Οι απόπειρες αυτοκτονίας και το τραγικό τέλος
Η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, με τα μυθιστορήματά της να συντροφεύουν τα καλοκαίρια πολλών Ελλήνων, γεννήθηκε στην...
Αλεξάνδρεια το 1874 και πέθανε, βάζοντας τέλος στη ζωή της, στις 27 Απριλίου 1941, την ημέρα που τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα.
Το τρίτο από τα συνολικά έξι παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη η Πηνελόπη είναι μια υποδειγματική κόρη με καλή μόρφωση και οξυδέρκεια πνεύματος. Παρ’ όλα αυτά οι αυστηροί κανόνες της οικογένειας την καταπιέζουν και μόνο μετά τον γάμο της καταφέρνει να απαλλαγεί από την οικογενειακή πίεσης.
Το έμφυτο συγγραφικό της ταλέντο εκδηλώθηκε ήδη από την παιδική της ηλικία
Η προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του παιδικού βιβλίου, σε μια εποχή που το είδος του εξέλιπε.
Τα έργα της, εμπνευσμένα κυρίως από τα εθνικά ιστορικά γεγονότα, γαλούχησαν πολλές γενιές ελληνοπαίδων και παραμένουν επίκαιρα μέχρι τις μέρες μας.
Ανεξίτηλα στις παιδικές μας μνήμες έχουν μείνει τα «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Τα Μυστικά του Βάλτου», «Ο Μάγκας», και το πλέον αγαπητό, «Ο Τρελαντώνης», διήγημα για τον αδελφό της, Αντώνη Μπενάκη.
Είχε γίνει μέλος σε πολλά επιστημονικά σωματεία και εταιρείες, συμβάλλοντας με κάθε μέσο στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού.
Ο γάμος της Πηνελόπης Δέλτα
Μόλις στα 21 της χρόνια κι ενώ η οικογένεια Μπενάκη ήρθε προσωρινά στην Αθήνα, ο θείος της, τη γνώρισε με τον Στέφανο Δέλτα έναν πλούσιο Φαναριώτη βαμβακέμπορο, και επέμεινε να τον παντρευτεί.
Η Πηνελόπη εκδήλωσε την άρνησή της με μια απόπειρα αυτοκτονίας. Η κίνησή της αυτή δεν συγκίνησε τη σκληρή οικογένεια και ο γάμος έγινε, ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί.
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το οικογενειακό περιβάλλον και ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη και ωριμότητα.
Με τον Στέφανο Δέλτα απέκτησαν τρεις κόρες, τη Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου), τη Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα) και την Αλεξάνδρα (μετέπειτα . Από τις κόρες της απέκτησε εγγόνια αλλά και δισέγγονα, ένα εκ των οποίων είναι και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αν και ο ίδιος δεν πρόλαβε να τη γνωρίσει.
Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν υποδειγματική μητέρα. Αγαπούσε και φρόντιζε τα παιδιά της ενώ στεκόταν στο πλευρό του συζύγου της με την αυστηρότητα που όριζε η ηθική της.
Τον ακολουθούσε στις κοσμικές εκδηλώσεις και σε συγκεντρώσεις όπου απαιτούνταν η παρουσία της. Αυτή ήταν και η αφορμή να έρθει σε επαφή με τα πιο λαμπρά μυαλά των διανοουμένων της εποχής.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Για την Πατρίδα», εκδόθηκε το 1909. Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σύντομα ακολουθεί και το δεύτερο μυθιστόρημά «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου». Το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί το 1909 την εμπνέει να γράψει το 1911 το «Παραμύθι χωρίς όνομα», ενώ το 1915 γράφει το «Παραμύθια και άλλα».
Το 1925 εκδίδεται «Η ζωή του Χριστού», ενώ την ίδια χρονιά εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της πολιομυελίτιδας, αρρώστιας που θα την ταλαιπωρήσει μέχρι τον θάνατό της.
Το 1929 ξεκίνησε τη συγγραφή της τριλογίας «Ρωμιοπούλες», η οποία τελείωσε το 1939. Το πρώτο βιβλίο, «Το Ξύπνημα», καλύπτει γεγονότα των ετών 1895-1907, η «Λάβρα» καλύπτει τα έτη 1907-1909 και το «Σούρουπο» τα έτη 1914-1920. Εν τω μεταξύ, εκδόθηκαν άλλα τρία μυθιστορήματά της: ο «Τρελαντώνης» (1932), ο «Μάγκας» (1935) και τα «Μυστικά του Βάλτου» (1937), όπου η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από τη λίμνη των Γιαννιτσών κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.
Τρελαντώνης
Οι απολαυστικές περιπέτειες του αξέχαστου ήρωα και αδερφού της Δέλτα στην Καστέλα του 1879.
Το συναρπαστικό μυθιστόρημα – σταθμός της παιδικής λογοτεχνίας, που πρωτοεκδόθηκε το 1932, σε μία πολυτελή σκληρόδετη έκδοση.
