Για τον δυνατό χαρακτήρα της Μαίρης Χρονοπούλου, για την γνωριμία τους στην ταινία «Αδίστακτοι» το 1965, για τις συνεργασίες τους που...
θα του μείνουν αξέχαστες, για την ζεϊμπεκιά που χόρεψε για “πάρτι” της, αλλά και για την αυθεντική προσωπικότητα της σπουδαίας ηθοποιού, μίλησε στο enikos.gr ο χορογράφος και πρώτος χορευτής της Εθνικής Λυρικής Σκήνης Άγγελος Χατζής, μοιράζοντας ιστορίες που θυμάται από την μακροχρόνια φιλία τους. «Η Μαίρη ήταν μία κυρία και ταυτόχρονα αντράκι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Της Κωνσταντίνας Χαϊνά
Η Μαίρη Χρονοπούλου, η «γυναίκα του γλεντιού», άφησε την τελευταία της πνοή το μεσημέρι της Παρασκευής (06/10) σε ηλικία 90 ετών, βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η ηθοποιός, είχε ένα ατύχημα μέσα στο σπίτι της και χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί χωρίς τις αισθήσεις της στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» όπου νοσηλευόταν στη ΜΕΘ. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν τα κατάφερε.
Διαχρονικά ασυμβίβαστη και δυναμική, μπροστά από την εποχή της, μια γυναίκα που έγινε σταρ τη δεκαετία του ’60 και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος της ζωής της. Ερμηνείες σε ταινίες που άφησαν εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο, τραγούδια που έγιναν ανεπανάληπτες επιτυχίες, σε μια ζωή που καθόρισε η ίδια με τις αποφάσεις της.
Ο Άγγελος Χατζής, ο οποίος ήταν πολύ καλός φίλος της αλλά και συνεργάστηκε μαζί της στο παρελθόν, κάνει λόγο στο enikos.gr για ένα “αντράκι” με κρυστάλλινο χαρακτήρα, όπως και πολύ διασκεδαστικό. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και όταν η Μαίρη Χρονοπούλου βρισκόταν σε δύσκολη θέση, όπως για παράδειγμα «όταν χώριζε από κάποιο παλικάρι που ήταν μαζί, το αντιμετώπιζε πάντα με χαμόγελο», και πήγαιναν μαζί στα μπουζούκια για να γλεντήσουν αλλά και να “πνίξει” τον πόνο της.
Παράλληλα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο πόσο φιλόξενη ήταν ως άνθρωπος, αλλά και στο γεγονός πως βοηθούσε όλο τον κόσμο στην γειτονιά. Βοηθούσε οποιονδήποτε είχε ανάγκη, όπως και τους φτωχούς καλλιτέχνες, αλλά και οικογένειες από την γειτονιά της στην Παιανία που δεν είχαν χρήματα. «Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την διαθήκη της, που τα χάρισε όλα στο Χαμόγελο του Παιδιού» λέει ο κ. Χατζής.
«Το 1965 στην ταινία «Αδίστακτοι» γνωριστήκαμε για πρώτη φορά με την Μαίρη Χρονοπούλου, γιατί η συγκεκριμένη ταινία γυριζόταν στην γειτονιά μου. Εγώ δεν συμμετείχα, δεν έκανα τίποτα, ήμουν ένα παιδάκι 12 χρονών, και την συνάντησα στα γυρίσματα. Είχαμε 20 χρόνια διαφορά ηλικίας. Πήγα να παρακολουθήσω και κάθισα δίπλα της. Με χάιδεψε, με ρώτησα πώς με λένε, μου έκανε κομπλιμέντο για τα μάτια μου, και μου ζητούσε να της φέρω διάφορα πράγματα για να την βοηθήσω. Έτσι έτυχε να την γνωρίσω».
«Άγγελος Χατζής, ζεϊμπεκιά για εμένα τώρα!»
Η γνωριμία τους και η συνεργασία τους, εξελίχθηκε σε μία πολύ καλή φιλία το 1992-94. Ο Άγγελος Χατζής μοιράζεται στο enikos.gr από το προσωπικό του αρχείο, βίντεο από μία χαρακτηριστική στιγμή μεταξύ τους, η οποία, όπως λέει ο ίδιος θα του μείνει αξέχαστη.
