Με αφορμή τις μαζικές και απολύτως δικαιολογημένες και επιβεβλημένες κινητοποιήσεις των Ελλήνων αγροτών, προκύπτουν λογικά και αβίαστα τα εξής ερωτήματα: Σε αυτήν τη ζοφερή και απελπιστική οικονομικά κατάσταση στην οποία βρίσκονται εδώ και καιρό οι αγρότες μας, οι οποίοι πουλάνε τα προϊόντα τους φθηνά σχετικά με το κόστος τους, ενώ...
οι καταναλωτές τα αγοράζουν πανάκριβα, ποια είναι και ποια πρέπει να είναι η στάση των Καταναλωτικών Ενώσεων;
Γιατί η παρουσία τους είναι ανύπαρκτη σε μια συγκυρία κατά την οποία η σύμπλευσή τους με τις αγροτικές κινητοποιήσεις θα προσέθετε ακόμα μεγαλύτερη πίεση στους κυβερνώντες, ώστε να σοβαρευτούν επιτέλους και να φροντίσουν και τη συμφέρουσα αγροτική παραγωγή και τη συμφέρουσα κατανάλωση; Ποιος είναι τελικά ο σημερινός τους ρόλος; Υπάρχουν; Και αν υπάρχουν, ποιούς σκοπούς εξυπηρετούν; Ποιοί επωφελούνται από την προκλητική, απαράδεκτη και αδικαιολόγητη σιγή τους; Ποια είναι η προοπτική του καταναλωτικού α-κινήματος και τι μπορεί να περιμένει μελλοντικά ο Έλληνας καταναλωτής;
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι αυτό που επιβάλλεται, είναι η άμεση εγρήγορση και η αγωνιστική συμπαράσταση των καταναλωτών με τους αγρότες με μποϋκοτάζ ξένων αγροτικών προϊόντων, αλλά και ελληνικών, των οποίων η τιμή είναι απαράδεκτα και αδικαιολόγητα υψηλή. Μεμονωμένες αντιδράσεις ευνοούν μόνο την αισχροκέρδεια, την ανεξέλεγκτη κερδοφορία των μεγάλων αλυσίδων, των κάθε είδους μεσαζόντων και των καρτέλ, αλλά και την ταχεία φτωχοποίηση των αδυνάτων πορτοφολιών, όπου αυτά υπάρχουν ακόμα. Και η αντίδρασή μας πρέπει να ξεκινήσει τώρα.
Ζού - Κού
