Βούλα Ηλιάδου (''Κρινιώ Καλογερίδου'')
Τα δεδομένα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα δίκαια του Ελληνισμού είτε απειλούνται με ύπουλο εκτουρκισμό είτε παραβιάζονται συστηματικά και διαχρονικά από τους αναθεωρητές γείτονες εξ Ανατολών μας
Βλέπω συγκλονισμένη...
Βλέπω συγκλονισμένη...
στα Μέσα τις φρικαλέες εικόνες καθημερινότητας στην Μέση Ανατολή από την χωρίς τέλος αιματοχυσία στη Γάζα και φέρνω στον νου μου ασυναίσθητα τις εικόνες σφαγής μεταξύ Βυζαντινών και Σλάβων, που έσβησαν ως δια μαγείας μετά τον εκχριστιανισμό των δεύτερων από τους πρώτους, όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός -- κουβουκλείσιος (εκκλησιαστικός θαλαμηπόλος) του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως -- Ιωάννης Καμι(ε)νιάτης (9ος-10ος αι.), γνωστός από την περιγραφή της άλωσης της Θεσσαλονίκης το 904 απ' τους Άραβες (''Εις την Άλωσιν της Θεσσαλονίκης''):
''μτφ: [...] Από τη στιγμή κατά την οποία η Κολυμπήθρα του θείου βαπτίσματος εξομοίωσε τους Βυζαντινούς με τους Σλάβους και μοιράστηκαν το γάλα της ευσεβείας ο δύο λαοί, σταμάτησαν οι ταραχές και οι σφαγές...''.
Διαπιστώνω με θλίψη, την ίδια στιγμή, ότι η ερμηνεία του ορθόδοξου κληρικού του Βυζαντίου, προσαρμοσμένη στα τωρινά δεδομένα, μοιάζει παράταιρη λόγω του ρωσοουκρανικού πολέμου μεταξύ δύο χριστιανικών, ορθόδοξων λαών.
Κάτι που δεν περιποιεί τιμή για τους Προκαθήμενους Κύριλλο της Ρωσίας και Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, οι οποίοι έχουν μεγάλες ευθύνες για την διάρρηξη της ενότητας στους κόλπους της Ορθοδοξίας λόγω εκκλησιαστικών διαφορών, γεγονός που συνηγορεί αρνητικά στη συνεχιζόμενη σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας λόγω υποταγής της ρωσικής Εκκλησίας στον ρωσικό αναθεωρητισμό.
Ως εκ τούτου, είναι έωλος ο ισχυρισμός που ακούγεται από μερικούς ότι η απουσία χριστιανικού πνεύματος των αντιπάλων στην Μέση Ανατολή είναι η αιτία της διαιώνισης της σύγκρουσης Εβραίων-Παλαιστινίων (με αφορμή την αιματηρή επιδρομή της τρομοκρατικής παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς σε ισραηλινό έδαφος), αφού και εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει χριστιανικό πνεύμα (βλ. Ουκρανία-Ρωσία) δεν υπάρχει λόγω επιβολής του αναθεωρητικής πολιτικής της δεύτερης στην πρώτη.
Έπειτα, η ιστορική αιτία της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης δεν είναι τωρινή. Ανάγεται στα μέσα του 20ου αιώνα: ''εβραϊκή μετανάστευση και θρησκευτική σύγκρουση στην Παλαιστίνη (υπό Βρετανική Εντολή) μεταξύ Εβραίων και Αράβων'', η οποία μετέτρεψε σε ιστορικό γεγονός την ''πιο ανυπόληπτη σύγκρουση''.
Σύγκρουση που συνεχίστηκε (προ δεκαετιών) με την ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη ποταμού (η οποία ανήκε στην Ιορδανία) και της Λωρίδας της Γάζας (που ανήκε στην Αίγυπτο), ενώ σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη η πολιορκία και ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων από τη Γάζα δεδομένου ότι η Χαμάς (οιονεί...''προστάτης'' τους) έχασε τον έλεγχο στο βόρειο τμήμα της.
Ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων διεγείρει φυσικά τα ένστικτα των ομοθρήσκων τους Τούρκων ισλαμιστών, με διαπρύσιους κήρυκες συμπαράστασής τους τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν (''Η Τουρκία έχει υποχρέωση να σώσει τους Παλαιστίνιους από την καταπίεση του Ισραήλ''), την πρόεδρο του Καλού Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ (η οποία επικαλέστηκε το παράδειγμα των ''Τούρκων της Δυτικής Θράκης'' και της Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, για να ζητήσει απ' τους Παλαιστίνιους να μην απομακρυνθούν από τη Γάζα, γιατί ''αν φύγουν, δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν ποτέ εκεί'') και τον εταίρο του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Τον πρόεδρο της Εθνικιστικής Δράσης και ηγέτη των ''Γκρίζων Λύκων'', ο οποίος -- αφού μίλησε προειδοποιητικά (κατά τη σύνοδο κορυφής στο Καζακστάν των τουρκόφωνων κρατών) για την ''παλαιστινιακή υπόθεση'' αποκαλώντας ''δολοφόνο'' τον Νετανιάχου για τις φρικαλεότητες στη Γάζα -- έστειλε μήνυμα και στους εκπροσώπους του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο) εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι ''το τουρκικό κράτος της Κύπρου (''ΤΔΒΚ'') θα συμμετάσχει ως παρατηρητής στην επόμενη συνάντηση του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών''.
Σ' αυτό το διάστημα εντωμεταξύ (ένα μήνα και βάλε από την εισβολή της Χαμάς που ''ήρξατο χειρών αδίκων'' σε ισραηλινό έδαφος) ο ''σουλτάνος'' εξ Ανατολών -- αφού είδε να βαλτώνει η υπόθεση της διαμεσολάβησής του στον ρωσοουκρανικό πόλεμο με τον ίδιο σε ρόλο ''επιτήδειου ουδέτερου'', δήλωσε ήδη (δια του ΥΠΕΞ του Χακάν Φιντάν) την ετοιμότητα της χώρας του να φιλοξενήσει συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας), στην προσπάθειά του να πατήσει πόδι στη Γάζα.
Επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του ο Πρόεδρος Ερντογάν εμφανίζεται πλέον σε τακτική βάση ως ''πατέρας όλων των μουσουλμάνων'' κατά του Ισραήλ, χωρίς να χάνει παράλληλα το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα και την Κύπρο, την εκπρόσωπο του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ο διεκδικητικός και εκδικητικός Ταγίπ (που εφαρμόζει εμμονικά τη στρατηγική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' με στόχο τη συρρίκνωση της Ελλάδας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα), αφού στοχοποίησε απειλητικά (μετά τη Ζουράφα) τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη από το πεδίο βολής των S-400 στην Ανατολική Θράκη, τώρα μας προκαλεί (με εφαλτήριο την Εκπαίδευση) μέσω ελληνικής (''Δυτικής'' ) Θράκης και Ίμβρου.
Ο στόχος των Τούρκων για εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης ήταν, ασφαλώς, πάντα επίκαιρος στην τουρκική πολιτική σκηνή. Και αυτό κατά παράβαση του Μορφωτικού Πρωτοκόλλου του '68, βάσει του οποίου το ελληνικό και το τουρκικό κράτος είχαν διευθετήσει τα θέματα Παιδείας των εθνικών μειονοτήτων εκατέρωθεν της ελληνοτουρκικής μεθορίου του Έβρου.
Ωστόσο ο προβληματισμός της Αθήνας μεγαλώνει λόγω αναζωπύρωσης του συγκρουσιακού πνεύματος της Άγκυρας όχι μόνο στο πεδίο διεκδικήσεων της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης (βλ. κινήσεις ενθάρρυνσης για διεκδίκηση αναγνώρισης ''τουρκικής'' μειονότητας), αλλά και στο εκπαιδευτικό πεδίο της Ίμβρου.