«Ως συνεργάτης η Μαίρη ήταν ένα “γλέντι”. Κάποια στιγμή, όταν τραγουδούσε επί σκηνής το “Το αγοριού απέναντι”, απευθύνθηκε σε εμένα και φώναξε “Άγγελος Χατζής, ζεϊμπεκιά για εμένα τώρα!”, και εγώ χόρεψα για πάρτι της».
Όπως λέει ο ίδιος, διατηρούσε και μία πολύ καλή φιλία και με έναν από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες και σεναριογράφους του Ελληνικού κινηματογράφου, Γιάννη Δαλιανίδη, με τον οποίο βρισκόταν σε διάφορες ταβέρνες και εστιατόρια, κι έτσι, όπως λέει, ως μικρότερος της παρέας, μάθαινε όλα τα καλά και τα άσχημα των καλλιτεχνών.
«Η Μαίρη ήταν ένα ολόκληρο σχολείο. Επρόκειτο για μία πάρα πολύ ωραία ηθοποιό, πολύ μελετηρή, η οποία δεν δίσταζε, προκειμένου να είναι στον φακό όμορφη και να αποδώσει το μέγιστο, για να αλλάξει τα σκουλαρίκια που φορούσε, να πάει να αλλάξει και τα αυτιά της, που λέει ο λόγος. Όσο δούλευε, την ένοιαζε πάρα πολύ η εμφάνισή της, γεγονός το οποίο, δεν ίσχυε για την προσωπική της ζωή, που ήταν πιο λιτή. Για παράδειγμα, στην καθημερινότητά της φορούσε μία σαγιονάρα ή παντόφλα, ενώ στα μπουζούκια φορούσε ένα παντελόνι, μία γόβα ή μποτάκι και ένα πουλόβερ».
Της Κωνσταντίνας Χαϊνά
Η Μαίρη Χρονοπούλου, η «γυναίκα του γλεντιού», άφησε την τελευταία της πνοή το μεσημέρι της Παρασκευής (06/10) σε ηλικία 90 ετών, βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η ηθοποιός, είχε ένα ατύχημα μέσα στο σπίτι της και χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί χωρίς τις αισθήσεις της στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» όπου νοσηλευόταν στη ΜΕΘ. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν τα κατάφερε.
Διαχρονικά ασυμβίβαστη και δυναμική, μπροστά από την εποχή της, μια γυναίκα που έγινε σταρ τη δεκαετία του ’60 και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος της ζωής της. Ερμηνείες σε ταινίες που άφησαν εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο, τραγούδια που έγιναν ανεπανάληπτες επιτυχίες, σε μια ζωή που καθόρισε η ίδια με τις αποφάσεις της.
Ο Άγγελος Χατζής, ο οποίος ήταν πολύ καλός φίλος της αλλά και συνεργάστηκε μαζί της στο παρελθόν, κάνει λόγο στο enikos.gr για ένα “αντράκι” με κρυστάλλινο χαρακτήρα, όπως και πολύ διασκεδαστικό. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και όταν η Μαίρη Χρονοπούλου βρισκόταν σε δύσκολη θέση, όπως για παράδειγμα «όταν χώριζε από κάποιο παλικάρι που ήταν μαζί, το αντιμετώπιζε πάντα με χαμόγελο», και πήγαιναν μαζί στα μπουζούκια για να γλεντήσουν αλλά και να “πνίξει” τον πόνο της.
Παράλληλα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο πόσο φιλόξενη ήταν ως άνθρωπος, αλλά και στο γεγονός πως βοηθούσε όλο τον κόσμο στην γειτονιά. Βοηθούσε οποιονδήποτε είχε ανάγκη, όπως και τους φτωχούς καλλιτέχνες, αλλά και οικογένειες από την γειτονιά της στην Παιανία που δεν είχαν χρήματα. «Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την διαθήκη της, που τα χάρισε όλα στο Χαμόγελο του Παιδιού» λέει ο κ. Χατζής.
