά'' της Δύσης (που κλείνει τα μάτια στο έγκλημα της αρμενικής εθνοκάθαρσης) -- με τη βοήθεια των συστημικών Μέσων στην Ελλάδα, τα οποία ξόδεψαν θαρρείς όλη την ευαισθησία τους για την Ουκρανία μετά την καταδικαστέα από όλους μας εισβολή της Ρωσίας σ' αυτήν, και δεν τους έμεινε δάκρυ για το δράμα των Αρμενίων που δέχτηκαν την εισβολή των Αζέρων με τη συνέργεια των Τούρκων συμμάχων τους.
Το εξοργιστικό στην περίπτωσή μας είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταδίκασε το γεγονός της εισβολής των Αζέρων στην Αρμενία (επιβεβαιώνοντας ότι συμμετέχει συνειδητά στο ΝΑΤΟϊκό διπλωματικό παραμύθι των δύο μέτρων και δύο σταθμών), αλλά δεν έχει εκφράσει ως τώρα το παραμικρό ενδιαφέρον για την τύχη των ξεριζωμένων Αρμενίων με τους οποίους μοιραζόμαστε οι Έλληνες κοινές αξίες και ιστορικούς, διαχρονικούς δεσμούς.
Για τον λόγο αυτό, ακριβώς, το ελληνικό κράτος θα έπρεπε ήδη να είναι έτοιμο να εγκαταστήσει όσους από αυτούς ζητήσουν καταφύγιο στη χώρα μας (ήδη οι Αρμένιοι απευθύνθηκαν για βοήθεια στην Ε.Ε) στις παραμεθόριες περιοχές των ελληνοτουρκικών συνόρων οι οποίες δεινοπαθούν από τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας μέσω του μεταναστευτικού της στρατού, με στόχο να τις ενισχύσει παράλληλα δημογραφικά με Αρμένιους πρόσφυγες σε κοινές περιοχές εγκατάστασης στη Θράκη με τους πρόσφυγες Πόντιους της δεκαετίας του '90.
Το δυστύχημα όμως είναι ότι, μέχρι στιγμής, η Ελλάδα -- όχι μόνο δεν έχει εκφράσει τη συμπάθειά της στα θύματα της τουρκοαζέρικης εθνοκάθαρσης -- αλλά δεν δείχνει και διάθεση να δεχθεί Αρμένιους πρόσφυγες (πολιτική πράξη ανθρωπιάς και έμπρακτης αλληλεγγύης, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ''ομοιοπαθείς'').
Επιπλέον, σχεδίαζε μέχρι πρότινος (προ της δημοσιοποίησης, συγκεκριμένα, των σχεδίων της από τους Financial Times για νομιμοποίηση 300.000 μεταναστών προς κάλυψη των αυξανόμενων ελλείψεων στην αγορά εργασίας), κάτι που ήρε τελικά αναγκαστικά (δια του υπουργού Μετανάστευσης Δ. Καιρίδη) λόγω των προκληθέντων αντιδράσεων.
Σχεδίαζε να νομιμοποιήσει ένα ετερόκλητο πλήθος αλλοεθνών και αλλόθρησκων το οποίο όχι μόνο δεν έχει ταυτοτική ή ιστορική συνάφεια με την ελληνική κοινωνία, αλλά -- με δεδομένη την πολυτεκνία του -- είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει στο μέλλον πρόβλημα αποσταθεροποίησης του κοινωνικού μας ιστού, πράγμα άκρως ευνοϊκό για την Τουρκία...
Πέραν αυτών, η Ελλάδα (που είχε δηλώσει άμεσα -- και ορθώς -- την αμέριστη συμπαράστασή της στους ομογενείς μας της Ουκρανίας μετά την ρωσική εισβολή σε αυτήν) φαίνεται να ξεχνά, στην περίπτωση του ξεριζωμού των Αρμενίων από τις εστίες τους, ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες του Αρτσάχ είναι και πολίτες ελληνικής καταγωγής οι οποίοι χρειάζονται τη στήριξή της.