Όλα αυτά, σημειωτέον, λειτουργούν υπονομευτικά για τις προσεχείς συνομιλίες της ελληνικής και της τουρκικής αντιπροσωπείας με θέμα τα ΜΟΕ (1311/'23), αλλά και τη συνάντηση κορυφής της 7ης Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν. Κάτι που πρέπει να λάβει υπόψη της η ελληνική πλευρά...
Το συγκρουσιακό πνεύμα της Άγκυρας κρύβει, πέραν των άλλων, και εκδικητικότητα στο θέμα της Ίμβρου, όπου το τουρκικό υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε ακόμα δασκάλους στο σχολείο της πατρίδας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, σε μια προσπάθεια να εντείνει την πίεση στην ελληνική πλευρά.
Την πίεση για αποδοχή του αιτήματος της Τουρκίας στο θέμα της αύξησης των μετακλητών Τούρκων δασκάλων στη Θράκη βάσει δικής της λίστας. Κάτι που απέρριψε δικαιολογημένα η Αθήνα βλέποντας ότι περιελάμβανε τουρκόφρονες δασκάλους με παρελθόν διακίνησης παράνομων χαρτών, στους οποίους η ελληνική Θράκη παρουσιαζόταν ως τουρκική.
Στην Κύπρο, πάλι -- τελευταία κοιτίδα του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο -- η λεηλασία των Κατεχομένων (37% του βόρειου τμήματος) είναι άνευ προηγουμένου, με αποτέλεσμα να έχουν ξεπουληθεί σε αλλοδαπούς αγοραστές από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων (βλ. δήλωση του προέδρου της ένωσης Τουρκοκύπριων υπερεργολάβων οικοδομών Οσμάν Άμτζα στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων και σχετικές πληροφορίες από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας).
Τα δεδομένα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα δίκαια του Ελληνισμού (όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ειδικότερα) είτε απειλούνται με ύπουλο εκτουρκισμό είτε παραβιάζονται συστηματικά και διαχρονικά από τους αναθεωρητές γείτονες εξ Ανατολών μας.
Παραβιάζονται από τους περιφρονητές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης οι οποίοι, όχι μόνο δεν σέβονται τα ατομικά και μειονοτικά δικαιώματα του μικρού-μεγάλου κόσμου του Ελληνισμού, αλλά κοιτάζουν πώς θα τα παραβιάσουν σε Ελλάδα (Ζουράφα, Θράκη), Κύπρο (Κατεχόμενα--ΑΟΖ) και Τουρκία (Ίμβρο, Κωνσταντινούπολη, όπου φανατικοί ισλαμιστές επιτέθηκαν πρόσφατα με πέτρες σε ελληνικό σχολείο και εκκλησία λόγω Ισραήλ)...
''μτφ: [...] Από τη στιγμή κατά την οποία η Κολυμπήθρα του θείου βαπτίσματος εξομοίωσε τους Βυζαντινούς με τους Σλάβους και μοιράστηκαν το γάλα της ευσεβείας ο δύο λαοί, σταμάτησαν οι ταραχές και οι σφαγές...''.
Διαπιστώνω με θλίψη, την ίδια στιγμή, ότι η ερμηνεία του ορθόδοξου κληρικού του Βυζαντίου, προσαρμοσμένη στα τωρινά δεδομένα, μοιάζει παράταιρη λόγω του ρωσοουκρανικού πολέμου μεταξύ δύο χριστιανικών, ορθόδοξων λαών.
Κάτι που δεν περιποιεί τιμή για τους Προκαθήμενους Κύριλλο της Ρωσίας και Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, οι οποίοι έχουν μεγάλες ευθύνες για την διάρρηξη της ενότητας στους κόλπους της Ορθοδοξίας λόγω εκκλησιαστικών διαφορών, γεγονός που συνηγορεί αρνητικά στη συνεχιζόμενη σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας λόγω υποταγής της ρωσικής Εκκλησίας στον ρωσικό αναθεωρητισμό.
