«Αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στην πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς» τονίζουν σε κείμενο αποχώρησης τους 7 μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας
«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει στραφεί ολοκληρωτικά στον κυνικό κυβερνητισμό και...
δεν προσφέρει πια το δημοκρατικό πεδίο κριτικής αντιπαράθεσης και σύνθεσης διαφορετικών απόψεων στο εσωτερικό του.
Επειδή θέλουμε να είμαστε μέλη με λόγο και όχι απλοί χειροκροτητές-ψηφοφόροι» σημείωνουν σε κείμενο αποχώρησης τους 7 μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας.
Όπως τονίζουν «αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στην πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς»
Αναλυτικά το κείμενο:
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, η παραίτηση του πρώην προέδρου Αλέξη Τσίπρα και η εκλογή του νέου Προέδρου, έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα αλλά προτιμήθηκε να μπούνε κάτω από το χαλί εν όψη των εθνικών εκλογών. Μια σειρά προβλημάτων που εκφράστηκαν με έντονες διαφωνίες από την επόμενη μέρα των εκλογών του 2019 μέχρι και το συνέδριο του κόμματος την άνοιξη του 2022.
Αναδρομή στο παρελθόν...
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κατάφερε να γίνει ο πολιτικός εκφραστής των κοινωνικών κινημάτων και των λαϊκών αγώνων με όραμα την Κυβέρνησης της Αριστεράς ώστε να αποτελέσει εργαλείο για νίκες υπέρ του κόσμου της εργασίας στο σήμερα. Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς αναγκάστηκε στον συμβιβασμό και την υποχρεωτική εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών, αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερε με την εφαρμογή παράλληλων κοινωνικών μέτρων, να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Η κυβερνητική περίοδος του 2015-2019, χαρακτηρίζεται από μεγάλες και μικρές νίκες αλλά και από ατολμίες και λάθη.
Ακολούθησε η εκλογική ήττα του 2019 με ένα όμως πολύ μεγάλο ποσοστό να επιβραβεύει την προσπάθεια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη μέρα δεν βρήκε το κόμμα να συζητά με διάθεση απολογισμού και σχεδιασμού αλλά επιβλήθηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ένα σχέδιο διεύρυνσης με όρους μεταγραφής μηχανισμών και ανάθεσης. Σαν στρατηγική υιοθετήθηκε αυτή του ώριμου φρούτου, περιμένοντας ότι η διεύρυνση σε συνδυασμό με την φθορά που νομοτελειακά θα έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μας οδηγήσει στην κυβέρνηση. Στο δρόμο προς το συνέδριο του 2022 η προσπάθεια για πολιτική κουβέντα και απολογισμό ονομάστηκε εμμονή και οι διαφωνούντες υπονομευτές του Προέδρου. Τελικά η παραπάνω στρατηγική κέρδισε σε ένα συνέδριο σκληρής σύγκρουσης και διαφωνιών. Αποτέλεσμα ένα κόμμα με ακόμη περισσότερο αρχηγοκεντρικό χαρακτήρα και μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας ενώ η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίστηκε προς το κέντρο.
Στο σήμερα...
Τα εκλογικά αποτελέσματα και η αιφνίδια παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσαν ένα διπλό σοκ για το χώρο. Ελπίζαμε ότι, μαζί με τις διαδικασίες ανάδειξης προέδρου, θα ανοίξει και μια βαθιά και ειλικρινής συζήτηση σχετικά με τα αίτια της ήττας και την αλλαγή στρατηγικής του κόμματος όπως το περιμέναμε το 2019. Αντ’ αυτού, τα μέλη, ψηφοφόροι, φίλοι και εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν δημοκρατικά την διατήρηση του αργηγοκεντρικού μοντέλου αλλά και των θολών πολιτικών αντιλήψεων που ισορροπούν ανάμεσα στην κεντροαριστερά και το φιλελεύθερο κέντρο προσπαθώντας να γίνουμε αρεστοί σε όσο μεγαλύτερο εκλογικό ακροατήριο γίνεται.
Από την αρχή έγινε ξεκάθαρο ότι στον νέο ΣΥΡΙΖΑ η σύνθεση δεν έχει χώρο αφού η διαφωνία είναι ποινικοποιημένη ως ο λόγος που χάσαμε στις εκλογές. Οι ηττημένοι δεν έχουν λόγο αφού είναι υπονομευτές. Ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ της εκλογής του είπε πως : <<Νίκησε το φως>> και ήρθε το νέο. Σαν να λέει ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι ήταν τα σκοτάδια ή το παλιό.