Με βάση μάλιστα δημοσιογραφικές πληροφορίες από εκεί, 24 Έλληνες του μοναδικού (ξεχασμένου από την Ελλάδα) χωριού του Ναγκόρνο Καραμπάχ Μεχμανά (όπου εγκαταστάθηκαν απ' τη δεκαετία του 1830 Έλληνες Πόντιοι) έχουν βρει καταφύγιο -- μετά την τουρκοαζέρικη εισβολή -- στην Αρμενία και το Στεπανακέρτ (πρωτεύουσα του Καραμπάχ), χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα απομακρυνθούν από εκεί και θα κατευθυνθούν για ασφάλεια στην μάνα Ελλάδα, αφού η επαρχία Ματακέρτ πλέον ελέγχεται απ' το Αζερμπαϊτζάν.
Ως εκ τούτου, τώρα είναι η στιγμή, ο επισπεύδων προ μηνός για επαφή του με τον Τούρκο ΥΠΕΞ (Χακάν Φιντάν) Γιώργος Γεραπετρίτης να κάνει ό,τι και ο προκάτοχός του Νίκος Δένδιας επισκεπτόμενος την Ουκρανία (Φεβρουάριος '22), για να διασφαλίσει την διαφυγή των ομογενών μας από εκεί εν μέσω πολέμου με φανερούς και κρυφούς εχθρούς.
Στους φανερούς συγκαταλέγονται οι Αζέροι και οι Τούρκοι, όπως είπαμε, αλλά στους κρυφούς βρίσκονται οι Ρώσοι, που παίζουν βρώμικα το παιχνίδι των Τουρκο-Αζέρων σε βάρος των Αρμενίων έχοντας ξεχάσει προφανώς τις δολοφονίες από τους Αζέρους 8 Ρώσων στρατιωτικών, μεταξύ των οποίων και του υποστράτηγου των ειρηνευτικών της δυνάμεών της στο Ναγκόρνο.
Έχοντας ξεχάσει και τις βολές πυροβολικού τελευταία στο ρωσικό στρατόπεδο απ' την πλευρά των Αζέρων φίλων τους, όπως ξέχασαν ασκαρδαμυκτί το 2015 την κατάρριψη από F16 της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας του ρωσικού βομβαρδιστικού Sukhoi Su-24M στη Βόρεια Συρία, για να ακολουθήσει αργότερα -- μετά τη συγγνώμη του Ερντογάν -- ο στρατηγικός εναγκαλισμός Ρωσίας-Τουρκίας.
Δεδομένων αυτών, η Ελλάδα πρέπει να σταθεί αρωγός στους δοκιμαζόμενους ομογενείς μας στην Αρμενία και τους Αρμένιους που επιθυμούν μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα μας. Η αδιαφορία απέναντί τους πρέπει να μετατραπεί σε πλέγμα προστασίας λόγω των ιστορικών μας δεσμών και των συναισθηματικών που αποκτήσαμε με τους εγκατεστημένους από χρόνια στην Ελλάδα Αρμένιους.
Τους χριστιανούς Αρμένιους οι οποίοι όχι μόνο ενσωματώθηκαν ιδανικά στην Ελλάδα και έχουν ενεργή παρουσία στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου μας, αλλά δείχνουν διάθεση να βοηθήσουν τη χώρα μας σε ώρα ανάγκης όπως οι Κύπριοι αδελφοί μας, τη στιγμή που οι μουσουλμάνοι Αζέροι θα πολεμήσουν στο πλευρό της Τουρκίας σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου.
Το ξεκαθάρισε, άλλωστε, ένα χρόνο πριν ο Ιλχάμ Αλίγιεφ στον Έλληνα πρεσβευτή της χώρας μας στο Αζερμπαϊτζάν, κ. Νικόλαο Πιπερίγκο με το που ανέλαβε τα καθήκοντά του εκεί και πήγε να δώσει τα διαπιστευτήριά του.
Τα διαπιστευτήριά του στον Αζέρο Πρόεδρο, ο οποίος -- χάρη στις ρωσοτουρκικές πλάτες, την ''ομερτά'' της Δύσης, την έμφοβη ηγεσία της Αρμενίας και την εξοπλιστική ενδυνάμωση της χώρας του από Τουρκία και Ισραήλ -- απέκτησε ''διαστάσεις'' αναθεωρητικού ηγέτη που απειλεί τον ιστορικό λαό της Αρμενίας με εθνοκάθαρση: ''Εσείς οι Έλληνες στηρίζετε την Αρμενία την οποία εμείς πολεμούμε, εμείς οι Αζέροι είμαστε αδέρφια με τους Τούρκους, συντασσόμαστε απόλυτα μαζί τους''...
