Τους συνέλαβε «επ΄αυτοφώρω» στο γωνιακό καφέ-μπαρ της Πλατείας Κατερίνης χθες ο αεικίνητος δημοσιογράφος-φωτορεπόρτερ γνωστός και καθιερωμένος σε Βαλκάνια και περίχωρα Αποστόλης Λεϊνας τους δυο Γιώργηδες να πίνουν το καφεδάκι τους και να θυμούνται τα παλιά.
Μπόλικη η ηλικιακή διαφορά ανάμεσα στον γεννημένο στο Λιτόχωρο Γυμναστή Καθηγητή Λυκείου Γιώργο Γραμματόση και τον γεννημένο στην Κατερίνη Κοινωνιολόγο-Ψυχολόγο Καθηγητή Γιώργο Πιπερόπουλο και το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό:
«Τι τους συνδέει και είναι τόσο εμφανής η χαρά τους να πίνουνε παρέα το καφεδάκι τους;»
Θα σας ξαφνιάσει ίσως και εσάς όπως και εμάς η απάντηση αλλά ένα από τα 21 πανεπιστήμια Ευρώπης και Αμερικής όπου ήταν ενεργός ως φοιτητής ή δάσκαλος ο Γιώργος Πιπερόπουλος ήταν και το γνωστό μας Α.Π.Θ. (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) όπου ήταν φοιτητής ο Γιώργος Γραμματόσης και Καθηγητής του στο μάθημα της Ψυχολογίας ο Γιώργος Πιπερόπουλος.
Ρωτήσαμε τον «δάσκαλο» τι είδους «μαθητής» ήταν ο Λιτοχωριανός μαθητής τους και μας απάντησε «Εξαιρετικός» και στην αντίστοιχη ερώτηση την ίδια απάντηση έδωσε ο «μαθητής» για τον δάσκαλο…
Υπήρξαν δάσκαλος και μαθητής αρκετές δεκαετίες πριν γκριζάρει το τριχωτό της κεφαλής τους αλλά τους συνδέει βαθιά εκτίμηση και αίσθημα ειλικρινούς φιλίας έκτοτε και προφανώς «εσαεί και επ’ άπειρον…»
«Τι τους συνδέει και είναι τόσο εμφανής η χαρά τους να πίνουνε παρέα το καφεδάκι τους;»
Θα σας ξαφνιάσει ίσως και εσάς όπως και εμάς η απάντηση αλλά ένα από τα 21 πανεπιστήμια Ευρώπης και Αμερικής όπου ήταν ενεργός ως φοιτητής ή δάσκαλος ο Γιώργος Πιπερόπουλος ήταν και το γνωστό μας Α.Π.Θ. (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) όπου ήταν φοιτητής ο Γιώργος Γραμματόσης και Καθηγητής του στο μάθημα της Ψυχολογίας ο Γιώργος Πιπερόπουλος.
Ρωτήσαμε τον «δάσκαλο» τι είδους «μαθητής» ήταν ο Λιτοχωριανός μαθητής τους και μας απάντησε «Εξαιρετικός» και στην αντίστοιχη ερώτηση την ίδια απάντηση έδωσε ο «μαθητής» για τον δάσκαλο…
Υπήρξαν δάσκαλος και μαθητής αρκετές δεκαετίες πριν γκριζάρει το τριχωτό της κεφαλής τους αλλά τους συνδέει βαθιά εκτίμηση και αίσθημα ειλικρινούς φιλίας έκτοτε και προφανώς «εσαεί και επ’ άπειρον…»
