Ο σεβασμός του Γεωργίου προς τους αγωνιστές της εθνικής επαναστάσεως του 1821 ήταν απεριόριστος. Αυτό φανερώνεται μέσα από το εξής περιστατικό, όπως αποτυπώθηκε στο βιβλίο “Τα Ανέκδοτα του Βασιλέως Γεωργίου Α΄”:
“Τελευταίον λείψανον των αγώνων εκείνων του 21 απέμενεν ο αρχίατρος συνταγματάρχης Μαυρογένης, αποθανών προ ολίγων ετών. Ο Μαυρογένης ενεφανίζετο εις τας τελετάς της εθνικής εορτής φέρων το παράσημον του αγώνος.
Κατά την τελετήν της 25ης Μαρτίου πρό τινων ετών συνέβη την ώραν που εισήρχοντο οι βασιλείς εις την Μητρόπολιν να εισέρχεται και ο Μαυρογένης. Ο γηραιός αγωνιστής αντιληφθεις τους βασιλείς εσταμάτησε διά να τους χαιρετίση και αφού εδέχθη τον Βασιλικόν χαιρετισμόν διά χειραψίας, παρεμέρισεν ολίγον διά να προπορευθούν οι Βασιλείς. Αλλ' ο αείμνηστος Βασιλεύς κρατών εκ του βραχίονος την Βασίλισσαν, εστάθη προ της θύρας και λαμβάνων την ένδοξον χείρα του αγωνιστού τον παρεκάλεσε να προηγηθή, λέγων.
— Σεις προτιμείσθε”.
Ένα ακόμα περιστατικό είναι όταν ο τελευταίος αυτός ήρωας του 1821 Απόστολος Μαυρογένης άφησε την τελευταία του πνοή. Διαβάζουμε στο ίδιο βιβλίο:
“Όταν ανηγγέλθη εις τον Βασιλέα ο θάνατος του Μαυρογένη εις ηλικίαν 115 ετών (σ.σ.: πέθανε το 1906) η Α. Μ. ησθάνθη απερίγραπτον λύπην. Και απαντών εις τον Αυλάρχην του που του ανήγγειλε το γεγονός είπεν:
— Εχάσαμε και την τελευταίαν ζώσαν ιστορίαν του αγώνος μας.
Και ευθύς εζήτησε να κηδευθή ο νεκρός δημοσία δαπάνη, παρηκολούθησε δε την κηδείαν μέχρι του τάφου.
ΑΠΛΑ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...
Β.Β.
