Αντώνης Ι. Ζαρκανέλας
π. Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης
Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
΄Ετσι, τελικά την 27η Νοεμβρίου συνεδριάζει το Π.Γ του ΚΚΕ στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών, λόγω της γνωστής ασθένειας του Ιωαννίδη και αποφασίζει ομοφώνως τη σύγκρουση με την Κυβέρνηση...
Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
΄Ετσι, τελικά την 27η Νοεμβρίου συνεδριάζει το Π.Γ του ΚΚΕ στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών, λόγω της γνωστής ασθένειας του Ιωαννίδη και αποφασίζει ομοφώνως τη σύγκρουση με την Κυβέρνηση...
και τα στηρίγματά της στον κρατικό μηχανισμό και βέβαια να μην παραδώσει τα όπλα (ΧΑΤΖΗΣ, 1983). Κατά τον Πέτρο Ρούσσο, αλλά και όλους τους παραπάνω πρωτεργάτες – που είναι καθαρά κομμουνιστικές πηγές - το ΚΚΕ κάνει τις επόμενες δύο-τρεις ημέρες τις ακόλουθες κινήσεις:
1. Την 1η Δεκεμβρίου 1944 συγκροτείται ουσιαστικά – τυπικά την 2α Δεκεμβρίου – η Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ και με τον τρόπο αυτό ανεξαρτητοποιείται ο ΕΛΑΣ από τον έλεγχο του Σκόμπυ, στον οποίο, κατά τη Συμφωνία της Καζέρτας που υπέγραψαν το ΚΚΕ/ΕΛΑΣ, υπάγονταν επιχειρησιακά οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ - όπως και του ΕΔΕΣ. Όμως η απόσχιση στρατιωτικών τμημάτων από τον κορμό των ενόπλων Δυνάμεων μιας χώρας θεωρείται διεθνώς σε όλες τις χώρες, ανεξαιρέτως, Στάση ή Πραξικόπημα ή Κίνημα. (Ορισμός:Πραξικόπημα, ή κίνημα (προπολεμική χρήση του όρου), ονομάζεται η βίαιη και αιφνιδιαστική συνωμοτική πράξη που έχει σκοπό τη μεταβολή του πολιτεύματος προς όφελος της πολιτικής και στρατιωτικής κάστας μιας χώρας και εγκαθίδρυσης ενός νέου καθεστώτος)
2. Την 1η Δεκεμβρίου εκπονείται από το 1ο Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ σχέδιο ενέργειες με αποδέκτες τη 2η Μεραρχία, την 1η και 2η Ταξιαρχία και το 5ο και 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Το Σχέδιο θα ετίθετο σε εφαρμογή εφόσον οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εδέχοντο επίθεση από την Κυβέρνηση.
3. Τα μέλη του Π.Γ. του ΚΚΕ Ζέβγος και Χρύσα Χατζηβασιλείου εντέλλονται στις 2 Δεκεμβρίου να μεταβούν στη Χασιά και να φροντίσουν ώστε να μετακινηθούν άμεσα οι ορισθείσες δυνάμεις σε εφαρμογή του σχεδίου και το 2ο Σύνταγμα της 2ης Μεραρχίας να επιτεθεί τα χαράματα της 4ης Δεκεμβρίου 1944 κατά της 3ης Ορεινής ταξιαρχίας (Εθνική Ταξιαρχία Ρίμινι) που στρατοπέδευε στο Γουδί.
4. Ο Σιάντος, Γ.Γ του ΚΚΕ, αποστέλλει τηλεγράφημα την ίδια μέρα στον Στρατιωτικό Διοικητή της 3ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου) για την άμεση μετακίνησή της στην Αττική με την επισήμανση: «Κατάσταση κρισιμότατη, αγόμεθα προς σύγκρουση».
5. Τις μετακινήσεις στρατευμάτων προς την Αθήνα εντέλλονταν το ΚΚΕ παρά τη Συμφωνία της Καζέρτας την οποία υπέγραψε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ και προέβλεπε «...την απαγόρευση εισόδου των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στην πόλη των Αθηνών και στη Θεσσαλονίκη.».
