Αγγελος Αγγελίδης – Κατερίνη από την 1η Ποιητική Συλλογή
έρωτα……
που τους νίκησες, όρκους ζωής
και πείσματα κι εγωισμούς γερόντων,
που τάματα τα ξέχασες και προσφορές, θυσίες.
έρωτα…..
ίσα που σε προσκύνησαν,
πάνω στη γη….,
δούλοι και βασιλιάδες.
θα ήθελα λίγο κι εγώ
και κάτι απ΄ τη χαρά σου.
ν΄ αγγίξω τους ορίζοντες
μαζί σου…, ονειρεμένους.
με τα φτερά σου να με πας
χίλια ταξίδια ακόμα.
να μη γροικώ το γυρισμό
στης γης…. τις μοναξιές.
σαν ένα κάστρο απόρθητο,
στοίχειωσες τις ελπίδες.
τους δρόμους όλους έκλεισες
κι αυτό σαν από φόβο.
ούτ΄ ένα πέρασμα μικρό
δεν άφησες σ΄ εμάς,
που καρτερούμε απ΄ την αρχή της νιότης μας,
ευλαβικά την ομορφιά σου.
σημαδεμένε σύντροφε !
ισάξιε του Ηλιου βασιλιά !
κυρίαρχος αιώνια,
πιο πάνω απ΄ τους θνητούς.
θα προσπερνάς σκιρτήματα ψυχρός
και σοβαρές αισθήσεις.
είσαι ανυποχώρητος
και στης καρδιάς τα δάκρυα μπροστά.
μια ικεσία ή προσευχή
σου στέλνω απ΄ τη καρδιά μου.
αδύναμος στο στίβο σου
να ΄ρθω…. να μετρηθούμε.
δε παίζω
όταν προσπαθώ αγάπη να στεριώσω,
μα για το πείσμα σου θα ΄ρθω
με θύμα μια ψυχή.
