ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
Περνάει φίλοι μου, ο καιρός,
Τρέχει, με ταχύτητα φωτός,
Ότι ζήσαμε, τα παίρνει ο βοριάς,
Στιγμές-προβλήματα- τους χτύπους, της καρδιάς.
Έφτασε η ώρα, του προβληματισμού,
Της αμφισβήτησης και του συλλογισμού.
Πίσω μας, τι θα αφήσουμε;
Γιατί να μας θυμούνται;
Όταν συμβιβαστήκαμε, στα ΘΕΛΩ και στα ΠΡΕΠΕΙ,
Μιας κοινωνίας αδιάφορης, που, τίποτα και όλα τα επιτρέπει.
Όταν, το ανάστημα μας, ποτέ, δεν το ορθώσαμε;
Και την φωνή μας, ποτέ, δεν την υψώσαμε;
Περνάει, φίλοι μου, ο καιρός,
Διαγράφει, όλες, τις στιγμές μας,
Τίποτα πίσω, δεν γυρνά,
Καιρός, να κλείσουν, οι ρωγμές μας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