Ο Αντώνης και τα τρία αδέρφια του, η Αλεξάνδρα, η Πουλουδιά και ο Αλέξανδρος − που ζουν μόνιμα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου −, φιλοξενούνται για τις καλοκαιρινές διακοπές από τους θείους τους στην Καστέλα του Πειραιά. Τα τέσσερα παιδιά φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή των ενηλίκων. Ανάμεσά τους, ο Αντώνης − ο πιο σκανδαλιάρης από όλους αλλά ακέραιος χαρακτήρας, πρότυπο για τα αδέρφια του και μόνιμος πονοκέφαλος για τους μεγάλους − γίνεται με τις απολαυστικές περιπέτειές του σύμβολο τιμιότητας και θάρρους. Πρόκειται για τον αξέχαστο ήρωα μιας διασκεδαστικής ιστορίας, η οποία περιγράφει το συναρπαστικό καλοκαίρι του 1879 που όντως πέρασαν στην Καστέλα τα παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη, δηλαδή η Πηνελόπη (η οποία στο βιβλίο «εμφανίζεται» με τη μορφή της Πουλουδιάς) και τα αδέρφια της.
Ο Τρελαντώνης − κορυφαίο μυθιστόρημα της παιδικής λογοτεχνίας, που πρωτοεκδόθηκε το 1932 και δεν έπαψε έκτοτε να διαβάζεται − επιβεβαιώνει την άποψη ότι πραγματικά καλό βιβλίο για τα παιδιά είναι το βιβλίο το οποίο κερδίζει τόσο τους μικρούς όσο και τους μεγάλους αναγνώστες.
Ο έρωτάς της με τον Ίωνα Δραγούμη
Τον πραγματικό έρωτα τον γνωρίζει τον Φεβρουάριο του 1905. Ο υποπρόξενος στην Αλεξάνδρεια Ίων Δραγούμης είναι ο μοναδικός άνδρας που την κλέβει την καρδιά και δεν διστάζει να αποκαλύψει ακόμα και στον άνδρα της τα αισθήματά της.
Ο Δραγούμης είναι πέντε χρόνια μικρότερός της και την ερωτεύεται με πάθος. Η απόσταση που τους χωρίζει την επιστροφή στην Αθήνα είναι ένας από τους λόγους που ο έρωτας αυτός έμεινε πλατωνικός καθώς η Δέλτα δεν μπορούσε να απαρνηθεί τον ρόλο της συζύγου και μητέρας. Η παράφορη αυτή σχέση λήγει όταν ο Δραγούμης ερωτεύεται την Μαρίκα Κοτοπούλη το 1912, ωστόσο εκείνη δεν τον ξεπέρασε ποτέ. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της θα παραμείνει μαυροντυμένη με την σκέψη της αυτοκτονίας να επανέρχεται συχνά στο μυαλό της.
Το 1916 η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και ένα χρόνο αργότερα ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης δήμαρχος Αθηναίων συλλαμβάνεται ως Βενιζελικός συνομώτης. Από τότε η Δέλτα τάσσεται με τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τον οποίο αναπτύσσει στενή φιλία.
Η επιστολή της Πηνελόπης Δέλτα στον Ίωνα Δραγούμη
«Μένω ακόμη ένα χρόνο, σου το έγραψα· αν με θέλεις ύστερα, αν δεν αλλάξεις, Ίων μου, αν θέλεις τότε, πάρε με… Και τώρα όμως αν με ήθελες δεν θα μπορούσα να σου πω πια όχι· τώρα δεν ξέρω πια τι θα πει τιμή και λόγος και όρκος· ξέρω πως στον κόσμο κάπου ζεις εσύ, πως μ’ αγαπάς ακόμη, πως εσύ μπορείς να γίνεις δικός μου όποταν σε φωνάξω.
Ίων μου, δεν σε φωνάζω· μα αν με θελήσεις ποτέ, ξέρεις πού είμαι· σε περιμένω πάντα και σ’ αγαπώ σαν Μήδεια, είσαι το μόνο δίλημμα που ζει μέσα μου με φρικτή ένταση· τ’ άλλα όλα πέθαναν, η αγάπη σου τα σκότωσε! Μη με φοβηθείς· αγαπώ άγρια, μα αγαπώ με φοβερή tendresse το χλωμό παιδί που με φίλησε στο στόμα εκεί στα πεύκα.
Ίων μου, θα πεις πως είμαι τρελή, και το ξέρω, μα όπως εκείνο το βράδυ, που πρώτη φορά με ξανάβλεπες, ύστερα από την πρώτη απόπειρα, ήσουν “τρελός για μένα”, έτσι κι εγώ είμαι τρελή για σένα… Και μεθώ και δεν ξέρω πια να λογαριάσω τι θα πει “τιμή” και “λόγος”. Ξέρω μόνο πως σ’ αγαπώ, τ’ ακούς, Ίων; σ’ αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα, και πονώ αλύπητα και ανυπόφορα, και μ’ έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου, να μη σου μιλήσω πια, να μη σου γράψω “σ’ αγαπώ”, μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου, και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα, ως που να κλείσεις τα μάτια σου και να πέσει το κεφάλι σου στον ώμο μου, χλωμό και αποκαμωμένο, μισοπεθαμένο από συγκίνηση και πόνο και χαρά που σκοτώνει. Το ξέρω πως είμαι τρελή· μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει…» (27 Ιουλίου 1906).
Ο θάνατός της
Στις 27 Απριλίου 1941 ημέρα όπου τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτονεί παίρνοντας δηλητήριο, γράφοντας σε ιδιόχειρο σημείωμα (“Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα») και αφήνοντας την τελευταία της πνοή την 2 Μαΐου 1941. Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχθηκε η λέξη ΣIΩΠH. Σήμερα στο εντυπωσιακό σπίτι στην Κηφισιά στεγάζονται τα αρχεία του Μουσείο Μπενάκη, ενώ ο τάφος της είναι μη επισκέψιμος σε ένα εκκλησάκι που ανήκει στην οικογένεια του Αντώνη Σαμαρά.
