Μια πληροφορία που πολλοί δεν γνωρίζουν
Όλοι έχουμε συνηθίσει το άγαλμα της Ελευθερίας με αυτό το χαρακτηριστικό μπλε-πράσινο χρώμα αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι...
δεν ήταν πάντα έτσι.
Κάποτε, λοιπόν, είχε ένα λαμπερό, γυαλιστερό χάλκινο χρώμα. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν από τον πρώην κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και τότε πρόεδρο Γκρόβερ Κλίβελαντ, στις 28 Οκτωβρίου 1886, οπότε και φυσικά είχε άλλο χρώμα.
Αρχικά, λοιπόν, το Άγαλμα της Ελευθερίας έλαμπε με το κοκκινωπό-καφέ χρώμα του πρόσφατα σφυρηλατημένου χαλκού, αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων είκοσι ετών, το άγαλμα υπέστη δραματική μεταμόρφωση λόγω της γνωστής χημικής αντίδρασης της οξείδωσης. Κατά την οξείδωση, ο χαλκός αντιδρά με το οξυγόνο του αέρα, με αποτέλεσμα το μέταλλο να χάνει ηλεκτρόνια.
Στην αρχή, με την οξείδωση, υπήρξε ο σχηματισμός του κυπρίτη και το άγαλμα απέκτησε μια ροζ-κόκκινη απόχρωση. Με την πάροδο του χρόνου και τις περαιτέρω αντιδράσεις υπήρξε ο σχηματισμός του μαύρου τενορίτη, ενώ τελικά ο συνδυασμός των οξειδίων του χαλκού και του ατμοσφαιρικού νερού, μαζί με το χλώριο από τον ψεκασμό του λιμανιού, είχε ως αποτέλεσμα το άγαλμα να αποκτήσει το διάσημο πλέον γαλαζοπράσινο χρώμα του.
Και μπορεί το άγαλμα να είναι πολύ διάσημο, αλλά πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτό δεν είναι εξίσου γνωστές…
Κάποτε, λοιπόν, είχε ένα λαμπερό, γυαλιστερό χάλκινο χρώμα. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν από τον πρώην κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και τότε πρόεδρο Γκρόβερ Κλίβελαντ, στις 28 Οκτωβρίου 1886, οπότε και φυσικά είχε άλλο χρώμα.
Αρχικά, λοιπόν, το Άγαλμα της Ελευθερίας έλαμπε με το κοκκινωπό-καφέ χρώμα του πρόσφατα σφυρηλατημένου χαλκού, αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων είκοσι ετών, το άγαλμα υπέστη δραματική μεταμόρφωση λόγω της γνωστής χημικής αντίδρασης της οξείδωσης. Κατά την οξείδωση, ο χαλκός αντιδρά με το οξυγόνο του αέρα, με αποτέλεσμα το μέταλλο να χάνει ηλεκτρόνια.
Στην αρχή, με την οξείδωση, υπήρξε ο σχηματισμός του κυπρίτη και το άγαλμα απέκτησε μια ροζ-κόκκινη απόχρωση. Με την πάροδο του χρόνου και τις περαιτέρω αντιδράσεις υπήρξε ο σχηματισμός του μαύρου τενορίτη, ενώ τελικά ο συνδυασμός των οξειδίων του χαλκού και του ατμοσφαιρικού νερού, μαζί με το χλώριο από τον ψεκασμό του λιμανιού, είχε ως αποτέλεσμα το άγαλμα να αποκτήσει το διάσημο πλέον γαλαζοπράσινο χρώμα του.
Και μπορεί το άγαλμα να είναι πολύ διάσημο, αλλά πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτό δεν είναι εξίσου γνωστές…
