Στη μνήμη της Λιτοχωρίτισσας ποιήτριας Ζωής Καρέλλη...
... αδελφή του λογοτέχνη και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, απόγονοι και οι δύο Λιτοχωρίτικης ναυτικής οικογένειας. Ο πατέρας τους ήταν Φαρμακοποιός. Το φαρμακείο λειτουργεί ακόμη...
... αδελφή του λογοτέχνη και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, απόγονοι και οι δύο Λιτοχωρίτικης ναυτικής οικογένειας. Ο πατέρας τους ήταν Φαρμακοποιός. Το φαρμακείο λειτουργεί ακόμη...
και σήμερα στη Θεσσαλονίκη, Εγνατίας με Αγίας Σοφίας!
Ο Θεσσαλονικιός ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος γράφει για τη Ζωή Καρέλλη (Χρυσούλα Αργυριάδου, το γένος Πεντζίκη από το Λιτόχωρο), που πέθανε σαν σήμερα, το 1998:
"Όταν ήμουν ακόμα μαθητής του γυμνασίου, πήγαινα συχνά στη Γεωργική Σχολή, όπου δίδασκε ο πατέρας μου. Εκεί με είχε εντυπωσιάσει μια νεαρώτατη αμαζόνα, που αναστάτωνε τις νεανικές μου αισθήσεις. Λεγόταν Χρυσούλα Αργυριάδου. Ήταν η νεόνυμφη σύζυγος του Διευθυντή της Γεωργικής Σχολής.
Την εθαύμαζα πάνω στο κάτασπρο άλογό της. Κι ούτε μπορούσα τότε να φαντασθώ ότι το άλογο εκείνο δεν είχε βγει από τους σταύλους της Γεωργικής Σχολής, αλλά μέσα από το θρύλο της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν ο Πήγασος. Αυτός που αργότερα την έβγαλε από την πόρτα της Γεωργικής Σχολής, για να την οδηγήσει στην Πύλη της Μεγάλης Ποίησης.
Εκεί την υποδέχθηκαν οι εννέα Μούσες, προσφωνώντας τη με το όνομα:
Ζωή Καρέλλη."
Ο Θεσσαλονικιός ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος γράφει για τη Ζωή Καρέλλη (Χρυσούλα Αργυριάδου, το γένος Πεντζίκη από το Λιτόχωρο), που πέθανε σαν σήμερα, το 1998:
"Όταν ήμουν ακόμα μαθητής του γυμνασίου, πήγαινα συχνά στη Γεωργική Σχολή, όπου δίδασκε ο πατέρας μου. Εκεί με είχε εντυπωσιάσει μια νεαρώτατη αμαζόνα, που αναστάτωνε τις νεανικές μου αισθήσεις. Λεγόταν Χρυσούλα Αργυριάδου. Ήταν η νεόνυμφη σύζυγος του Διευθυντή της Γεωργικής Σχολής.
Την εθαύμαζα πάνω στο κάτασπρο άλογό της. Κι ούτε μπορούσα τότε να φαντασθώ ότι το άλογο εκείνο δεν είχε βγει από τους σταύλους της Γεωργικής Σχολής, αλλά μέσα από το θρύλο της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν ο Πήγασος. Αυτός που αργότερα την έβγαλε από την πόρτα της Γεωργικής Σχολής, για να την οδηγήσει στην Πύλη της Μεγάλης Ποίησης.
Εκεί την υποδέχθηκαν οι εννέα Μούσες, προσφωνώντας τη με το όνομα:
Ζωή Καρέλλη."
Πηγή: Ε. Μίχου – Μ. Αρσένη