Κι αυτό το επιβεβαίωσε με τον πιο θεαματικό τρόπο ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν πανηγύριζε στο πλευρό του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν την εθνοκάθαρση των Αζέρων κατά των ανυπεράσπιστων Αρμενίων, για να πάει ετεροχρονισμένα την απάντηση των Κυπρίων στην μεγάλη διαδήλωση στη Λευκωσία (1/10) στην Πλατεία Ελευθερίας: ''Κύπρος-Αρμενία, κοινός Αγώνας''.
Συνελόντι ειπείν, για μας τους Έλληνες, η σωστή πλευρά της Ιστορίας επιβάλλει, εν προκειμένω, να μη γυρίσουμε την πλάτη στην Αρμενία λόγω εξάρτησης της Ευρώπης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν. Να φανούμε αλληλέγγυοι και να μην αμαυρώσουμε την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας ταυτιζόμενοι με τους υποκριτές των δύο μέτρων και δύο σταθμών της Δύσης.
Γιατί, σε άλλη περίπτωση, θα αποδειχθούμε πολιτικά κοντόφθαλμοι, εθνικά επιζήμιοι, ιστορικά αμνήμονες και ηθικά, απαράδεκτοι. αφού θα επιτρέψουμε να πέσει για άλλη μια φορά ο φίλος αρμενικός λαός θύμα ενός μανιώδη αναθεωρητή (του Τούρκου), που -- με μπροστάρη τον ομόθρησκό του Αζέρο -- ξύνει τα νύχια του για αναθεωρήσεις Συνθηκών, ώστε να εκμεταλλευτεί γεωπολιτικά τη χώρα κλειδί για Δύση και Ανατολή, Αρμενία.
Ξύνει τα νύχια του για νέες γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, αλλαγές συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών, απειλές. σφαγές και λεηλασίες σε βάρος των Αρμενίων, τους οποίους αψήφιστα θυσιάζει η Δύση (με εμπροσθοφυλακή την Ε.Ε) για να μην κοπεί η κλωστή της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν...
Είμαστε, άραγε, με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και τώρα εμείς οι Έλληνες, που παρακολουθούμε ως αθέατοι μάρτυρες τα ατελείωτα καραβάνια των 100.417 Αρμενίων ξεριζωμένων (κατά την Ναζέλι Μπαγκντασαριάν, Γραμματέα Τύπου του πρωθυπουργού της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν) να κατευθύνονται απ' τις πατρογονικές εστίες τους (βλ. ιστορικά εδάφη του Αρτσάχ-Ναγκόρνο Καραμπάχ) στην μάνα Αρμενία, χωρίς να τολμάμε να καταδικάσουμε το γεγονός της αζέρικης εισβολής με πλάτη τους Τούρκους συβούλους και τον στρατό που είχε στείλει η Τουρκία από το '20 για να μη δυσαρεστήσουμε τους ηγέτες της χριστιανικής Δύσης;
Είμαστε ήσυχοι με την εθνική μας συνείδηση βλέποντας να συντελείται στη γειτονική Ευρασία απ' τους ισλαμοφασίστες του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας η επεκτατική πολιτική της εθνοκάθαρσης, η οποία -- στην μεγέθυνσή της -- παραπέμπει στις τραγικές εικόνες προσφυγιάς με κατεύθυνση την μάνα Ελλάδα μετά τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου το 1919 (353.000 οι σφαγιασθέντες απ' τους ''χασάπηδες'' ισλαμοφασίστες Κούρδους -''τσέτες'' του Κεμάλ) και των άλλων προγόνων μας στην μικρασιατική ενδοχώρα;
