Όταν ο Στρατηγός Ντε Γγωλ αρνιόταν να συνεισφέρει η Γαλλία στον... "Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο των 6 ημερών" ίσως να μην γνώριζε πως έτσι θα έβαζε τέλος στην πολιτική του σταδιοδρομία, αφού πήγαινε κόντρα σε κάτι πολύ ιερό.
Την...
στρατιωτική προστασία του δημιουργήματος του Σιωνισμού, δηλαδή του κράτους του Ισραήλ.
Ο Ντε Γκωλ είχε κάνει φανερές τις επιδιώξεις του αφού μέσα στις προθέσεις του ήταν η «απελευθέρωση» της Γαλλίας και της Ευρώπης από την επιρροή ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, με την προώθηση της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων ενώ με επιστολή του προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον επιβεβαίωσε τη βούληση της Γαλλίας να αποσυρθεί από το ανώτατο συμμαχικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ.
Η άρνηση του Στρατηγού να στηρίξει το Ισραήλ κατά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο ήταν όμως το κερασάκι στην τούρτα.
Τον Ιούνιο του 1967, παρά τη μαζική εκστρατεία στον Τύπο υπέρ του Ισραήλ, ο πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ καταδίκασε την ισραηλινή επίθεση. Σε μια περίφημη συνέντευξη Τύπου στις 27 Νοεμβρίου 1967, συνόψισε την ουσία της σύγκρουσης: "Το Ισραήλ οργανώνει τώρα μια κατοχή στα εδάφη που έχει καταλάβει, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καταπίεση, καταστολή και εκδιώξεις... και εκδηλώνεται εκεί μια αντίσταση την οποία ακολούθως χαρακτηρίζει τρομοκρατική"
Αποτέλεσμα αυτής του της στάσης ήταν η "πορτοκαλί Επανάσταση" που ακολούθησε τον Μάη του '68, που είναι ξεκάθαρο πως οργανώθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες και ανθρώπους επιρροής των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας για να τον ρίξουν "anixneuseis"
Μετά από το 1967, για πρώτη φορά ακούμε κάποιον να μιλάει ξανά για αποχώρηση της Γαλλίας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τη σύσφιξη των διπλωματικών δεσμών με το Κρεμλίνο αλλά και τον τερματισμό του σχεδίου συμπαραγωγής εξοπλισμών με τη Γερμανία. Το κυριότερο όμως την απεμπλοκή της Γαλλίας από το μέτωπο της Ουκρανίας.
Και αυτό δεν το ακούμε και πάλι από έναν Αριστερό ηγέτη αλλά από την Μαρίν Λεπέν!
Ο τρόμος που προκαλεί αυτό το σενάριο σε περίπτωση της εκλογής της, έβγαλε στον δρόμο ήδη τους "Αριστερούς προοδευτικούς" που βρίσκονται υπό την επιρροή των μυστικών υπηρεσιών των δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας, να ετοιμάζουν τον δρόμο για έναν νέο Μάη του '68.
Και πάλι για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του Σιωνισμού, που θίγονται στην Ουκρανία, στα πλαίσια της στρατιωτικής και ενεργειακής περικύκλωσης της Ρωσίας, η οποία πρέπει να αποκλειστεί με κάθε τρόπο από την Ευρώπη για να γίνει το Ισραήλ εν'συνεχεία ο απόλυτος κυρίαρχος στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας.
Το Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του δήθεν αντιφασιστικού μετώπου που έχει συγκρατηθεί από τις δυνάμεις του Αστικού τόξου της Γαλλίας και τον Ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό, αλλά ούτε να παρασυρθεί από τις κάλπικες δηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και την καταδίκη του Ισραήλ από τις υποτιθέμες αριστερές δυνάμεις οι οποίες την χρησιμοποιούν σαν άλλος ΣΥΡΙΖΑ για να ανέρθουν στην εξουσία και να συνεχίσουν τις ιμπεριαλιστικές και τις σιωνιστικές πολιτικές.
