Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που σχετίζεται με τις νεκρές γωνίες είναι όταν πρόκειται να προσπεράσουμε ένα αυτοκίνητο.
Υπάρχει μια συνθήκη για τους οδηγούς αυτοκινήτων, κατά...
την οποία είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω τους.
Δεκάδες είναι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν κατά την κυκλοφορία μας στους δρόμους, και ως εκ τούτου απαιτείται να είναι είμαστε κάτι παραπάνω από προσεκτικοί.
Υπάρχει, ωστόσο, και μία οδηγική συνθήκη στην οποία… τα μάτια μας «αχρηστεύονται», μιας και είναι ανήμπορα να παρακολουθήσουν την κίνηση των υπόλοιπων οχημάτων.
Πρόκειται για τις «νεκρές γωνίες» (ή αλλιώς τυφλά σημεία), δηλαδή τις περιοχές γύρω από το αυτοκίνητό μας, τις οποίες πολύ απλά δεν μπορούμε να δούμε ούτε μέσω των εξωτερικών καθρεπτών ούτε μέσω του κεντρικού, εσωτερικού καθρέφτη.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που σχετίζεται με τις νεκρές γωνίες είναι όταν πρόκειται να προσπεράσουμε ένα αυτοκίνητο: Αυτό διότι στη λωρίδα που επιχειρούμε να εισέλθουμε ενδέχεται να διέρχεται ένα όχημα (π.χ. ένα άλλο αυτοκίνητο ή μία μοτοσικλέτα), το οποίο δεν είναι ορατό σε εμάς μέσω του πλευρικού μας καθρέφτη, μιας και έχει «μπει» σε περιοχή… νεκρής γωνίας.
Πρόκειται για ένα σενάριο που όσο απευκταίο και αν είναι, έχει αποτελέσει αιτία πρόκλησης πλήθους τροχαίων ατυχημάτων, πολλές φορές με οδυνηρές συνέπειες.
Πώς εξαφανίζουμε τη νεκρή γωνία
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τις ακριβές θέσεις των νεκρών γωνιών του αυτοκινήτου μας. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε κοιτώντας τους καθρέπτες του οχήματος. Οι περιοχές που αδυνατούμε να δούμε, αποτελούν νεκρές γωνίες. Εφόσον, λοιπόν, γνωρίζουμε ποιες είναι αυτές, τότε θα είμαστε πάντα υποψιασμένοι για την ύπαρξη ενός αυτοκινήτου στις συγκεκριμένες περιοχές, όταν εκτελούμε μία προσπέραση.
Παράλληλα, πριν ξεκινήσουμε με το αυτοκίνητό μας, καλό είναι να βεβαιωνόμαστε ότι οι εξωτερικοί καθρέπτες είναι ρυθμισμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μας παρέχουν το μέγιστο δυνατό οπτικό πεδίο.
Αναμφίβολα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι δεν διέρχεται κάποιο αυτοκίνητο στα αριστερά ή τα δεξιά μας είναι να ρίχνουμε μια λοξή ματιά πάνω από τον αντίστοιχο ώμο μας, ή όταν ελέγχουμε τους πλευρικούς μας καθρέφτες, να σκύβουμε ελαφρώς το κεφάλι μας.
Οι πιθανότητες να εμπλακούμε σε ένα ατύχημα, φυσικά μειώνονται και με έναν ακόμη τρόπο. Πριν εκτελέσουμε μία προσπέραση ενεργοποιούμε τα φλας τουλάχιστον 5-10 δευτερόλεπτα νωρίτερα, ώστε να ενημερωθεί εγκαίρως κάθε κοντινός χρήστης του δρόμου για την πρόθεσή μας να αλλάξουμε λωρίδα.
Το σύστημα που βλέπει όσα δεν βλέπουμε
«Φύλακα άγγελο» των οδηγών αποτελούν και οι τεχνολογικές εξελίξεις και, ειδικότερα, ένα σύστημα που βρίσκεται στον εξοπλισμό αρκετών σύγχρονων αυτοκινήτων.
Πρόκειται για το σύστημα επιτήρησης τυφλού σημείου (Blind Spot Information System – BLIS) το οποίο μέσω αισθητήρων ραντάρ σαρώνουν τις «νεκρές γωνίες» και εφόσον ανιχνεύσουν ένα όχημα τότε στον αντίστοιχο πλευρικό καθρέπτη ενεργοποιείται ένα πορτοκαλί φως που ενημερώνει τον οδηγό. Σημειώνεται ότι κάποια συστήματα χρησιμοποιούν και ηχητική ειδοποίηση.
