Οι FT παρουσίασαν πρόσφατα ...
την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο καταδεικνύοντας ότι η Ελλάδα είναι η φτωχότερη χώρα της ευρωζώνης!
Η εξέλιξη των πραγματικών μισθών τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα και στις χώρες της Δύσης εξηγεί την μετανάστευση των νέων Ελλήνων, το νυν κενό σε 150 χιλιάδες θέσεις εργασίας, τη χαμηλή αγοραστική ισχύ, όπως και την αδυναμία για brain regain στην Ελλάδα.
Οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν πέσει κατά ένα ποσοστό της τάξης του 30% την ίδια στιγμή που η ακρίβεια «καλπάζει» κυριολεκτικά!
Το ενδιαφέρον σε όλα αυτά είναι ότι η μέτρηση αφορά μόνο τα δυτικά κράτη, όχι Ρωσία, Κίνα, Βιετνάμ, αραβικές χώρες κλπ. γιατί τότε η Ελλάδα θα ήταν ακόμα πιο κάτω!
Όπως επισημαίνει η ανάλυση, αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας αξιοσημείωτης οικονομικής κρίσης, η οποία δημιούργησε μια «τρύπα» από την οποία θα χρειαστεί να περάσει μια γενιά προτού η Ελλάδα καταφέρει να βγει (δηλαδή άλλα 25 χρόνια)!
Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι το ελληνικό χρέος μειώθηκε πράγματι κατά 10,8 ποσοστιαίες μονάδες το 2023, στο 162% του ΑΕΠ.
Η ελληνική οικονομία εμφάνισε ρυθμούς ανάπτυξης 2% το 2023, την ώρα, για παράδειγμα, που η γερμανική συρρικνώθηκε κατά 0,3%.
Από το 2019 η Ελλάδα εμφανίζει σχεδόν διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με την Ευρωζώνη, ενώ σύμφωνα με το ΔΝΤ αναμένεται να συνεχίσει να υπεραποδίδει για τα επόμενα δύο χρόνια.
Οι ισχυρές επιδόσεις του τουρισμού, μαζί με τη βελτίωση της αγοράς εργασίας και την ανάκαμψη της κατανάλωσης βοηθούν.
Ενώ σύμφωνα με τους FT, βοηθούν επίσης και οι μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης.
Όμως, η ανάκαμψη της οικονομίας έχει ανεβάσει μόνο λίγο το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ τα τελευταία δύο χρόνια, με αποτέλεσμα η χώρα να είναι αυτή τη στιγμή η φτωχότερη στην Ευρωζώνη!
Όπως σημειώνουν οι FT, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, καθώς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν παρόμοιο με τον μέσο όρο της ΕΕ μέχρι το 2009.
Από τότε, 10 χώρες έχουν δει το βιοτικό τους επίπεδο να αυξάνεται πάνω από αυτό στην Ελλάδα. Συνεπώς, η χώρα είναι σήμερα η δεύτερη φτωχότερη στην ΕΕ μετά τη Βουλγαρία και η φτωχότερη στην Ευρωζώνη.
Ο λόγος δεν είναι άλλος από την λιτότητα στα χρόνια της κρίσης χρέους. Η οικονομία συρρικνώθηκε σχεδόν κατά 30%, οι καταναλωτικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 24%, οι κρατικές δαπάνες κατά 20% και οι επενδύσεις κατά 65%.
Η μεταποιητική δραστηριότητα μειώθηκε σχεδόν στο μισό, το λιανικό εμπόριο και η επαγγελματική δραστηριότητα συρρικνώθηκαν σχεδόν κατά το ένα τρίτο.
Η ανεργία εκτοξεύτηκε σε ιστορικό υψηλό, σχεδόν στο 30%.
Σήμερα, η ελληνική οικονομία είναι περίπου 19% μικρότερη από ό,τι ήταν το 2007, την ώρα που η οικονομία της ΕΕ είναι κατά 17% μεγαλύτερη!
Με λίγα λόγια δημιουργήθηκε ένα απίστευτο οικονομικό χάσμα μεταξύ της Ελλάδας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.
Το οικονομικό πλήγμα είναι σχεδόν άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη εποχή και μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1930, σημειώνουν οι FT, επικαλούμενοι τον Γιώργο Λαγαριά, επικεφαλής οικονομολόγο της Mazars Wealth Management.
Οι πραγματικοί μισθοί μειώνονταν σταθερά μέχρι το 2022 και είναι κατά 30% χαμηλότεροι σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.
Κάτι που σημαίνει ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι από τους χαμηλότερους μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Και την ίδια στιγμή, οι FT επισημαίνουν ότι η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει μακροπρόθεσμες προκλήσεις, όπως οι χαμηλές επενδύσεις η περιορισμένη ανταγωνιστικότητα, και το δυσμενές δημογραφικό με τη σοβαρή μείωση των γεννήσεων!
