Οι ευρωεκλογές που θα γίνουν σε σχεδόν δέκα ημέρες είναι οι δέκατες στην Ελλάδα από το 1981 αλλά έχουν και -κυριολεκτικά- μια πρωτοτυπία. Είναι οι πρώτες που θα διεξαχθούν χωρίς ένα “ισόρροπο” δικομματικό σύστημα, είτε όπως εκείνο μεταξύ ΝΔ -ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησε τις προηγούμενες δεκαετίες είτε...
το διάδοχό του μεταξύ ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ το οποίο όμως στις περσινές βουλευτικές εκλογές αποσυναρμολογήθηκε...
Ενώ το συγκεκριμένο σκηνικό όμως λειτουργούσε έως τώρα εντελώς ευνοϊκά για τη ΝΔ λόγω απουσίας προοπτικής εναλλαγής στη διακυβέρνηση, πλησιάζοντας προς την 9η Ιουνίου οι “κεραίες” πιάνουν μια αυξανόμενη ανησυχία εντός του κυβερνητικού επιτελείου για το ενδεχόμενο να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι την ώρα της κάλπης.
Η ανησυχία ενισχύεται από τα ευρήματα που οδηγούν τους αναλυτές στην εκτίμηση ότι -αν και μπήκαμε στην τελική ευθεία και το ενδιαφέρον θα έπρεπε να μεγαλώνει- τελικά «θα έχουμε ίσως τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη αποχή, άνω του 50%, σε εκλογές, είτε σε βουλευτικές, είτε σε ευρωεκλογές». Αποχή όμως αχαρτογράφητη...
Υπό ορισμένες συνθήκες η αποχή -εάν προέρχεται κυρίως από δυσαρεστημένους γαλάζιους ψηφοφόρους- θα μπορούσε να συγκρατήσει τα ποσοστά της ΝΔ άνω του 30%. Θα γίνει όμως έτσι;
Το χαμηλό ενδιαφέρον και η αδιαφορία έως απάθεια του εκλογικού σώματος μετατρέπουν αυτές τις ευρωεκλογές σε μια τυπική αναμέτρηση «δεύτερης» τάξης όπως σημειώνει και ο Γ. Μαυρής της Public Issue. Kαι συνεπώς, οι συνθήκες διεξαγωγής τους ευνοούν τη «χαλαρή» ψήφο.
Αυτό είναι και το στοιχείο που τελικά -παρά τις δημόσιες χαρούλες που κάνουν- ανάβει ολοένα και περισσότερα κόκκινα λαμπάκια στο Μαξίμου. Και ήδη ο Κ. Μητσοτάκης έχει εγκλωβιστεί σε μια στρατηγική που -όπως επεσήμαιναν από την αρχή ορισμένοι “αιρετικοί”- τον φέρνει επί ξυρού ακμής.
Έχοντας ξεμείνει λοιπόν από επιλογές, κάνει πλέον προεκλογική εκστρατεία με ολοένα και πιο έντονο χαρακτήρα εθνικής αναμέτρησης, όχι ευρωεκλογών, επισείοντας παράλληλα το φόβητρο της αποσταθεροποίησης, σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσει την “χαλαρή” ψήφο.
Η μια πιθανότητα είναι όντως η χαλαρή ψήφος να βρει διέξοδο στην αποχή που ευνοεί τη ΝΔ ως ένα από τα κόμματα με ισχυρότερους δεσμούς με την εκλογική τους βάση.
Το άλλο -και εντελώς εφιαλτικό για τη ΝΔ- ενδεχόμενο, που ουδείς σοβαρός αναλυτής αποκλείει, είναι να οδηγήσει στην αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής. Κι αυτό μάλιστα στο βαθμό που η αναμέτρηση πολιτικοποιείται και αποκτά χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών από την καμπάνια της ίδιας της ηγεσίας της ΝΔ. Δηλαδή ίσως να βάζουν τα χέρια και να βγάζουν μόνοι τα μάτια τους...