Το πρώτο μέλημα μας θα πρέπει να είναι η απόκρουση των σιωνιστικών σχεδιασμών σε όλον τον κόσμο και η υποστήριξη όλων όσων αντιστέκονται σε αυτούς με κάθε τρόπο, όποια ιδεολογική ταυτότητα και αν έχουν.
Ο Ντε Γκωλ είχε κάνει φανερές τις επιδιώξεις του αφού μέσα στις προθέσεις του ήταν η «απελευθέρωση» της Γαλλίας και της Ευρώπης από την επιρροή ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, με την προώθηση της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων ενώ με επιστολή του προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον επιβεβαίωσε τη βούληση της Γαλλίας να αποσυρθεί από το ανώτατο συμμαχικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ.
Η άρνηση του Στρατηγού να στηρίξει το Ισραήλ κατά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο ήταν όμως το κερασάκι στην τούρτα.
Τον Ιούνιο του 1967, παρά τη μαζική εκστρατεία στον Τύπο υπέρ του Ισραήλ, ο πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ καταδίκασε την ισραηλινή επίθεση. Σε μια περίφημη συνέντευξη Τύπου στις 27 Νοεμβρίου 1967, συνόψισε την ουσία της σύγκρουσης: "Το Ισραήλ οργανώνει τώρα μια κατοχή στα εδάφη που έχει καταλάβει, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καταπίεση, καταστολή και εκδιώξεις... και εκδηλώνεται εκεί μια αντίσταση την οποία ακολούθως χαρακτηρίζει τρομοκρατική"
Αποτέλεσμα αυτής του της στάσης ήταν η "πορτοκαλί Επανάσταση" που ακολούθησε τον Μάη του '68, που είναι ξεκάθαρο πως οργανώθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες και ανθρώπους επιρροής των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας για να τον ρίξουν "anixneuseis"
Μετά από το 1967, για πρώτη φορά ακούμε κάποιον να μιλάει ξανά για αποχώρηση της Γαλλίας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τη σύσφιξη των διπλωματικών δεσμών με το Κρεμλίνο αλλά και τον τερματισμό του σχεδίου συμπαραγωγής εξοπλισμών με τη Γερμανία. Το κυριότερο όμως την απεμπλοκή της Γαλλίας από το μέτωπο της Ουκρανίας.
Και αυτό δεν το ακούμε και πάλι από έναν Αριστερό ηγέτη αλλά από την Μαρίν Λεπέν!
Ο τρόμος που προκαλεί αυτό το σενάριο σε περίπτωση της εκλογής της, έβγαλε στον δρόμο ήδη τους "Αριστερούς προοδευτικούς" που βρίσκονται υπό την επιρροή των μυστικών υπηρεσιών των δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας, να ετοιμάζουν τον δρόμο για έναν νέο Μάη του '68.
Και πάλι για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του Σιωνισμού, που θίγονται στην Ουκρανία, στα πλαίσια της στρατιωτικής και ενεργειακής περικύκλωσης της Ρωσίας, η οποία πρέπει να αποκλειστεί με κάθε τρόπο από την Ευρώπη για να γίνει το Ισραήλ εν'συνεχεία ο απόλυτος κυρίαρχος στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας.
Το Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του δήθεν αντιφασιστικού μετώπου που έχει συγκρατηθεί από τις δυνάμεις του Αστικού τόξου της Γαλλίας και τον Ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό, αλλά ούτε να παρασυρθεί από τις κάλπικες δηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και την καταδίκη του Ισραήλ από τις υποτιθέμες αριστερές δυνάμεις οι οποίες την χρησιμοποιούν σαν άλλος ΣΥΡΙΖΑ για να ανέρθουν στην εξουσία και να συνεχίσουν τις ιμπεριαλιστικές και τις σιωνιστικές πολιτικές.
Το πρώτο μέλημα μας θα πρέπει να είναι η απόκρουση των σιωνιστικών σχεδιασμών σε όλον τον κόσμο και η υποστήριξη όλων όσων αντιστέκονται σε αυτούς με κάθε τρόπο, όποια ιδεολογική ταυτότητα και αν έχουν.