6. Εμπρηστικό άρθρο του Γ. Ζέβγου, που δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Κυριακή πρωΐ της 3ης Δεκεμβρίου – επομένως γράφτηκε τουλάχιστον το Σάββατο και σίγουρα πριν από τους πρώτους νεκρούς – καταλήγει με τη φράση: «Τώρα τον λόγο τον έχει ο λαός. Τον έχουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ που τους ζητούν να παραδώσουν τα τίμια και νικηφόρα όπλα τους». Όντως τον είχε το Κόμμα…
Όλα τα παραπάνω τα επιβεβαιώνει ο Βασίλης Μπαρτζιώτας – Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ – ο οποίος το 1952 έκανε την αποκάλυψη ότι «…η ΚΟΑ ασχολήθηκε ενωρίς, τον Αύγουστο (Σημείωση: Προτού ακόμη φύγουν οι Γερμανοί), με τα πραχτικά θέματα για την κατάληψη της εξουσίας. Μεταφέραμε όλα τα κομματικά στελέχη στον ΕΛΑΣ. Και η Επιτροπή Πόλης της ΚΟΑ αποφάσισε για την ένοπλη εξέγερση, σε δύο συσκέψεις στις αρχές του Σεπτέμβρη». Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που ορκιζόταν 6 υπουργοί της ΠΕΕΑ/ΕΑΜ/ΚΚΕ στη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, στις 2 Σεπτεμβρίου 1944, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ κατέστρωνε σχέδια για την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας (ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ, 1965).
Τα Δεκεμβριανά αποφασίστηκαν και οργανώθηκαν από την καθοδήγηση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, την Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ, των ακτιδικών επιτροπών, πληρώντας όλους τους κανόνες του συνωμοτισμού και της «επανάστασης». Και όλα αυτά έγιναν στις πλάτες και χωρίς καμιά συμμετοχή και γνώση των συμμάχων τους στο ΕΑΜ, αριστερών (Σβώλου, Ασκούτζη, Αγγελόπουλου, Τσιριμώκου κλπ) τους οποίους, ούτως ή άλλως, οι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές τους θεωρούσαν είτε «μωροφιλόδοξους αστούς» είτε «πράκτορες των Βρετανών». Όπως λέει και ο Ιωαννίδης «Οι Σβώληδες, οι Τσιριμώκηδες και τα ρέστα….ψυχικά ήταν μαζί μ΄αυτούς και όχι μαζί με μας». (Αναμνήσεις, σελ. 229).
Η κατάληψη της Εξουσίας ο Στόχος των Δεκεμβριανών. Οι νεκροί το άλλοθι.
1. Την 1η Δεκεμβρίου 1944 συγκροτείται ουσιαστικά – τυπικά την 2α Δεκεμβρίου – η Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ και με τον τρόπο αυτό ανεξαρτητοποιείται ο ΕΛΑΣ από τον έλεγχο του Σκόμπυ, στον οποίο, κατά τη Συμφωνία της Καζέρτας που υπέγραψαν το ΚΚΕ/ΕΛΑΣ, υπάγονταν επιχειρησιακά οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ - όπως και του ΕΔΕΣ. Όμως η απόσχιση στρατιωτικών τμημάτων από τον κορμό των ενόπλων Δυνάμεων μιας χώρας θεωρείται διεθνώς σε όλες τις χώρες, ανεξαιρέτως, Στάση ή Πραξικόπημα ή Κίνημα. (Ορισμός:Πραξικόπημα, ή κίνημα (προπολεμική χρήση του όρου), ονομάζεται η βίαιη και αιφνιδιαστική συνωμοτική πράξη που έχει σκοπό τη μεταβολή του πολιτεύματος προς όφελος της πολιτικής και στρατιωτικής κάστας μιας χώρας και εγκαθίδρυσης ενός νέου καθεστώτος)
2. Την 1η Δεκεμβρίου εκπονείται από το 1ο Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ σχέδιο ενέργειες με αποδέκτες τη 2η Μεραρχία, την 1η και 2η Ταξιαρχία και το 5ο και 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Το Σχέδιο θα ετίθετο σε εφαρμογή εφόσον οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εδέχοντο επίθεση από την Κυβέρνηση.
3. Τα μέλη του Π.Γ. του ΚΚΕ Ζέβγος και Χρύσα Χατζηβασιλείου εντέλλονται στις 2 Δεκεμβρίου να μεταβούν στη Χασιά και να φροντίσουν ώστε να μετακινηθούν άμεσα οι ορισθείσες δυνάμεις σε εφαρμογή του σχεδίου και το 2ο Σύνταγμα της 2ης Μεραρχίας να επιτεθεί τα χαράματα της 4ης Δεκεμβρίου 1944 κατά της 3ης Ορεινής ταξιαρχίας (Εθνική Ταξιαρχία Ρίμινι) που στρατοπέδευε στο Γουδί.
4. Ο Σιάντος, Γ.Γ του ΚΚΕ, αποστέλλει τηλεγράφημα την ίδια μέρα στον Στρατιωτικό Διοικητή της 3ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου) για την άμεση μετακίνησή της στην Αττική με την επισήμανση: «Κατάσταση κρισιμότατη, αγόμεθα προς σύγκρουση».
5. Τις μετακινήσεις στρατευμάτων προς την Αθήνα εντέλλονταν το ΚΚΕ παρά τη Συμφωνία της Καζέρτας την οποία υπέγραψε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ και προέβλεπε «...την απαγόρευση εισόδου των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στην πόλη των Αθηνών και στη Θεσσαλονίκη.».
