Ένα ασυνήθιστο εύρημα βρέθηκε σε ένα σπίτι στο Herzele στην ...
Ανατολική Φλάνδρα, στο Βέλγιο. Μια μαρμάρινη πέτρα ηλικίας σχεδόν 2.000 ετών ήταν εντοιχισμένη στον τοίχο ενός σπιτιού για περισσότερα από 50 χρόνια. Αλλά διαπιστώθηκε ότι ήταν ένα γνήσιο αντικείμενο από την Πομπηία, που ο ιδιοκτήτης του σπιτιού είχε νόμιμα αγοράσει.
Η ιστορία αρχίζει πριν από περίπου μισό αιώνα, κατά την δεκαετία του εβδομήντα. Παιδί ακόμα, ο Geert Detemmerman ταξίδεψε τότε με την οικογένειά του στην Ιταλία. Μετά από μια επίσκεψη στην Πομπηία, ένας άνδρας, προσέγγισε τον πατέρα του Geert, για να του πουλήσει ένα σουβενίρ. Ο πατέρας του δέχτηκε και το αγόρασε έναντι μάλιστα ενός σημαντικού ποσού. Ήταν ένα κομμάτι μάρμαρο, αλλά ήταν ακριβό. Ο Geert, παιδί τότε, θυμάται τον πωλητής φεύγει γρήγορα, να εξαφανίζεται. Η οικογένεια Detemmerman, δεν υποψιάστηκε τίποτα και πήρε το αντικείμενο στο Βέλγιο.
Επιστρέφοντας στην πατρίδα, η οικογένεια αποφασίζει να ενσωματώσει το αναμνηστικό σε έναν τοίχο του σπιτιού της. Εκεί κρέμεται για περισσότερα από 50 χρόνια, χωρίς κανείς να του δίνει ιδιαίτερη σημασία. Μέχρι που το σπίτι βγήκε προς πώληση νωρίτερα φέτος. Ο πατέρας του Geert, ο οποίος είναι πλέον 85 ετών, μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα, και από περιέργεια ο Geert αποφάσισε να ελέγξει αν το μάρμαρο αξίζει κάτι.
Η ιστορία αρχίζει πριν από περίπου μισό αιώνα, κατά την δεκαετία του εβδομήντα. Παιδί ακόμα, ο Geert Detemmerman ταξίδεψε τότε με την οικογένειά του στην Ιταλία. Μετά από μια επίσκεψη στην Πομπηία, ένας άνδρας, προσέγγισε τον πατέρα του Geert, για να του πουλήσει ένα σουβενίρ. Ο πατέρας του δέχτηκε και το αγόρασε έναντι μάλιστα ενός σημαντικού ποσού. Ήταν ένα κομμάτι μάρμαρο, αλλά ήταν ακριβό. Ο Geert, παιδί τότε, θυμάται τον πωλητής φεύγει γρήγορα, να εξαφανίζεται. Η οικογένεια Detemmerman, δεν υποψιάστηκε τίποτα και πήρε το αντικείμενο στο Βέλγιο.
Επιστρέφοντας στην πατρίδα, η οικογένεια αποφασίζει να ενσωματώσει το αναμνηστικό σε έναν τοίχο του σπιτιού της. Εκεί κρέμεται για περισσότερα από 50 χρόνια, χωρίς κανείς να του δίνει ιδιαίτερη σημασία. Μέχρι που το σπίτι βγήκε προς πώληση νωρίτερα φέτος. Ο πατέρας του Geert, ο οποίος είναι πλέον 85 ετών, μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα, και από περιέργεια ο Geert αποφάσισε να ελέγξει αν το μάρμαρο αξίζει κάτι.
Οι εμπειρογνώμονες
Ο Geert έρχεται σε επαφή με το Γαλατορωμαϊκό Μουσείο στο Tongeren (Limburg). “Το μουσείο έστειλε δύο μέλη του προσωπικού να ρίξουν μια ματιά και δεν πίστευαν στα μάτια τους” εξηγεί ο Geert. Τι ανακάλυψαν; Το κομμάτι μαρμάρου που βρισκόταν στον τοίχο όλα αυτά τα χρόνια είναι στην πραγματικότητα ένα ιστορικό αντικείμενο από τον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας και ηλικίας σχεδόν 2.000 ετών. Επιπλέον, το αντικείμενο εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος πριν από 50 χρόνια και οι ειδικοί από την Πομπηία το αναζητούν από τότε.
Τι ήταν γνωστό για το μάρμαρο;
«Είναι γνωστό πως το αντικείμενο είχε κλαπεί εκείνη την εποχή», λέει ο Bart Demarsin από το Gallo-Roman Museum. Είναι από τους ανθρώπους που πήγαν να δουν την πέτρα στο Herzele και δεν έχει καμία αμφιβολία ότι το κομμάτι είναι αληθινό: «Αντιστοιχεί πολύ στο αρχικό κομμάτι που αναγνωρίζουμε από τις φωτογραφίες».
