Ο ιατρός Στέλιος Σπεράντσας, αφιέρωσε τη ζωή του στη συγγραφή παιδικών ποιημάτων, λογοτεχνικών βιβλίων και τραγουδιών. Ένα από...
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1888. Απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ανακηρύχτηκε σε διδάκτορα το 1915, ενώ παράλληλα προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στον στρατό ως το 1922. Εκείνη τη χρονιά διορίστηκε στο αντιφυματικό νοσοκομείο «Σωτηρία» ως διευθυντής ακτινολογικού.
Ο Στέλιος Σπεράντσας ήταν απίστευτα φιλομαθής και πήρε και δεύτερο πτυχίο Οδοντιατρικής. Μετά την αποφοίτηση του ταξίδεψε στο Παρίσι όπου πήρε την ειδικότητα της Ορθοδοντικής. Το 1933 εξελέγη καθηγητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα με την επαγγελματική του εξέλιξη, καλλιεργούσε και τις συγγραφικές τους ικανότητες. Τα πρώτα ελπιδοφόρα δείγματα γραφής ήρθαν το 1901 μέσα από την έκδοση της πρώτης ποιητικής του συλλογής «Ιάδες Αύραι», ενώ νωρίτερα μέσα στο ίδιο έτος είχε τιμηθεί με το Α’ βραβείο για την συγγραφή του ύμνου του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου, με το ψευδώνυμο «Απηλιώτης». Τον ύμνο μελοποίησε ο Σμυρνιός μουσικός, Δήμος Μιλανάκης.
Εξέδωσε ποιητικές και λογοτεχνικές συλλογές όπως και μια επιστημονική μελέτη για τον Λόρδο Μπάυρον. Ωστόσο, ο πολύπλευρος χαρακτήρας του τον ώθησε και στη συγγραφή ιατρικών μελετών και συγγραμμάτων.
Η μεγάλη αγάπη του Σπεράντσα υπήρξε η παιδική λογοτεχνία και το παιδικό θέατρο, όπου αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της συγγραφικής του πορείας. Το θρησκευτικό στοιχείο ήταν έντονο σε όλα του τα έργα. Ήθελε μέσα από αυτά να διαμορφώνονται άρτιοι χαρακτήρες που θα είχαν ως βάση τις θρησκευτικές αρχές και θα διέδιδαν στις νέες γενιές την ιστορία του τόπου. Το 1926, όταν εκδόθηκε το βιβλίο «Παιδικόν Θέατρον» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, το όνομα του Στέλιου Σπεράντσα ήταν ισάξιο με του Βασίλη Ρώτα και της Αντιγόνης Μεταξά, με αναφορές του Ξενόπουλου στο έργο του Σμυρναίου ποιητή και συγγραφέα.
Επηρεασμένος από το κλίμα της εποχής, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξέδωσε το βιβλίο «Η Σκηνούλα μας. Το 1948, με τις μνήμες του ελληνοϊταλικού πολέμου να είναι νωπές, προσπάθησε να παρουσιάσει με παιδική γλαφυρότητα τις ένδοξες στιγμές της μάχης, με σκοπό να συμβάλει ενεργά με το έργο του στην διαπαιδαγώγηση των μικρών αναγνωστών του. Πέθανε στην Αθήνα στις 8 Ιουνίου 1962.
Το γνωστότερο μελοποιημένο ποίημα του Στέλιου Σπεράντσα είναι το χριστουγεννιάτικο «Χιόνια στο Καμπαναριό» σε μουσική του Ευάγγελου Καραηλία:
Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνει
Χιόνια στο καμπαναριό ξύπνησε όλο το χωριό
Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν νταν
Κι όλοι παν στην εκκλησιά το Χριστό να προσκυνήσουν κι όλοι παν στην εκκλησιά
Λάμπει απόψε η Παναγιά
Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν
Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν νταν
Στην ολόφωτη εκκλησιά ώρα πια κι εμείς να πάμε
Στην ολόφωτη εκκλησιά με καθάρια φορεσιά
Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν νταν
Κι ας τραβήξουμε μπροστά μ’ αναμμένα φαναράκια
Κι ας τραβήξουμε μπροστά τυλιγμένοι στα ζεστά Ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν ντιν νταν ντιν νταν...
mixanitouxronou