Η οργανωτική ανανέωση που υπόσχεται η νέα ηγεσία έρχεται ουσιαστικά να ενισχύσει το λαϊκίστικο αρχηγοκεντρικό μοντέλο του κόμματος και την «αδιαμεσολάβητη» σχέση αρχηγού με τα μέλη ή το «λαό». Ο πρόεδρος, χωρίς την έγκριση και τον έλεγχο εκλεγμένων οργάνων, επιλέγει κατά βούληση να αντικαταστήσει εκλεγμένους συντρόφους, να διορίσει ημέτερους, ακόμα και να επιχειρήσει να διαγράψει με αντικαταστατικές πρακτικές κριτικούς προς αυτόν συντρόφους.
Οι συλλογικές διαδικασίες των οργάνων και των οργανώσεων αναστέλλονται και αποφεύγονται. Την ίδια στιγμή, η πολιτική του κόμματος σήμερα, δια στόματος προέδρου, συγκροτείται από αποσπάσματα ομιλιών και αντιφατικών προτάσεων χωρίς πολιτικό στίγμα. Με την ίδια ευκολία που υπερασπίζεται το κεφάλαιο ως εργαλείο ευημερίας και μείωσης ανισοτήτων (ομιλία ΣΕΒ), υπερασπίζεται σε άλλη ομιλία την αύξηση μισθών και τις συλλογικές συμβάσεις (ομιλία Economist).
Η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία επικοινωνιακής διαχείρισης με δωρεά κλιματιστικών. Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, αντίστοιχα, απομακρύνεται από τις πάγιες θέσεις του κόμματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αντιμετώπιση των τελευταίων γεγονότων στην Μέση Ανατολή. Παρά την σταδιακή ανασκευή της αρχικής απαράδεκτης δήλωσης, μετά την εγκληματική επιχείρηση της Χαμάς, το επίσημο κόμμα απείχε από τις διαδηλώσεις υποστήριξης του δικαιώματος του Παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και την καταδίκη των επιθέσεων του Ισραήλ.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι αυτή η αντιφατική πολιτική θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να αποκτήσει κάποια συνεκτικότητα, θα κατέληγε, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια φιλελεύθερη πρόταση για τη διαχείριση της κατάστασης, στα πρότυπα του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ.
Αυτή η προσέγγιση όμως έχει ήδη αποτύχει να αμβλύνει τις ταξικές ανισότητες, να κατανείμει δίκαια τα τεράστια κέρδη παραγωγικότητας των τελευταίων τριάντα ετών αλλά και να διαχειριστεί την κλιματική κρίση, τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκοσμίως. Αντιθέτως οι ταξικές ανισότητες οξύνονται και δημιουργούν χρηματοπιστωτικές φούσκες οι οποίες, όταν καταρρέουν, επιβαρύνουν τους ασθενέστερους και όχι αυτούς που τις προκάλεσαν. Η συσσώρευση πλούτου στα χέρια ελάχιστων εντείνει την στεγαστική κρίση και προκαλεί τη συνεχή διάβρωση του κοινωνικού κράτους. Το σημερινό καπιταλιστικό μοντέλο είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της κλιματική κρίσης και όχι μέρος της λύσης της. Η διαχείριση των προβλημάτων με τα ίδια εργαλεία δεν θα αμβλύνει τις συνέπειες τους αλλά θα τις βαθύνει.
Αντιθέτως, η απάντηση στις πολλαπλές κρίσεις απαιτεί βαθιές τομές, των οποίων τα αποτελέσματά θα είναι ορατά στο παρόν και θα διαμορφώνουν ένα όραμα για το μέλλον. Χρειαζόμαστε μια πολιτική η οποία θα ανοίξει το δρόμο για το Σοσιαλισμό. Όσο η Αριστερά δεν αρθρώνει έναν τέτοιο ριζοσπαστικό λόγο και πρόγραμμα, το οποίο θα διεκδικεί και μέσα στους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες, δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες εκφάνσεις των πολλαπλών κρίσεων, δεν θα μπορέσει να εκφράσει ένα εναλλακτικό όραμα, να κερδίσει την αξιοπιστία της και να γίνει το αντίπαλο δέος στη κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Αντιθέτως θα αφήνει συνεχώς χώρο στην ακροδεξιά να εμφανίζεται ως δήθεν αντισυστημική δύναμη.
Όπως τονίζουν «αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στην πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς»
Αναλυτικά το κείμενο:
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, η παραίτηση του πρώην προέδρου Αλέξη Τσίπρα και η εκλογή του νέου Προέδρου, έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα αλλά προτιμήθηκε να μπούνε κάτω από το χαλί εν όψη των εθνικών εκλογών. Μια σειρά προβλημάτων που εκφράστηκαν με έντονες διαφωνίες από την επόμενη μέρα των εκλογών του 2019 μέχρι και το συνέδριο του κόμματος την άνοιξη του 2022.