Η εν λόγω μαρμάρινη πέτρα παρουσιάζει μια σκηνή από τον σεισμό της Πομπηίας το 62 μ.Χ. Τα κομμάτια προέρχονταν αρχικά από το σπίτι ενός πλούσιου Ρωμαίου τραπεζίτη στο κέντρο της Πομπηίας. Και τα δύο κομμάτια είχαν αφαιρεθεί από την κατοικία και εκτίθεντο στον χώρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σήμερα το πρώτο κομμάτι εξακολουθεί να εκτίθεται στο μουσείο της Πομπηίας, ενώ το άλλο είχε κλαπεί τη δεκαετία του 1970 και τώρα έχει εμφανιστεί στο σπίτι στο Herzele.
Αποζημίωση για καλή φροντίδα
Αμέσως μετά την ανακάλυψη, η δικαστική αστυνομία έφτασε στο κατώφλι του Geert για να ερευνήσει πώς βρέθηκε εδώ το κομμάτι. Ενημερώθηκε επίσης ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας. Ο Bart Demarsin αναμένει ότι μια αντιπροσωπεία από την Πομπηία θα ταξιδέψει σύντομα στο Βέλγιο για να δει το κομμάτι με τα μάτια της και να επιβεβαιώσει αν πρόκειται όντως για την αυθεντική μαρμάρινη πέτρα.
Μετά από αυτό, το κομμάτι πιθανότατα θα επιστρέψει στην Πομπηία, όπου ανήκει, λέει ο Bart Demarsin. Η οικογένεια Detemmerman ελπίζει σε οικονομική αποζημίωση επειδή κράτησε το κομμάτι με ασφάλεια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. “Η δικαστική αστυνομία μάς είπε ότι μπορεί να είμαστε ακόμα σε θέση να λάβουμε αποζημίωση, διότι τελικά το κομμάτι κρεμόταν εδώ για 50 χρόνια χωρίς να του συμβεί τίποτα. Θα μπορούσε τόσο εύκολα να είχε πωληθεί ή να είχε σπάσει”.
Τι ήταν γνωστό για το μάρμαρο;
«Είναι γνωστό πως το αντικείμενο είχε κλαπεί εκείνη την εποχή», λέει ο Bart Demarsin από το Gallo-Roman Museum. Είναι από τους ανθρώπους που πήγαν να δουν την πέτρα στο Herzele και δεν έχει καμία αμφιβολία ότι το κομμάτι είναι αληθινό: «Αντιστοιχεί πολύ στο αρχικό κομμάτι που αναγνωρίζουμε από τις φωτογραφίες».
Η εν λόγω μαρμάρινη πέτρα παρουσιάζει μια σκηνή από τον σεισμό της Πομπηίας το 62 μ.Χ. Τα κομμάτια προέρχονταν αρχικά από το σπίτι ενός πλούσιου Ρωμαίου τραπεζίτη στο κέντρο της Πομπηίας. Και τα δύο κομμάτια είχαν αφαιρεθεί από την κατοικία και εκτίθεντο στον χώρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σήμερα το πρώτο κομμάτι εξακολουθεί να εκτίθεται στο μουσείο της Πομπηίας, ενώ το άλλο είχε κλαπεί τη δεκαετία του 1970 και τώρα έχει εμφανιστεί στο σπίτι στο Herzele.
Αποζημίωση για καλή φροντίδα
Αμέσως μετά την ανακάλυψη, η δικαστική αστυνομία έφτασε στο κατώφλι του Geert για να ερευνήσει πώς βρέθηκε εδώ το κομμάτι. Ενημερώθηκε επίσης ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας. Ο Bart Demarsin αναμένει ότι μια αντιπροσωπεία από την Πομπηία θα ταξιδέψει σύντομα στο Βέλγιο για να δει το κομμάτι με τα μάτια της και να επιβεβαιώσει αν πρόκειται όντως για την αυθεντική μαρμάρινη πέτρα.
Μετά από αυτό, το κομμάτι πιθανότατα θα επιστρέψει στην Πομπηία, όπου ανήκει, λέει ο Bart Demarsin. Η οικογένεια Detemmerman ελπίζει σε οικονομική αποζημίωση επειδή κράτησε το κομμάτι με ασφάλεια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. “Η δικαστική αστυνομία μάς είπε ότι μπορεί να είμαστε ακόμα σε θέση να λάβουμε αποζημίωση, διότι τελικά το κομμάτι κρεμόταν εδώ για 50 χρόνια χωρίς να του συμβεί τίποτα. Θα μπορούσε τόσο εύκολα να είχε πωληθεί ή να είχε σπάσει”.