6. Εμπρηστικό άρθρο του Γ. Ζέβγου, που δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Κυριακή πρωΐ της 3ης Δεκεμβρίου – επομένως γράφτηκε τουλάχιστον το Σάββατο και σίγουρα πριν από τους πρώτους νεκρούς – καταλήγει με τη φράση: «Τώρα τον λόγο τον έχει ο λαός. Τον έχουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ που τους ζητούν να παραδώσουν τα τίμια και νικηφόρα όπλα τους». Όντως τον είχε το Κόμμα…
Όλα τα παραπάνω τα επιβεβαιώνει ο Βασίλης Μπαρτζιώτας – Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ – ο οποίος το 1952 έκανε την αποκάλυψη ότι «…η ΚΟΑ ασχολήθηκε ενωρίς, τον Αύγουστο (Σημείωση: Προτού ακόμη φύγουν οι Γερμανοί), με τα πραχτικά θέματα για την κατάληψη της εξουσίας. Μεταφέραμε όλα τα κομματικά στελέχη στον ΕΛΑΣ. Και η Επιτροπή Πόλης της ΚΟΑ αποφάσισε για την ένοπλη εξέγερση, σε δύο συσκέψεις στις αρχές του Σεπτέμβρη». Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που ορκιζόταν 6 υπουργοί της ΠΕΕΑ/ΕΑΜ/ΚΚΕ στη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, στις 2 Σεπτεμβρίου 1944, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ κατέστρωνε σχέδια για την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας (ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ, 1965).
Τα Δεκεμβριανά αποφασίστηκαν και οργανώθηκαν από την καθοδήγηση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, την Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ, των ακτιδικών επιτροπών, πληρώντας όλους τους κανόνες του συνωμοτισμού και της «επανάστασης». Και όλα αυτά έγιναν στις πλάτες και χωρίς καμιά συμμετοχή και γνώση των συμμάχων τους στο ΕΑΜ, αριστερών (Σβώλου, Ασκούτζη, Αγγελόπουλου, Τσιριμώκου κλπ) τους οποίους, ούτως ή άλλως, οι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές τους θεωρούσαν είτε «μωροφιλόδοξους αστούς» είτε «πράκτορες των Βρετανών». Όπως λέει και ο Ιωαννίδης «Οι Σβώληδες, οι Τσιριμώκηδες και τα ρέστα….ψυχικά ήταν μαζί μ΄αυτούς και όχι μαζί με μας». (Αναμνήσεις, σελ. 229).
Η κατάληψη της Εξουσίας ο Στόχος των Δεκεμβριανών. Οι νεκροί το άλλοθι.
Η Στάση ή Πραξικόπημα στήθηκε με πρόγραμμα και επιμέλεια υλοποιώντας το στρατιωτικό σχέδιο κατάληψης της Αθήνας που είχε συντάξει μετά από ερώτημα του ΚΚΕ ο «στρατιωτικός εγκέφαλος» του κόμματος Θόδωρος Μακρίδης για λογαριασμό του ΕΛΑΣ το 1943. Οι εντολές-διαταγές για την υλοποίηση του σχεδίου Μακρίδη, που αναφέρονται πιο πάνω, εκδόθηκαν τρεις -τέσσερις ημέρες πριν από τα γεγονότα της πλατείας Συντάγματος. Την προμελετημένη Στάση ακολούθησε μία κατ΄επίφαση «επανάσταση» των «καταπιεζόμενων» τάξεων που στις 3 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιούσε μια απαγορευμένη, τελικά από την αστυνομία, διαδήλωση. (Επανάσταση ορισμός:Η επανάσταση, προέρχεται από μαζικές δράσεις καταπιεζόμενων τάξεων και αποσκοπεί στην επέκταση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους). Και είχε τελικά απαγορευτεί η διαδήλωση γιατί σύμφωνα με τα στοιχεία και τις πληροφορίες της αστυνομίας π,χ, διαταγές Σιάντου προς ΕΛΑΣ, εκκένωση των νομίμων γραφείων του ΚΚΕ και άλλων κομματικών οργανώσεων του ΕΑΜ, μετάπτωση δηλ. του κόμματος στην παρανομία κλπ. θα μπορούσαν να οδηγήσουν από ανεύθυνους αόπλους και «ειρηνικούς» διαδηλωτές σε συνθήκες κατάληψης δημόσιων κτιρίων, υπηρεσιών και άλλων νευραλγικών σημείων. Γι΄ αυτό ο Δ/ντής της Αστυνομίας Αγγ. Εβερτ εισηγήθηκε στην Κυβέρνηση την απαγόρευσή της. Για την επομένη, 4 Δεκεμβρίου 1944, κηρύχθηκε από το ΚΚΕ/ΕΑΜ γενική απεργία για την οποία ο κλινήρης Ιωαννίδης διατύπωσε επιφυλάξεις καθώς κάτι τέτοιο υποδήλωνε επανάσταση.