Αναδρομή στο παρελθόν...
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κατάφερε να γίνει ο πολιτικός εκφραστής των κοινωνικών κινημάτων και των λαϊκών αγώνων με όραμα την Κυβέρνησης της Αριστεράς ώστε να αποτελέσει εργαλείο για νίκες υπέρ του κόσμου της εργασίας στο σήμερα. Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς αναγκάστηκε στον συμβιβασμό και την υποχρεωτική εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών, αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερε με την εφαρμογή παράλληλων κοινωνικών μέτρων, να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Η κυβερνητική περίοδος του 2015-2019, χαρακτηρίζεται από μεγάλες και μικρές νίκες αλλά και από ατολμίες και λάθη.
Ακολούθησε η εκλογική ήττα του 2019 με ένα όμως πολύ μεγάλο ποσοστό να επιβραβεύει την προσπάθεια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη μέρα δεν βρήκε το κόμμα να συζητά με διάθεση απολογισμού και σχεδιασμού αλλά επιβλήθηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ένα σχέδιο διεύρυνσης με όρους μεταγραφής μηχανισμών και ανάθεσης. Σαν στρατηγική υιοθετήθηκε αυτή του ώριμου φρούτου, περιμένοντας ότι η διεύρυνση σε συνδυασμό με την φθορά που νομοτελειακά θα έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μας οδηγήσει στην κυβέρνηση. Στο δρόμο προς το συνέδριο του 2022 η προσπάθεια για πολιτική κουβέντα και απολογισμό ονομάστηκε εμμονή και οι διαφωνούντες υπονομευτές του Προέδρου. Τελικά η παραπάνω στρατηγική κέρδισε σε ένα συνέδριο σκληρής σύγκρουσης και διαφωνιών. Αποτέλεσμα ένα κόμμα με ακόμη περισσότερο αρχηγοκεντρικό χαρακτήρα και μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας ενώ η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίστηκε προς το κέντρο.
Στο σήμερα...
Τα εκλογικά αποτελέσματα και η αιφνίδια παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσαν ένα διπλό σοκ για το χώρο. Ελπίζαμε ότι, μαζί με τις διαδικασίες ανάδειξης προέδρου, θα ανοίξει και μια βαθιά και ειλικρινής συζήτηση σχετικά με τα αίτια της ήττας και την αλλαγή στρατηγικής του κόμματος όπως το περιμέναμε το 2019. Αντ’ αυτού, τα μέλη, ψηφοφόροι, φίλοι και εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν δημοκρατικά την διατήρηση του αργηγοκεντρικού μοντέλου αλλά και των θολών πολιτικών αντιλήψεων που ισορροπούν ανάμεσα στην κεντροαριστερά και το φιλελεύθερο κέντρο προσπαθώντας να γίνουμε αρεστοί σε όσο μεγαλύτερο εκλογικό ακροατήριο γίνεται.
Από την αρχή έγινε ξεκάθαρο ότι στον νέο ΣΥΡΙΖΑ η σύνθεση δεν έχει χώρο αφού η διαφωνία είναι ποινικοποιημένη ως ο λόγος που χάσαμε στις εκλογές. Οι ηττημένοι δεν έχουν λόγο αφού είναι υπονομευτές. Ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ της εκλογής του είπε πως : <<Νίκησε το φως>> και ήρθε το νέο. Σαν να λέει ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι ήταν τα σκοτάδια ή το παλιό.
Η οργανωτική ανανέωση που υπόσχεται η νέα ηγεσία έρχεται ουσιαστικά να ενισχύσει το λαϊκίστικο αρχηγοκεντρικό μοντέλο του κόμματος και την «αδιαμεσολάβητη» σχέση αρχηγού με τα μέλη ή το «λαό». Ο πρόεδρος, χωρίς την έγκριση και τον έλεγχο εκλεγμένων οργάνων, επιλέγει κατά βούληση να αντικαταστήσει εκλεγμένους συντρόφους, να διορίσει ημέτερους, ακόμα και να επιχειρήσει να διαγράψει με αντικαταστατικές πρακτικές κριτικούς προς αυτόν συντρόφους.
Οι συλλογικές διαδικασίες των οργάνων και των οργανώσεων αναστέλλονται και αποφεύγονται. Την ίδια στιγμή, η πολιτική του κόμματος σήμερα, δια στόματος προέδρου, συγκροτείται από αποσπάσματα ομιλιών και αντιφατικών προτάσεων χωρίς πολιτικό στίγμα. Με την ίδια ευκολία που υπερασπίζεται το κεφάλαιο ως εργαλείο ευημερίας και μείωσης ανισοτήτων (ομιλία ΣΕΒ), υπερασπίζεται σε άλλη ομιλία την αύξηση μισθών και τις συλλογικές συμβάσεις (ομιλία Economist).