Δεκάδες είναι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν κατά την κυκλοφορία μας στους δρόμους, και ως εκ τούτου απαιτείται να είναι είμαστε κάτι παραπάνω από προσεκτικοί.
Υπάρχει, ωστόσο, και μία οδηγική συνθήκη στην οποία… τα μάτια μας «αχρηστεύονται», μιας και είναι ανήμπορα να παρακολουθήσουν την κίνηση των υπόλοιπων οχημάτων.
Πρόκειται για τις «νεκρές γωνίες» (ή αλλιώς τυφλά σημεία), δηλαδή τις περιοχές γύρω από το αυτοκίνητό μας, τις οποίες πολύ απλά δεν μπορούμε να δούμε ούτε μέσω των εξωτερικών καθρεπτών ούτε μέσω του κεντρικού, εσωτερικού καθρέφτη.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που σχετίζεται με τις νεκρές γωνίες είναι όταν πρόκειται να προσπεράσουμε ένα αυτοκίνητο: Αυτό διότι στη λωρίδα που επιχειρούμε να εισέλθουμε ενδέχεται να διέρχεται ένα όχημα (π.χ. ένα άλλο αυτοκίνητο ή μία μοτοσικλέτα), το οποίο δεν είναι ορατό σε εμάς μέσω του πλευρικού μας καθρέφτη, μιας και έχει «μπει» σε περιοχή… νεκρής γωνίας.
Πρόκειται για ένα σενάριο που όσο απευκταίο και αν είναι, έχει αποτελέσει αιτία πρόκλησης πλήθους τροχαίων ατυχημάτων, πολλές φορές με οδυνηρές συνέπειες.
Πώς εξαφανίζουμε τη νεκρή γωνία
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τις ακριβές θέσεις των νεκρών γωνιών του αυτοκινήτου μας. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε κοιτώντας τους καθρέπτες του οχήματος. Οι περιοχές που αδυνατούμε να δούμε, αποτελούν νεκρές γωνίες. Εφόσον, λοιπόν, γνωρίζουμε ποιες είναι αυτές, τότε θα είμαστε πάντα υποψιασμένοι για την ύπαρξη ενός αυτοκινήτου στις συγκεκριμένες περιοχές, όταν εκτελούμε μία προσπέραση.
Παράλληλα, πριν ξεκινήσουμε με το αυτοκίνητό μας, καλό είναι να βεβαιωνόμαστε ότι οι εξωτερικοί καθρέπτες είναι ρυθμισμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μας παρέχουν το μέγιστο δυνατό οπτικό πεδίο.
Αναμφίβολα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι δεν διέρχεται κάποιο αυτοκίνητο στα αριστερά ή τα δεξιά μας είναι να ρίχνουμε μια λοξή ματιά πάνω από τον αντίστοιχο ώμο μας, ή όταν ελέγχουμε τους πλευρικούς μας καθρέφτες, να σκύβουμε ελαφρώς το κεφάλι μας.
Οι πιθανότητες να εμπλακούμε σε ένα ατύχημα, φυσικά μειώνονται και με έναν ακόμη τρόπο. Πριν εκτελέσουμε μία προσπέραση ενεργοποιούμε τα φλας τουλάχιστον 5-10 δευτερόλεπτα νωρίτερα, ώστε να ενημερωθεί εγκαίρως κάθε κοντινός χρήστης του δρόμου για την πρόθεσή μας να αλλάξουμε λωρίδα.
Το σύστημα που βλέπει όσα δεν βλέπουμε
«Φύλακα άγγελο» των οδηγών αποτελούν και οι τεχνολογικές εξελίξεις και, ειδικότερα, ένα σύστημα που βρίσκεται στον εξοπλισμό αρκετών σύγχρονων αυτοκινήτων.
Πρόκειται για το σύστημα επιτήρησης τυφλού σημείου (Blind Spot Information System – BLIS) το οποίο μέσω αισθητήρων ραντάρ σαρώνουν τις «νεκρές γωνίες» και εφόσον ανιχνεύσουν ένα όχημα τότε στον αντίστοιχο πλευρικό καθρέπτη ενεργοποιείται ένα πορτοκαλί φως που ενημερώνει τον οδηγό. Σημειώνεται ότι κάποια συστήματα χρησιμοποιούν και ηχητική ειδοποίηση.
