Στη Ζίτσα πήγαμε εχθές σε ένα ταβερνάκι,
τη βόλτα μας να κάνουμε, να πιούμε καφεδάκι.
Ψυχρούλα είχε περισσή, φορέσαμε μπουφάν,
πέντε έξι νέοι παρά κει καθίσανε να φαν.
Τα καφεδάκια ήρθανε φτιαγμένα με μεράκι,
με κέφι μας τα σέρβιρε ένα μικρό παιδάκι.
Κρύο μπουκάλι με νερό, ντόπιο εμφιαλωμένο,
επάνω στο τραπέζι μας στο κέντρο αραγμένο.
Τα καφεδάκια πίναμε ρεμβάζοντας τη φύση,
κάπου νερό κελάρυζε που έτρεχε απ’ τη βρύση.
Τα σπίτια πάνω στην πλαγιά, όμορφα αραδιασμένα,
κάποια απ’ αυτά φαινόντουσαν πως ήταν ξεχασμένα.
Η μοίρα το ‘χει των χωριών να φεύγουν οι ανθρώποι,
να μένουν σπίτια αδειανά, χορταριασμένοι οι τόποι.
Σε κάποια μέσα απ’ αυτά μένουνε γεροντάκια,
που δεν διαφέρουνε πολύ απ’ τα σβησμένα τζάκια.
Κ. Καραγιαννίδης 03 – 10 - 2023
