Την 11η Οκτωβρίου 1912 με μπροστάρη το Ιππικό που προελαύνει προς την πόλη ο Ελληνικός Στρατός εκκαθαρίζει σε μάχες γύρω από πόλη υπολοίματα του τουρκικού στρατού και εισέρχεται στην Κοζάνη Ελευθερωτής, της οποίας το ελληνικό στοιχείο παρέμεινε ΑΝΑΛΕΙΩΤΟ καθ' όλη την διάρκεια της σκλαβιάς με ιδιαίτερη προσφορά στις επαναστάσεις...
του 1790 και του 1821 προσφέροντας στον Αγώνα αμέτρητα παληκάρια και σημαντικούς καπετανέους αμαρτολούς (με τους Λασσάνη, Σωτηρίου, Κασομούλη, Χατζηκωνσταντίνου, Ναουμίδη κ.ά.) ενώ επαναστάτησε μόνη της ξανά το 1878 εγκαθιστόντας τοπική επαναστατική κυβέρνηση υπό τον Μάρκο Σιακαβάρα.Και όπως αναφέρει ο αείμνηστος Κοζανίτης Β. Σιαμπανόπουλος, η Κοζάνη...
"ΣΤΑΘΗΚΕ όρθια, με τις σημαίες ξεδιπλωμένες να ανεμίζουν την περηφάνια της, ότι πεντακόσια εικοσιτρία χρόνια να υπάρξει αδούλωτη «χωρίς κανένα μιναρέ» που σημειώνει ο Ζαν Λαιν και οι κάτοικοί της παρέμειναν Έλληνες...
ΣΤΑΘΗΚΕ όρθια με ψηλά το κεφάλι των ελπίδων της ότι θα φτάσει η ώρα, ν’ ανασάνει τον αέρα της λευτεριάς. Και μπορεί να μη φύσηξε πάνω από τη Μελούνα με το Μεγάλο Ξεσηκωμό, αλλά φυσομάνησε μέσα σε πέντε μόνο μέρες με τη θύελλα του βαλκανοτουρκικού πολέμου..."