Από τα ανωτέρω φαίνεται καθαρά ότι ενώ δεν υπήρξε καμμιά στρατιωτική κίνηση, προληπτικής ή/και κατασταλτικής φύσεως. από την πλευρά των κυβερνητικών ή και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον του ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ/ΕΑΜ τρεις-τέσσερις ημέρες πριν το συλλαλητήριο θέτει σε ενέργεια ένα επί τούτου σχεδιασμένο στρατιωτικό σχέδιο κατάληψης της Αθήνας και εκδίδει εντολές/διαταγές για άμεση μετακίνηση στρατιωτικών μονάδων του ΕΛΑΣ προς την Αθήνα και ετοιμότητα εκείνων που ήδη βρίσκονται στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ ούτε καν από το ΚΚΕ, αποδομείται στον πυρήνα του το επιχείρημα της Άκρας Αριστεράς ότι τα γεγονότα της Πλατείας Συντάγματος και τα αθώα θύματα «των δυνάμεων του Σκόμπυ» έκαναν δήθεν τον «Λαό» «αυθόρμητα να ξεσηκωθεί..» και αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ/ΕΑΜ με αποκλειστικά δική τους ευθύνη μετέτρεψαν μια πολιτική-κομματική εκδήλωση, όπως είναι η διαδήλωση, σε πολεμική, στρατιωτική σύρραξη και στάση. Η διαδήλωση της 3ης Δεκεμβρίου, έστω και αν είχε απαγορευθεί την τελευταία στιγμή, όπως και η προγραμματισμένη γενική απεργία της επόμενης ημέρας ακόμη και αν στιγματίζονται από αιματηρά γεγονότα, είναι σαφώς πολιτικές εκδηλώσεις και ως τέτοιες αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση. Δεν υπήρξε εμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων παρά μόνον δυνάμεων της τήρησης της Τάξης, της Αστυνομίας. Η διαδήλωση έστω και αν μεταβλήθηκε, ατυχώς, σε μία αιματηρή εκδήλωση δεν χαρακτηρίστηκε ποτέ και από κανέναν ως ένα στρατιωτικό γεγονός που να δικαιολογεί στρατιωτική επέμβαση και «στρατιωτικό πραξικόπημα» από την Άκρα Αριστερά.
Από τα ανωτέρω φαίνεται καθαρά ότι ενώ δεν υπήρξε καμμιά στρατιωτική κίνηση, προληπτικής ή/και κατασταλτικής φύσεως. από την πλευρά των κυβερνητικών ή και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον του ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ/ΕΑΜ τρεις-τέσσερις ημέρες πριν το συλλαλητήριο θέτει σε ενέργεια ένα επί τούτου σχεδιασμένο στρατιωτικό σχέδιο κατάληψης της Αθήνας και εκδίδει εντολές/διαταγές για άμεση μετακίνηση στρατιωτικών μονάδων του ΕΛΑΣ προς την Αθήνα και ετοιμότητα εκείνων που ήδη βρίσκονται στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ ούτε καν από το ΚΚΕ, αποδομείται στον πυρήνα του το επιχείρημα της Άκρας Αριστεράς ότι τα γεγονότα της Πλατείας Συντάγματος και τα αθώα θύματα «των δυνάμεων του Σκόμπυ» έκαναν δήθεν τον «Λαό» «αυθόρμητα να ξεσηκωθεί..» και αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ/ΕΑΜ με αποκλειστικά δική τους ευθύνη μετέτρεψαν μια πολιτική-κομματική εκδήλωση, όπως είναι η διαδήλωση, σε πολεμική, στρατιωτική σύρραξη και στάση. Η διαδήλωση της 3ης Δεκεμβρίου, έστω και αν είχε απαγορευθεί την τελευταία στιγμή, όπως και η προγραμματισμένη γενική απεργία της επόμενης ημέρας ακόμη και αν στιγματίζονται από αιματηρά γεγονότα, είναι σαφώς πολιτικές εκδηλώσεις και ως τέτοιες αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση. Δεν υπήρξε εμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων παρά μόνον δυνάμεων της τήρησης της Τάξης, της Αστυνομίας. Η διαδήλωση έστω και αν μεταβλήθηκε, ατυχώς, σε μία αιματηρή εκδήλωση δεν χαρακτηρίστηκε ποτέ και από κανέναν ως ένα στρατιωτικό γεγονός που να δικαιολογεί στρατιωτική επέμβαση και «στρατιωτικό πραξικόπημα» από την Άκρα Αριστερά.
(Συνεχίζεται)
