Είδα τον οδηγό αναίσθητο και το λεωφορείο να φτάνει στο γκρεμό - Η μοναδική επιβάτης στο ΚΤΕΛ

«Τον είδα αναίσθητο στο τιμόνι. Έβλεπα το λεωφορείο να φτάνει στον γκρεμό και τότε από ένστικτο, ξάπλωσα στον διάδρομο του λεωφορείου» λέει...  

 

στο newsit.gr η μοναδική επιβάτης του μοιραίου λεωφορείου των ΚΤΕΛ Αρκαδίας, που ήταν δίπλα στον άτυχο 47χρονο οδηγό ο οποίος έχασε την ζωή του σε δρομολόγιο, το απόγευμα της Κυριακής (5.11.2023)

«Έως το τραγικό που συνέβη στον άνθρωπο, μιλούσαμε μαζί όλη την ώρα. Με ρωτούσε σε ποια σχολή είμαι κτλ. Ήταν μια χαρά, ούτε μου είπε ότι ένιωσε κάτι.

Πριν τα Λαγκάδια, πατήσαμε με το λεωφορείο μία πέτρα. Εκεί σταμάτησε ο οδηγός να δει την ρόδα, ανεβαίνει ξανά, πάει στο κάθισμά του και παίρνει το κινητό στα χέρια. Ξεκίνησε και τότε τον βλέπω να πέφτει ανάμεσα στο τιμόνι και στην πόρτα του λεωφορείου» λέει στο newsit.gr η φοιτήτρια νοσηλευτικής στο Γενικό Παναρκαδικό Νοσοκομείο.

Η 21χρονη κοπέλα συνεχίζει να περιγράφει στο newsit.gr το μοιραίο σκηνικό: «Κατεβαίνω το σκαλάκι και είδα ότι ο άνθρωπος ήταν αναίσθητος. Εκείνη την στιγμή δεν έβλεπα ούτε που είναι το χειρόφρενο, ούτε τίποτα. Έβλεπα το λεωφορείο να φτάνει στον γκρεμό και τότε ασυνείδητα από ένστικτο, ξάπλωσα στον διάδρομο του λεωφορείου. Ασυνείδητα.

Μόλις είδα το λεωφορείο ότι σταμάτησε στα μπάζα, σοκαρίστηκα που είδα τον άνθρωπο στο τιμόνι και βρήκα δύο κόκκινα κουμπιά, τα πάτησα και άνοιξε η πίσω πόρτα. Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα. Πώς κατέβηκα, πως βγήκα στον δρόμο, τίποτα δεν κατάλαβα, ένας Θεός το ξέρει».

Η κοπέλα κάλεσε αμέσως την Αστυνομία. «Ήμουν σοκαρισμένη, οι άνθρωποι κατάλαβαν σε τι κατάσταση βρισκόμουν. Κάλεσα στο ΕΚΑΒ, με ξαναπήραν για να δουν σε ποιο σημείο είμαστε ακριβώς. Να είμαστε στα μαύρα σκοτάδια στο χείλος να σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος μέσα είναι αναίσθητος πάνω στο τιμόνι από το τράνταγμα και να σκέφτομαι ότι μπορεί να πέθαινα και εγώ εκείνη την στιγμή.

Δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Ήταν ‘’τυχερό’’ ότι δεν άνοιξε η μπροστινή πόρτα γιατί αν άνοιγε θα έπεφτε στον γκρεμό. Και πάλι καλά που υπήρχε ένα ανάχωμα και μπόρεσα και πάτησα και βγήκα έξω».

Όπως λέει η ίδια, που ακόμα δεν μπορεί να ξεχάσει το πρόσωπο του 47χρονου Δημήτρη στην κατάσταση που τον είδε, «αυτή η στιγμή θα είναι χαραγμένη στο μυαλό μου. Δεν είναι εύκολο. Θα μου έρχεται σίγουρα η εικόνα του ανθρώπου. Σκέφτομαι την οικογένειά του».