Όταν μια μάνα φεύγει, μάτια πολλά δακρύζουν,
σειέται η γης ολάκερη και τα βουνά ραγίζουν.
Σηκώνει κύμα η θάλασσα και γίνεται φουρτούνα,
οι βάρκες πάνε κι έρχονται, βυθίζεται η σκούνα.
Μεγάλη της η προσφορά, πολλά είναι τα καλά της,
αξέχαστη η ζεστασιά μέσα στην αγκαλιά της.
Πολλές θυσίες έκανε παιδιά να μεγαλώσει,
ξενύχτια βίωσε πολλά τους πόνους να αλαφρώσει.
Και αν τα χρόνια πέρασαν κι αν έχει πια γεράσει,
αυτή την ιδιότητα ποτέ της δε θα χάσει.
Δεν είναι η μάνα μια γριά χωρίς καμιά αξία,
στο νου μας να ‘ναι η προσφορά, για να ‘χει υπεραξία!
Μεγάλη αυθυποβολή μπορεί να φέρει πλάνη,
που της μάνας την αξία μικρότερη να κάνει.
Σε ύπαρξη φανταστική μεγάλη δίνει αξία,
κι από τη μάνα μας στερεί τον τίτλο που ‘ν’ Αγία !
Το Άλφα είναι η μάνα, είναι και το Ωμέγα,
αν και μικρή η λέξη της, το όνομά της Μέγα !
Κ. Καραγιαννίδης 28 – 06 - 2024
