ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Από την Καθαρά Δευτέρα η Εκκλησία μας εισέρχεται στην περίοδο της Μ.Τεσσαρακοστής, η οποία κορυφώνεται με την Μ.Εβδομάδα των Παθών και της Ανάστασης του Χριστού. Παρέχει...
στον ενσυνείδητο χριστιανό μια ετήσια ευκαιρία για περισυλλογή, αυτοεξέταση και προετοιμασία του με όπλα την προσευχή, την νηστεία, την εγκράτεια, την συγχωρητικότητα και την μετάνοια για την προσωπική του αναγέννηση και Ανάσταση από τα πάθη και τις αμαρτίες του.
Στην εποχή μας της τεχνοκρατίας, του υλισμού και του ξεπεσμού των ηθικών και πνευματικών αξιών η Σαρακοστή έχει χάσει το αρχικό νόημα και την ουσία της και έχει καταντήσει μια αδιάφορη για τους πολλούς περίοδος εξωστρέφειας προς χαλάρωση, διασκέδαση και ευωχία με ενδεχομένη τήρηση κάποιων τυπικών συνηθειών, ιδίως κατά την Μ.Εδομάδα που έχουν καταντήσει είδος «φολκλόρ», χωρίς καμιά συνειδητή συμμετοχή στα δρώμενα.
Όμως, όσο τυπική και επιδερμική και αν κατάντησε στις μέρες μας συμμετοχή των πιστών στις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας με την παρουσία μάλιστα των εκπροσώπων μας της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας εξακολουθεί να διατηρεί το παραδοσιακό μεγαλείο της και να συμβάλλει στη συνοχή της κοινωνίας μας, ενίοτε δε να συγκινεί και να οδηγεί στην αναγέννηση κάποιων συμμετεχόντων στις κατανυκτικές ακολουθίες της.
Η πρόσφατη ρήξη της Ιεραρχίας με την πολιτική εξουσία εξ αιτίας της ψήφισης του νομοσχεδίου του γάμου των ομοφύλων, ο «αποκλεισμός» των πολιτικών εκπροσώπων μας από την μεγαλειώδη και πολυσήμαντη Κυριακή της Ορθοδοξίας και ενδεχομένως και από την δοξολογία της εορτής της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας [25η Μαρτίου], αλλά ακόμη και η μη αποδοχή της πρόσκλησης της Προέδρου της Δημοκρατίας για συμμετοχή στο καθιερωμένο γεύμα της Ιεραρχίας στο Προεδρικό Μέγαρο, όσο εύλογη «διαμαρτυρία» της Εκκλησίας και αν φαίνεται, προκάλεσε βαθειά θλίψη στο μεγαλύτερο μέρος το χριστεπώνυμου πληρώματος και ράγισε τις καρδιές των ευαισθητοποιημένων Ελληνορθόδοξων πατριωτών μας.
Η Εκκλησία είναι θεσμός Θεοσύστατος [ «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσι αυτής»] Δεν εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείες.[Τιμ.Β,4] δεν τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν διχάζει, αλλά αγαπά, συγχωρεί, μακροθυμεί και θεραπεύει. Όσον είναι καιρός εν όψει μάλιστα και της προσεγγιζούσης μεγάλης εορτής του Πάσχα, της αγάπης και συγχώρεσης, καλείται να αναθεωρήσει την στάση της έναντι της Πολιτείας προς συνδιαλλαγή για το καλό όλων μας
Στην εποχή μας της τεχνοκρατίας, του υλισμού και του ξεπεσμού των ηθικών και πνευματικών αξιών η Σαρακοστή έχει χάσει το αρχικό νόημα και την ουσία της και έχει καταντήσει μια αδιάφορη για τους πολλούς περίοδος εξωστρέφειας προς χαλάρωση, διασκέδαση και ευωχία με ενδεχομένη τήρηση κάποιων τυπικών συνηθειών, ιδίως κατά την Μ.Εδομάδα που έχουν καταντήσει είδος «φολκλόρ», χωρίς καμιά συνειδητή συμμετοχή στα δρώμενα.
Όμως, όσο τυπική και επιδερμική και αν κατάντησε στις μέρες μας συμμετοχή των πιστών στις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας με την παρουσία μάλιστα των εκπροσώπων μας της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας εξακολουθεί να διατηρεί το παραδοσιακό μεγαλείο της και να συμβάλλει στη συνοχή της κοινωνίας μας, ενίοτε δε να συγκινεί και να οδηγεί στην αναγέννηση κάποιων συμμετεχόντων στις κατανυκτικές ακολουθίες της.
Η πρόσφατη ρήξη της Ιεραρχίας με την πολιτική εξουσία εξ αιτίας της ψήφισης του νομοσχεδίου του γάμου των ομοφύλων, ο «αποκλεισμός» των πολιτικών εκπροσώπων μας από την μεγαλειώδη και πολυσήμαντη Κυριακή της Ορθοδοξίας και ενδεχομένως και από την δοξολογία της εορτής της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας [25η Μαρτίου], αλλά ακόμη και η μη αποδοχή της πρόσκλησης της Προέδρου της Δημοκρατίας για συμμετοχή στο καθιερωμένο γεύμα της Ιεραρχίας στο Προεδρικό Μέγαρο, όσο εύλογη «διαμαρτυρία» της Εκκλησίας και αν φαίνεται, προκάλεσε βαθειά θλίψη στο μεγαλύτερο μέρος το χριστεπώνυμου πληρώματος και ράγισε τις καρδιές των ευαισθητοποιημένων Ελληνορθόδοξων πατριωτών μας.
Η Εκκλησία είναι θεσμός Θεοσύστατος [ «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσι αυτής»] Δεν εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείες.[Τιμ.Β,4] δεν τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν διχάζει, αλλά αγαπά, συγχωρεί, μακροθυμεί και θεραπεύει. Όσον είναι καιρός εν όψει μάλιστα και της προσεγγιζούσης μεγάλης εορτής του Πάσχα, της αγάπης και συγχώρεσης, καλείται να αναθεωρήσει την στάση της έναντι της Πολιτείας προς συνδιαλλαγή για το καλό όλων μας