Ως εκ τούτου, είναι έωλος ο ισχυρισμός που ακούγεται από μερικούς ότι η απουσία χριστιανικού πνεύματος των αντιπάλων στην Μέση Ανατολή είναι η αιτία της διαιώνισης της σύγκρουσης Εβραίων-Παλαιστινίων (με αφορμή την αιματηρή επιδρομή της τρομοκρατικής παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς σε ισραηλινό έδαφος), αφού και εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει χριστιανικό πνεύμα (βλ. Ουκρανία-Ρωσία) δεν υπάρχει λόγω επιβολής του αναθεωρητικής πολιτικής της δεύτερης στην πρώτη.
Έπειτα, η ιστορική αιτία της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης δεν είναι τωρινή. Ανάγεται στα μέσα του 20ου αιώνα: ''εβραϊκή μετανάστευση και θρησκευτική σύγκρουση στην Παλαιστίνη (υπό Βρετανική Εντολή) μεταξύ Εβραίων και Αράβων'', η οποία μετέτρεψε σε ιστορικό γεγονός την ''πιο ανυπόληπτη σύγκρουση''.
Σύγκρουση που συνεχίστηκε (προ δεκαετιών) με την ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη ποταμού (η οποία ανήκε στην Ιορδανία) και της Λωρίδας της Γάζας (που ανήκε στην Αίγυπτο), ενώ σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη η πολιορκία και ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων από τη Γάζα δεδομένου ότι η Χαμάς (οιονεί...''προστάτης'' τους) έχασε τον έλεγχο στο βόρειο τμήμα της.
Ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων διεγείρει φυσικά τα ένστικτα των ομοθρήσκων τους Τούρκων ισλαμιστών, με διαπρύσιους κήρυκες συμπαράστασής τους τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν (''Η Τουρκία έχει υποχρέωση να σώσει τους Παλαιστίνιους από την καταπίεση του Ισραήλ''), την πρόεδρο του Καλού Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ (η οποία επικαλέστηκε το παράδειγμα των ''Τούρκων της Δυτικής Θράκης'' και της Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, για να ζητήσει απ' τους Παλαιστίνιους να μην απομακρυνθούν από τη Γάζα, γιατί ''αν φύγουν, δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν ποτέ εκεί'') και τον εταίρο του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Τον πρόεδρο της Εθνικιστικής Δράσης και ηγέτη των ''Γκρίζων Λύκων'', ο οποίος -- αφού μίλησε προειδοποιητικά (κατά τη σύνοδο κορυφής στο Καζακστάν των τουρκόφωνων κρατών) για την ''παλαιστινιακή υπόθεση'' αποκαλώντας ''δολοφόνο'' τον Νετανιάχου για τις φρικαλεότητες στη Γάζα -- έστειλε μήνυμα και στους εκπροσώπους του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο) εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι ''το τουρκικό κράτος της Κύπρου (''ΤΔΒΚ'') θα συμμετάσχει ως παρατηρητής στην επόμενη συνάντηση του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών''.
Σ' αυτό το διάστημα εντωμεταξύ (ένα μήνα και βάλε από την εισβολή της Χαμάς που ''ήρξατο χειρών αδίκων'' σε ισραηλινό έδαφος) ο ''σουλτάνος'' εξ Ανατολών -- αφού είδε να βαλτώνει η υπόθεση της διαμεσολάβησής του στον ρωσοουκρανικό πόλεμο με τον ίδιο σε ρόλο ''επιτήδειου ουδέτερου'', δήλωσε ήδη (δια του ΥΠΕΞ του Χακάν Φιντάν) την ετοιμότητα της χώρας του να φιλοξενήσει συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας), στην προσπάθειά του να πατήσει πόδι στη Γάζα.
Επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του ο Πρόεδρος Ερντογάν εμφανίζεται πλέον σε τακτική βάση ως ''πατέρας όλων των μουσουλμάνων'' κατά του Ισραήλ, χωρίς να χάνει παράλληλα το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα και την Κύπρο, την εκπρόσωπο του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ο διεκδικητικός και εκδικητικός Ταγίπ (που εφαρμόζει εμμονικά τη στρατηγική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' με στόχο τη συρρίκνωση της Ελλάδας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα), αφού στοχοποίησε απειλητικά (μετά τη Ζουράφα) τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη από το πεδίο βολής των S-400 στην Ανατολική Θράκη, τώρα μας προκαλεί (με εφαλτήριο την Εκπαίδευση) μέσω ελληνικής (''Δυτικής'' ) Θράκης και Ίμβρου.