Το τελευταίο, το δημογραφικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Eλληνισμός στα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να «σβήσει» από το επιδεινούμενο δημογραφικό πρόβλημα το οποίο όμως συνδέεται άμεσα με το ελληνικό χρέος που κυμαίνεται κυριολεκτικά… σε «γαλαξιακά» επίπεδα (παρά την υποτιθέμενη μείωση που αναφέρουν οι FT).
Χρέος το οποίο πρέπει να διαγραφεί.
Αυτή είναι η κατεξοχήν βέλτιστη λύση με την αμέσως επόμενη να είναι η μετάθεσή του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι το οποίο όμως δε λύνει το πρόβλημα απλά το μεταφέρει σε βάθος χρόνου.
Γιατί με αυτό το χρέος η Ελλάδα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ και οι Έλληνες δεν θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά.
Το ελληνικό χρέος είναι 35% μεγαλύτερο τώρα από ότι ήταν όταν μπήκαμε στα Μνημόνια, κάτι που κάνει την Ελλάδα πραγματική πρωταθλήτρια στο να χρωστάει.
Οπως έγραφε το pronews.gr στις 31 Μαρτίου 2010 το χρέος ήταν 310,384 δισ. ευρώ και τότε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου ήταν 7,159 δις ευρώ και οι εγγυήσεις που είχαν παρασχεθεί από το δημόσιο στα 25,408 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του τρίτου τριμήνου του 2023, έφτασε τα 360,17 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το ελληνικό δημόσιο χρέος καταγράφοντας άνοδο από τα 358,046 δισ. που ήταν το προηγούμενο τρίμηνο!
Χρωστούσαμε δηλαδή, δύο μήνες πριν μπούμε στο Μνημόνιο πολύ λιγότερα από αυτά που χρωστάμε τώρα!
Είναι ή δεν είναι η μεγαλύτερη απάτη και το μεγαλύτερο έγκλημα στην νεότερη ελληνική ιστορία;
Όλα αυτά μετά από τρία Μνημόνια κι ένα «κούρεμα» ομολόγων (PSI) που αποτελείωσε την ελληνική οικονομία το 2012.
Το δημόσιο χρέος ως μερίδιο του ΑΕΠ έχει σκαρφαλώσει στο 168% το 2023, από 126% που ήταν το 2010.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα χειρότερα μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον και συγκεκριμένα από το 2032 και μετά όταν και η χώρα θα ξεκινήσει πάλι να πληρώνει δόσεις και τοκοχρεολύσια.
Τι θα γίνει τότε; Με μία ελληνική οικονομία αναιμική που δεν παράγει τίποτα και με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης πως θα συνεχίσει να πληρώνει η Ελλάδα αυτό το απίστευτο χρέος;
Το μόνο που μπορεί να γίνει για την Ελλάδα είναι μία μονομερής διαγραφή χρέους. Ποια κυβέρνηση θα τολμήσει να το κάνει αυτό;
Σίγουρα θα απαιτηθεί ένα καινούργιο και διαφορετικό πολιτικό σύστημα από το υπάρχον.
Αποτελούμενο από ανθρώπους που σκέφτονται εθνοκεντρικά και έχουν το θάρρος να προωθήσουν τις λύσεις που χρειάζονται.
Είναι πλέον ζήτημα ύπαρξης. Αν η χώρα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως έθνος πρέπει να αρχίσει να γεννάει. Για να γεννάει πρέπει να μη χρωστάει (και να αλλάξει και η παιδεία που προσφέρεται στην σημερινή νεολαία η οποία τους μαθαίνει να σκέφτονται αποκλειστικά τον εαυτό τους και όχι τους άλλους και το κοινωνικό σύνολο).
Χρειάζονται κίνητρα όπως αυτά της Ουγγαρίας. Δεν μπορούν να δοθούν από μία χώρα η οποία δεν ελέγχει την οικονομία της και δεν μπορεί να διαθέσει τους πόρους της εκεί που θέλει και εκεί που απαιτούνται.
Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος τις χώρες που είχαν μεγάλα χρέη.
Όπως για παράδειγμα η Ρωσία τη δεκαετία του ’90, όταν και δεν γεννούσε κάνεις καθώς η ρωσική οικονομία ήταν υπό διάλυση και η φτώχεια είχε χτυπήσει «κόκκινο» και το κράτος βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ.
Τότε ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε και μόλις τα τελευταία χρόνια με την συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου κατάφεραν οι ρώσικες κυβερνήσεις να αντιστρέψουν την πτωτική τάση.
Το χρέος δε σκοτώνει απλά το βιοτικό επίπεδο και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, σκοτώνει τον «πυρήνα» ενός έθνους γιατί του στερεί την δυνατότητα να αναπαραχθεί και να συνεχίσει την διαιώνιση του μέσα στην Ιστορία.