Η επεκτατική πολιτική γίνεται αποδεκτή από μας αν συντελείται με τις πλάτες της Δύσης και της Τουρκίας (η οποία είχε από το '20 στείλει στρατό στον νυν εισβολέα ''Αζερμπαϊτζάν'' και τώρα στρατιωτικούς συμβούλους της στο Γενικό Επιτελείο του Μπακού), ενώ είναι καταδικαστέα αν ο εισβολέας λέγεται ''Ρωσία'';
Έπαψε να ισχύει το Διεθνές Δίκαιο (για το οποίο κοπτόμαστε οι πολιτισμένοι της Δύσης, με την Ελλάδα επικεφαλής, τιμής ένεκεν) σύμφωνα με το οποίο ΑΠΑΝΤΕΣ οι εισβολείς σε ανεξάρτητη χώρα είναι καταδικαστέοι;
Ασφαλώς και δεν έπαψε. Και εφόσον ισχύει αυτό, με επιπρόσθετο δεδομένο το κοινό παρελθόν γενοκτονίας και προσφυγιάς Αρμενίων-Ελλήνων, πώς εξηγείται η δική μας (ένοχη) σιωπή μέσα στην γενικευμένη της Δύσης;
Της Δύσης που βλέπει αδιάφορη να συνεχίζεται το δράμα των Αρμενίων από εκεί που το άφησε ο σφαγέας Κεμάλ και επιτρέπει -- χωρίς ντροπή -- να συντελούνται διωγμοί στον 21ο αιώνα με πρωταγωνιστές τους σφαγείς του 20ου Τούρκους και τους ''μαθητές'' τους Αζέρους;
Με τα δεδομένα αυτά στα οποία πρέπει να συνυπολογίσουμε την οδυνηρή εμπειρία του Κυπριακού Ελληνισμού από τη διπλή τουρκική εισβολή στην Κύπρο το '74 (Αττίλας 1&2), είχαμε υποχρέωση οι Έλληνες -- κυβερνητικά -- να καταδικάσουμε τα δεινά των Αρμενίων απ' τους Τουρκο-Αζέρους ως ''ομοιοπαθή θύματα'' του διαιωνιζόμενου αναθεωρητικού πνεύματος, ώστε να δείξουμε ότι αντιμετωπίζουμε με την ίδια ευαισθησία την τουρκοαζέρικη εισβολή στην Αρμενία και την ρωσική στην Ουκρανία.
Αντ' αυτού, κρατάμε αιδήμονα σιωπή συμμετέχοντας στην ντροπιαστική ''ομερτά'' της Δύσης (που κλείνει τα μάτια στο έγκλημα της αρμενικής εθνοκάθαρσης) -- με τη βοήθεια των συστημικών Μέσων στην Ελλάδα, τα οποία ξόδεψαν θαρρείς όλη την ευαισθησία τους για την Ουκρανία μετά την καταδικαστέα από όλους μας εισβολή της Ρωσίας σ' αυτήν, και δεν τους έμεινε δάκρυ για το δράμα των Αρμενίων που δέχτηκαν την εισβολή των Αζέρων με τη συνέργεια των Τούρκων συμμάχων τους.
Το εξοργιστικό στην περίπτωσή μας είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταδίκασε το γεγονός της εισβολής των Αζέρων στην Αρμενία (επιβεβαιώνοντας ότι συμμετέχει συνειδητά στο ΝΑΤΟϊκό διπλωματικό παραμύθι των δύο μέτρων και δύο σταθμών), αλλά δεν έχει εκφράσει ως τώρα το παραμικρό ενδιαφέρον για την τύχη των ξεριζωμένων Αρμενίων με τους οποίους μοιραζόμαστε οι Έλληνες κοινές αξίες και ιστορικούς, διαχρονικούς δεσμούς.
Για τον λόγο αυτό, ακριβώς, το ελληνικό κράτος θα έπρεπε ήδη να είναι έτοιμο να εγκαταστήσει όσους από αυτούς ζητήσουν καταφύγιο στη χώρα μας (ήδη οι Αρμένιοι απευθύνθηκαν για βοήθεια στην Ε.Ε) στις παραμεθόριες περιοχές των ελληνοτουρκικών συνόρων οι οποίες δεινοπαθούν από τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας μέσω του μεταναστευτικού της στρατού, με στόχο να τις ενισχύσει παράλληλα δημογραφικά με Αρμένιους πρόσφυγες σε κοινές περιοχές εγκατάστασης στη Θράκη με τους πρόσφυγες Πόντιους της δεκαετίας του '90.