Η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία επικοινωνιακής διαχείρισης με δωρεά κλιματιστικών. Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, αντίστοιχα, απομακρύνεται από τις πάγιες θέσεις του κόμματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αντιμετώπιση των τελευταίων γεγονότων στην Μέση Ανατολή. Παρά την σταδιακή ανασκευή της αρχικής απαράδεκτης δήλωσης, μετά την εγκληματική επιχείρηση της Χαμάς, το επίσημο κόμμα απείχε από τις διαδηλώσεις υποστήριξης του δικαιώματος του Παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και την καταδίκη των επιθέσεων του Ισραήλ.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι αυτή η αντιφατική πολιτική θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να αποκτήσει κάποια συνεκτικότητα, θα κατέληγε, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια φιλελεύθερη πρόταση για τη διαχείριση της κατάστασης, στα πρότυπα του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ.
Αυτή η προσέγγιση όμως έχει ήδη αποτύχει να αμβλύνει τις ταξικές ανισότητες, να κατανείμει δίκαια τα τεράστια κέρδη παραγωγικότητας των τελευταίων τριάντα ετών αλλά και να διαχειριστεί την κλιματική κρίση, τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκοσμίως. Αντιθέτως οι ταξικές ανισότητες οξύνονται και δημιουργούν χρηματοπιστωτικές φούσκες οι οποίες, όταν καταρρέουν, επιβαρύνουν τους ασθενέστερους και όχι αυτούς που τις προκάλεσαν. Η συσσώρευση πλούτου στα χέρια ελάχιστων εντείνει την στεγαστική κρίση και προκαλεί τη συνεχή διάβρωση του κοινωνικού κράτους. Το σημερινό καπιταλιστικό μοντέλο είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της κλιματική κρίσης και όχι μέρος της λύσης της. Η διαχείριση των προβλημάτων με τα ίδια εργαλεία δεν θα αμβλύνει τις συνέπειες τους αλλά θα τις βαθύνει.
Αντιθέτως, η απάντηση στις πολλαπλές κρίσεις απαιτεί βαθιές τομές, των οποίων τα αποτελέσματά θα είναι ορατά στο παρόν και θα διαμορφώνουν ένα όραμα για το μέλλον. Χρειαζόμαστε μια πολιτική η οποία θα ανοίξει το δρόμο για το Σοσιαλισμό. Όσο η Αριστερά δεν αρθρώνει έναν τέτοιο ριζοσπαστικό λόγο και πρόγραμμα, το οποίο θα διεκδικεί και μέσα στους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες, δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες εκφάνσεις των πολλαπλών κρίσεων, δεν θα μπορέσει να εκφράσει ένα εναλλακτικό όραμα, να κερδίσει την αξιοπιστία της και να γίνει το αντίπαλο δέος στη κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Αντιθέτως θα αφήνει συνεχώς χώρο στην ακροδεξιά να εμφανίζεται ως δήθεν αντισυστημική δύναμη.
Κλείνοντας...
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει στραφεί ολοκληρωτικά στον κυνικό κυβερνητισμό και δεν προσφέρει πια το δημοκρατικό πεδίο κριτικής αντιπαράθεσης και σύνθεσης διαφορετικών απόψεων στο εσωτερικό του.
Επειδή θέλουμε να είμαστε μέλη με λόγο και όχι απλοί χειροκροτητές-ψηφοφόροι.
Επειδή έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε και όχι απλώς να πάρουμε την Κυβέρνηση.
Αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στην πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς
Παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός νέου και ισχυρού πόλου της ριζοσπαστικής Αριστεράς με όλες μας τις δυνάμεις καλώντας κάθε έναν που συμμερίζεται τις ανησυχίες μας να συστρατευτεί μαζί μας και να συμβάλει σε αυτήν την προσπάθεια.
Γνωρίζουμε ότι θα συμπορευτούμε και πάλι με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας στους κοινούς μας αγώνες που έρχονται. Στους κοινούς μας αγώνες ενάντια στην ανισότητα και την ιεραρχία, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στους αγώνες μας για Ισότητα και Ελευθερία, μέχρι τη χειραφέτηση όλων των λαών.
Καστόρης Ιάσωνας
Μπελεβέτης Ηλίας
Παπαδοπούλου Χριστίνα
Παρθενίδου Μαριλένα
Παρίτο Τζούλια
Συμεωνίδης Γιώργος
Τουμάζος Χάρης
Παρίτο Τζούλια
Συμεωνίδης Γιώργος
Τουμάζος Χάρης