«Το 1965 στην ταινία «Αδίστακτοι» γνωριστήκαμε για πρώτη φορά με την Μαίρη Χρονοπούλου, γιατί η συγκεκριμένη ταινία γυριζόταν στην γειτονιά μου. Εγώ δεν συμμετείχα, δεν έκανα τίποτα, ήμουν ένα παιδάκι 12 χρονών, και την συνάντησα στα γυρίσματα. Είχαμε 20 χρόνια διαφορά ηλικίας. Πήγα να παρακολουθήσω και κάθισα δίπλα της. Με χάιδεψε, με ρώτησα πώς με λένε, μου έκανε κομπλιμέντο για τα μάτια μου, και μου ζητούσε να της φέρω διάφορα πράγματα για να την βοηθήσω. Έτσι έτυχε να την γνωρίσω».
«Άγγελος Χατζής, ζεϊμπεκιά για εμένα τώρα!»
Η γνωριμία τους και η συνεργασία τους, εξελίχθηκε σε μία πολύ καλή φιλία το 1992-94. Ο Άγγελος Χατζής μοιράζεται στο enikos.gr από το προσωπικό του αρχείο, βίντεο από μία χαρακτηριστική στιγμή μεταξύ τους, η οποία, όπως λέει ο ίδιος θα του μείνει αξέχαστη.
«Ως συνεργάτης η Μαίρη ήταν ένα “γλέντι”. Κάποια στιγμή, όταν τραγουδούσε επί σκηνής το “Το αγοριού απέναντι”, απευθύνθηκε σε εμένα και φώναξε “Άγγελος Χατζής, ζεϊμπεκιά για εμένα τώρα!”, και εγώ χόρεψα για πάρτι της».
Όπως λέει ο ίδιος, διατηρούσε και μία πολύ καλή φιλία και με έναν από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες και σεναριογράφους του Ελληνικού κινηματογράφου, Γιάννη Δαλιανίδη, με τον οποίο βρισκόταν σε διάφορες ταβέρνες και εστιατόρια, κι έτσι, όπως λέει, ως μικρότερος της παρέας, μάθαινε όλα τα καλά και τα άσχημα των καλλιτεχνών.
«Η Μαίρη ήταν ένα ολόκληρο σχολείο. Επρόκειτο για μία πάρα πολύ ωραία ηθοποιό, πολύ μελετηρή, η οποία δεν δίσταζε, προκειμένου να είναι στον φακό όμορφη και να αποδώσει το μέγιστο, για να αλλάξει τα σκουλαρίκια που φορούσε, να πάει να αλλάξει και τα αυτιά της, που λέει ο λόγος. Όσο δούλευε, την ένοιαζε πάρα πολύ η εμφάνισή της, γεγονός το οποίο, δεν ίσχυε για την προσωπική της ζωή, που ήταν πιο λιτή. Για παράδειγμα, στην καθημερινότητά της φορούσε μία σαγιονάρα ή παντόφλα, ενώ στα μπουζούκια φορούσε ένα παντελόνι, μία γόβα ή μποτάκι και ένα πουλόβερ».
Μιλώντας για την προσωπική ζωή της ηθοποιού, ο κ. Χατζής είπε πως επρόκειτο για μία πολύ ερωτική γυναίκα: «Η Μαίρη ήταν η Μαίρη. Ήταν ένα αντράκι και ταυτόχρονα κυρία».
Ο φόβος της ότι “δεν θα την προσέξει κανείς” στα μιούζικαλ
Η Μαίρη Χρονοπούλου, ή αλλιώς η “κυρία με το μπεγλέρι”, ανάμεσα στις κοινωνικές και δραματικές ταινίες, εμφανίστηκε σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία έκανε θραύση, αν και η ίδια δεν ήθελε να συμμετέχει γιατί πίστευε, όπως λέει ο κ. Χατζής, πως θα πιάσει “πάτο” και δεν θα την προσέξει κανείς.
Παρόλα αυτά, στο “Μια κυρία στα μπουζούκια” σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις μυθικές επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».
«Ο Δαλιανίδης τότε, την κάλεσε και της είπε ότι την θέλουν για το “Γοργόνες και Μάγκες” και εκείνη του απάντησε “μου αρέσει ο χορός και είναι η αδυναμία μου, αλλά τι δουλειά έχω εγώ; Δεν έχω καμία σχέση με τις μουσικές ταινίες” με τον Γιάννη να της ζητάει να τον εμπιστευτεί και να προχωρήσει στο μιούζικαλ. “Όχι, φοβάμαι πάρα πολύ, νομίζω ότι θα πιάσω πάτο και δεν θα με προσέξει κανείς” επέμενε η ίδια.