Το δυστύχημα όμως είναι ότι, μέχρι στιγμής, η Ελλάδα -- όχι μόνο δεν έχει εκφράσει τη συμπάθειά της στα θύματα της τουρκοαζέρικης εθνοκάθαρσης -- αλλά δεν δείχνει και διάθεση να δεχθεί Αρμένιους πρόσφυγες (πολιτική πράξη ανθρωπιάς και έμπρακτης αλληλεγγύης, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ''ομοιοπαθείς'').
Επιπλέον, σχεδίαζε μέχρι πρότινος (προ της δημοσιοποίησης, συγκεκριμένα, των σχεδίων της από τους Financial Times για νομιμοποίηση 300.000 μεταναστών προς κάλυψη των αυξανόμενων ελλείψεων στην αγορά εργασίας), κάτι που ήρε τελικά αναγκαστικά (δια του υπουργού Μετανάστευσης Δ. Καιρίδη) λόγω των προκληθέντων αντιδράσεων.
Σχεδίαζε να νομιμοποιήσει ένα ετερόκλητο πλήθος αλλοεθνών και αλλόθρησκων το οποίο όχι μόνο δεν έχει ταυτοτική ή ιστορική συνάφεια με την ελληνική κοινωνία, αλλά -- με δεδομένη την πολυτεκνία του -- είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει στο μέλλον πρόβλημα αποσταθεροποίησης του κοινωνικού μας ιστού, πράγμα άκρως ευνοϊκό για την Τουρκία...
Πέραν αυτών, η Ελλάδα (που είχε δηλώσει άμεσα -- και ορθώς -- την αμέριστη συμπαράστασή της στους ομογενείς μας της Ουκρανίας μετά την ρωσική εισβολή σε αυτήν) φαίνεται να ξεχνά, στην περίπτωση του ξεριζωμού των Αρμενίων από τις εστίες τους, ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες του Αρτσάχ είναι και πολίτες ελληνικής καταγωγής οι οποίοι χρειάζονται τη στήριξή της.
Με βάση μάλιστα δημοσιογραφικές πληροφορίες από εκεί, 24 Έλληνες του μοναδικού (ξεχασμένου από την Ελλάδα) χωριού του Ναγκόρνο Καραμπάχ Μεχμανά (όπου εγκαταστάθηκαν απ' τη δεκαετία του 1830 Έλληνες Πόντιοι) έχουν βρει καταφύγιο -- μετά την τουρκοαζέρικη εισβολή -- στην Αρμενία και το Στεπανακέρτ (πρωτεύουσα του Καραμπάχ), χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα απομακρυνθούν από εκεί και θα κατευθυνθούν για ασφάλεια στην μάνα Ελλάδα, αφού η επαρχία Ματακέρτ πλέον ελέγχεται απ' το Αζερμπαϊτζάν.
Ως εκ τούτου, τώρα είναι η στιγμή, ο επισπεύδων προ μηνός για επαφή του με τον Τούρκο ΥΠΕΞ (Χακάν Φιντάν) Γιώργος Γεραπετρίτης να κάνει ό,τι και ο προκάτοχός του Νίκος Δένδιας επισκεπτόμενος την Ουκρανία (Φεβρουάριος '22), για να διασφαλίσει την διαφυγή των ομογενών μας από εκεί εν μέσω πολέμου με φανερούς και κρυφούς εχθρούς.
Στους φανερούς συγκαταλέγονται οι Αζέροι και οι Τούρκοι, όπως είπαμε, αλλά στους κρυφούς βρίσκονται οι Ρώσοι, που παίζουν βρώμικα το παιχνίδι των Τουρκο-Αζέρων σε βάρος των Αρμενίων έχοντας ξεχάσει προφανώς τις δολοφονίες από τους Αζέρους 8 Ρώσων στρατιωτικών, μεταξύ των οποίων και του υποστράτηγου των ειρηνευτικών της δυνάμεών της στο Ναγκόρνο.
Έχοντας ξεχάσει και τις βολές πυροβολικού τελευταία στο ρωσικό στρατόπεδο απ' την πλευρά των Αζέρων φίλων τους, όπως ξέχασαν ασκαρδαμυκτί το 2015 την κατάρριψη από F16 της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας του ρωσικού βομβαρδιστικού Sukhoi Su-24M στη Βόρεια Συρία, για να ακολουθήσει αργότερα -- μετά τη συγγνώμη του Ερντογάν -- ο στρατηγικός εναγκαλισμός Ρωσίας-Τουρκίας.