Επειδή πάντως αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι οι πρώτες χωρίς δικομματισμό, σε μια τέτοια περίπτωση η έλλειψη ισχυρού εναλλακτικού πόλου “θα μπορούσε να ευνοήσει τον κατακερματισμό της ψήφου και τη διασπορά της στους πολυάριθμους κομματικούς σχηματισμούς που φιλοδοξούν να εισπράξουν την υποβόσκουσα κοινωνική διαμαρτυρία” όπως σημειώνει και ο Γ. Μαυρής.
Ενώ το συγκεκριμένο σκηνικό όμως λειτουργούσε έως τώρα εντελώς ευνοϊκά για τη ΝΔ λόγω απουσίας προοπτικής εναλλαγής στη διακυβέρνηση, πλησιάζοντας προς την 9η Ιουνίου οι “κεραίες” πιάνουν μια αυξανόμενη ανησυχία εντός του κυβερνητικού επιτελείου για το ενδεχόμενο να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι την ώρα της κάλπης.
Η ανησυχία ενισχύεται από τα ευρήματα που οδηγούν τους αναλυτές στην εκτίμηση ότι -αν και μπήκαμε στην τελική ευθεία και το ενδιαφέρον θα έπρεπε να μεγαλώνει- τελικά «θα έχουμε ίσως τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη αποχή, άνω του 50%, σε εκλογές, είτε σε βουλευτικές, είτε σε ευρωεκλογές». Αποχή όμως αχαρτογράφητη...
Υπό ορισμένες συνθήκες η αποχή -εάν προέρχεται κυρίως από δυσαρεστημένους γαλάζιους ψηφοφόρους- θα μπορούσε να συγκρατήσει τα ποσοστά της ΝΔ άνω του 30%. Θα γίνει όμως έτσι;
Το χαμηλό ενδιαφέρον και η αδιαφορία έως απάθεια του εκλογικού σώματος μετατρέπουν αυτές τις ευρωεκλογές σε μια τυπική αναμέτρηση «δεύτερης» τάξης όπως σημειώνει και ο Γ. Μαυρής της Public Issue. Kαι συνεπώς, οι συνθήκες διεξαγωγής τους ευνοούν τη «χαλαρή» ψήφο.
Αυτό είναι και το στοιχείο που τελικά -παρά τις δημόσιες χαρούλες που κάνουν- ανάβει ολοένα και περισσότερα κόκκινα λαμπάκια στο Μαξίμου. Και ήδη ο Κ. Μητσοτάκης έχει εγκλωβιστεί σε μια στρατηγική που -όπως επεσήμαιναν από την αρχή ορισμένοι “αιρετικοί”- τον φέρνει επί ξυρού ακμής.
Έχοντας ξεμείνει λοιπόν από επιλογές, κάνει πλέον προεκλογική εκστρατεία με ολοένα και πιο έντονο χαρακτήρα εθνικής αναμέτρησης, όχι ευρωεκλογών, επισείοντας παράλληλα το φόβητρο της αποσταθεροποίησης, σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσει την “χαλαρή” ψήφο.
Η μια πιθανότητα είναι όντως η χαλαρή ψήφος να βρει διέξοδο στην αποχή που ευνοεί τη ΝΔ ως ένα από τα κόμματα με ισχυρότερους δεσμούς με την εκλογική τους βάση.
Το άλλο -και εντελώς εφιαλτικό για τη ΝΔ- ενδεχόμενο, που ουδείς σοβαρός αναλυτής αποκλείει, είναι να οδηγήσει στην αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής. Κι αυτό μάλιστα στο βαθμό που η αναμέτρηση πολιτικοποιείται και αποκτά χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών από την καμπάνια της ίδιας της ηγεσίας της ΝΔ. Δηλαδή ίσως να βάζουν τα χέρια και να βγάζουν μόνοι τα μάτια τους...
Επειδή πάντως αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι οι πρώτες χωρίς δικομματισμό, σε μια τέτοια περίπτωση η έλλειψη ισχυρού εναλλακτικού πόλου “θα μπορούσε να ευνοήσει τον κατακερματισμό της ψήφου και τη διασπορά της στους πολυάριθμους κομματικούς σχηματισμούς που φιλοδοξούν να εισπράξουν την υποβόσκουσα κοινωνική διαμαρτυρία” όπως σημειώνει και ο Γ. Μαυρής.
Ο ΚΟΡΙΟΣ