Εν τέλει η Χρονοπούλου έκανε το μιούζικαλ και ο Γιάννης βγήκε αληθινός. Η απογείωση ήταν το “Μία κυρία στα μπουζούκια” το 1968-69. Μισό αιώνα αργότερα, η ταινία μας συντροφεύει μέσα από την τηλεόραση, την ώρα που άλλες ταινίες δεν έχουν πλησιάσει καν τα πέντε χρόνια».
«Η ταινία “Μία κυρία στα μπουζούκια” ήταν φτιαγμένη για αυτήν»
Παρόλο που η σπουδαία ηθοποιός ξεκίνησε με ένα καθαρά δραματικό ρεπερτόριο, τα τρία μιούζικαλ στα οποία πρωταγωνίστησε, “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, “Μία κυρία στα μπουζούκια” και Γοργόνες και Μάγκες”, άφησαν εποχή.
Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος-σταθμός της καριέρας της στην Φίνος Φιλμ, ήταν εκείνος στην ταινία “Μια κυρία στα Μπουζούκια”, στην οποία ερμήνευσε δύο από τα πιο διάσημα τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου, το “Είμαι γυναίκα του γλεντιού” και το “Του αγοριού απέναντι”.
«Θεωρώ πως η ταινία που την αντιπροσωπεύει ως χαρακτήρα ήταν το “Μία κυρία στα μπουζούκια”. Ο Δαλιανίδης έδωσε αυτό τον τίτλο γιατί έτσι ήταν ο χαρακτήρας της Μαίρης και δεν θα μπορούσε κάποια άλλη να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ήταν λες και η ταινία ήταν φτιαγμένη για αυτήν. Η Μαίρη είχε μία αρχοντιά, ήταν μία πληθωρική γυναίκα». ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
Παρόλα αυτά, στο “Μια κυρία στα μπουζούκια” σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις μυθικές επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».
«Ο Δαλιανίδης τότε, την κάλεσε και της είπε ότι την θέλουν για το “Γοργόνες και Μάγκες” και εκείνη του απάντησε “μου αρέσει ο χορός και είναι η αδυναμία μου, αλλά τι δουλειά έχω εγώ; Δεν έχω καμία σχέση με τις μουσικές ταινίες” με τον Γιάννη να της ζητάει να τον εμπιστευτεί και να προχωρήσει στο μιούζικαλ. “Όχι, φοβάμαι πάρα πολύ, νομίζω ότι θα πιάσω πάτο και δεν θα με προσέξει κανείς” επέμενε η ίδια.
Εν τέλει η Χρονοπούλου έκανε το μιούζικαλ και ο Γιάννης βγήκε αληθινός. Η απογείωση ήταν το “Μία κυρία στα μπουζούκια” το 1968-69. Μισό αιώνα αργότερα, η ταινία μας συντροφεύει μέσα από την τηλεόραση, την ώρα που άλλες ταινίες δεν έχουν πλησιάσει καν τα πέντε χρόνια».
«Η ταινία “Μία κυρία στα μπουζούκια” ήταν φτιαγμένη για αυτήν»
Παρόλο που η σπουδαία ηθοποιός ξεκίνησε με ένα καθαρά δραματικό ρεπερτόριο, τα τρία μιούζικαλ στα οποία πρωταγωνίστησε, “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, “Μία κυρία στα μπουζούκια” και Γοργόνες και Μάγκες”, άφησαν εποχή.
Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος-σταθμός της καριέρας της στην Φίνος Φιλμ, ήταν εκείνος στην ταινία “Μια κυρία στα Μπουζούκια”, στην οποία ερμήνευσε δύο από τα πιο διάσημα τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου, το “Είμαι γυναίκα του γλεντιού” και το “Του αγοριού απέναντι”.
«Θεωρώ πως η ταινία που την αντιπροσωπεύει ως χαρακτήρα ήταν το “Μία κυρία στα μπουζούκια”. Ο Δαλιανίδης έδωσε αυτό τον τίτλο γιατί έτσι ήταν ο χαρακτήρας της Μαίρης και δεν θα μπορούσε κάποια άλλη να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ήταν λες και η ταινία ήταν φτιαγμένη για αυτήν. Η Μαίρη είχε μία αρχοντιά, ήταν μία πληθωρική γυναίκα». ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