Δεδομένων αυτών, η Ελλάδα πρέπει να σταθεί αρωγός στους δοκιμαζόμενους ομογενείς μας στην Αρμενία και τους Αρμένιους που επιθυμούν μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα μας. Η αδιαφορία απέναντί τους πρέπει να μετατραπεί σε πλέγμα προστασίας λόγω των ιστορικών μας δεσμών και των συναισθηματικών που αποκτήσαμε με τους εγκατεστημένους από χρόνια στην Ελλάδα Αρμένιους.
Τους χριστιανούς Αρμένιους οι οποίοι όχι μόνο ενσωματώθηκαν ιδανικά στην Ελλάδα και έχουν ενεργή παρουσία στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου μας, αλλά δείχνουν διάθεση να βοηθήσουν τη χώρα μας σε ώρα ανάγκης όπως οι Κύπριοι αδελφοί μας, τη στιγμή που οι μουσουλμάνοι Αζέροι θα πολεμήσουν στο πλευρό της Τουρκίας σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου.
Το ξεκαθάρισε, άλλωστε, ένα χρόνο πριν ο Ιλχάμ Αλίγιεφ στον Έλληνα πρεσβευτή της χώρας μας στο Αζερμπαϊτζάν, κ. Νικόλαο Πιπερίγκο με το που ανέλαβε τα καθήκοντά του εκεί και πήγε να δώσει τα διαπιστευτήριά του.
Τα διαπιστευτήριά του στον Αζέρο Πρόεδρο, ο οποίος -- χάρη στις ρωσοτουρκικές πλάτες, την ''ομερτά'' της Δύσης, την έμφοβη ηγεσία της Αρμενίας και την εξοπλιστική ενδυνάμωση της χώρας του από Τουρκία και Ισραήλ -- απέκτησε ''διαστάσεις'' αναθεωρητικού ηγέτη που απειλεί τον ιστορικό λαό της Αρμενίας με εθνοκάθαρση: ''Εσείς οι Έλληνες στηρίζετε την Αρμενία την οποία εμείς πολεμούμε, εμείς οι Αζέροι είμαστε αδέρφια με τους Τούρκους, συντασσόμαστε απόλυτα μαζί τους''...
Κι αυτό το επιβεβαίωσε με τον πιο θεαματικό τρόπο ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν πανηγύριζε στο πλευρό του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν την εθνοκάθαρση των Αζέρων κατά των ανυπεράσπιστων Αρμενίων, για να πάει ετεροχρονισμένα την απάντηση των Κυπρίων στην μεγάλη διαδήλωση στη Λευκωσία (1/10) στην Πλατεία Ελευθερίας: ''Κύπρος-Αρμενία, κοινός Αγώνας''.
Συνελόντι ειπείν, για μας τους Έλληνες, η σωστή πλευρά της Ιστορίας επιβάλλει, εν προκειμένω, να μη γυρίσουμε την πλάτη στην Αρμενία λόγω εξάρτησης της Ευρώπης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν. Να φανούμε αλληλέγγυοι και να μην αμαυρώσουμε την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας ταυτιζόμενοι με τους υποκριτές των δύο μέτρων και δύο σταθμών της Δύσης.
Γιατί, σε άλλη περίπτωση, θα αποδειχθούμε πολιτικά κοντόφθαλμοι, εθνικά επιζήμιοι, ιστορικά αμνήμονες και ηθικά, απαράδεκτοι. αφού θα επιτρέψουμε να πέσει για άλλη μια φορά ο φίλος αρμενικός λαός θύμα ενός μανιώδη αναθεωρητή (του Τούρκου), που -- με μπροστάρη τον ομόθρησκό του Αζέρο -- ξύνει τα νύχια του για αναθεωρήσεις Συνθηκών, ώστε να εκμεταλλευτεί γεωπολιτικά τη χώρα κλειδί για Δύση και Ανατολή, Αρμενία.
Ξύνει τα νύχια του για νέες γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, αλλαγές συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών, απειλές. σφαγές και λεηλασίες σε βάρος των Αρμενίων, τους οποίους αψήφιστα θυσιάζει η Δύση (με εμπροσθοφυλακή την Ε.Ε) για να μην κοπεί η κλωστή της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν...