Ο στόχος των Τούρκων για εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης ήταν, ασφαλώς, πάντα επίκαιρος στην τουρκική πολιτική σκηνή. Και αυτό κατά παράβαση του Μορφωτικού Πρωτοκόλλου του '68, βάσει του οποίου το ελληνικό και το τουρκικό κράτος είχαν διευθετήσει τα θέματα Παιδείας των εθνικών μειονοτήτων εκατέρωθεν της ελληνοτουρκικής μεθορίου του Έβρου.
Ωστόσο ο προβληματισμός της Αθήνας μεγαλώνει λόγω αναζωπύρωσης του συγκρουσιακού πνεύματος της Άγκυρας όχι μόνο στο πεδίο διεκδικήσεων της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης (βλ. κινήσεις ενθάρρυνσης για διεκδίκηση αναγνώρισης ''τουρκικής'' μειονότητας), αλλά και στο εκπαιδευτικό πεδίο της Ίμβρου.
Όλα αυτά, σημειωτέον, λειτουργούν υπονομευτικά για τις προσεχείς συνομιλίες της ελληνικής και της τουρκικής αντιπροσωπείας με θέμα τα ΜΟΕ (1311/'23), αλλά και τη συνάντηση κορυφής της 7ης Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν. Κάτι που πρέπει να λάβει υπόψη της η ελληνική πλευρά...
Το συγκρουσιακό πνεύμα της Άγκυρας κρύβει, πέραν των άλλων, και εκδικητικότητα στο θέμα της Ίμβρου, όπου το τουρκικό υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε ακόμα δασκάλους στο σχολείο της πατρίδας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, σε μια προσπάθεια να εντείνει την πίεση στην ελληνική πλευρά.
Την πίεση για αποδοχή του αιτήματος της Τουρκίας στο θέμα της αύξησης των μετακλητών Τούρκων δασκάλων στη Θράκη βάσει δικής της λίστας. Κάτι που απέρριψε δικαιολογημένα η Αθήνα βλέποντας ότι περιελάμβανε τουρκόφρονες δασκάλους με παρελθόν διακίνησης παράνομων χαρτών, στους οποίους η ελληνική Θράκη παρουσιαζόταν ως τουρκική.
Στην Κύπρο, πάλι -- τελευταία κοιτίδα του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο -- η λεηλασία των Κατεχομένων (37% του βόρειου τμήματος) είναι άνευ προηγουμένου, με αποτέλεσμα να έχουν ξεπουληθεί σε αλλοδαπούς αγοραστές από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων (βλ. δήλωση του προέδρου της ένωσης Τουρκοκύπριων υπερεργολάβων οικοδομών Οσμάν Άμτζα στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων και σχετικές πληροφορίες από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας).
Τα δεδομένα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα δίκαια του Ελληνισμού (όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ειδικότερα) είτε απειλούνται με ύπουλο εκτουρκισμό είτε παραβιάζονται συστηματικά και διαχρονικά από τους αναθεωρητές γείτονες εξ Ανατολών μας.
Παραβιάζονται από τους περιφρονητές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης οι οποίοι, όχι μόνο δεν σέβονται τα ατομικά και μειονοτικά δικαιώματα του μικρού-μεγάλου κόσμου του Ελληνισμού, αλλά κοιτάζουν πώς θα τα παραβιάσουν σε Ελλάδα (Ζουράφα, Θράκη), Κύπρο (Κατεχόμενα--ΑΟΖ) και Τουρκία (Ίμβρο, Κωνσταντινούπολη, όπου φανατικοί ισλαμιστές επιτέθηκαν πρόσφατα με πέτρες σε ελληνικό σχολείο και εκκλησία λόγω Ισραήλ)...
