Μετά από δεκατρία χρόνια συνεχούς θητείας, έχω στα χέρια μου την αποδοχή της παραίτησής μου από τη θέση του Διευθυντή του 9ου Δημοτικού Σχολείου...
Καλαμαριάς.
Το τέλος αυτής της «σχέσης» ήταν αναπόφευκτο και προδιαγεγραμμένο εξ αρχής, μιας και το υπηρεσιακό πλέγμα καθηκόντων και αρμοδιοτήτων που προβλέπεται για το ρόλο του Διευθυντή, από τον Αύγουστο του 2021, είναι θεμελιωδώς αντίθετο και καθ’ όλα ασύμβατο με τις επιστημονικές, εκπαιδευτικές και πολιτικές μου πεποιθήσεις. Ωστόσο, λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας και συνδικαλιστικής τακτικής επέβαλαν την παράταση της παραμονής μου στη συγκεκριμένη θέση.
Είναι σίγουρο ότι πολλές συναδέλφισσες και πολλοί συνάδελφοι, που δίνουν τον αγώνα τον καλό για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών, των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και τη διεκδίκηση ενός ποιοτικού δημόσιου σχολείου, έχουν διαφορετικές απόψεις κι εκτιμήσεις για το χρόνο ή και το αναγκαίο της παραίτησης. Σεβαστές, όμως η δική μου εκτίμηση (που μπορεί να μην αποδειχτεί σωστή) υπαγορεύει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ο ανοιχτός πόλεμος με την εκπαιδευτική πολιτική που εγκαθιδρύει σχέσεις έντασης μεταξύ όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που στρεβλώνει τις σχέσεις και μεταξύ των συναδέλφων και με τα παιδιά, που σαρώνει τα ψήγματα δημοκρατίας που έχουν απομείνει, που μαραίνει την όποια ζωντάνια, αλήθεια, αυθορμησία, ομαδικότητα συνεχίζει να ανθίζει στα σχολειά, που «μαθαίνει» όλο και χειρότερα γράμματα σε όλο και λιγότερα παιδιά, συνεχίζεται, από τη μεριά μου, από άλλη θέση μάχης· από το μετερίζι της τάξης.
Το τέλος αυτής της «σχέσης» ήταν αναπόφευκτο και προδιαγεγραμμένο εξ αρχής, μιας και το υπηρεσιακό πλέγμα καθηκόντων και αρμοδιοτήτων που προβλέπεται για το ρόλο του Διευθυντή, από τον Αύγουστο του 2021, είναι θεμελιωδώς αντίθετο και καθ’ όλα ασύμβατο με τις επιστημονικές, εκπαιδευτικές και πολιτικές μου πεποιθήσεις. Ωστόσο, λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας και συνδικαλιστικής τακτικής επέβαλαν την παράταση της παραμονής μου στη συγκεκριμένη θέση.
Είναι σίγουρο ότι πολλές συναδέλφισσες και πολλοί συνάδελφοι, που δίνουν τον αγώνα τον καλό για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών, των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και τη διεκδίκηση ενός ποιοτικού δημόσιου σχολείου, έχουν διαφορετικές απόψεις κι εκτιμήσεις για το χρόνο ή και το αναγκαίο της παραίτησης. Σεβαστές, όμως η δική μου εκτίμηση (που μπορεί να μην αποδειχτεί σωστή) υπαγορεύει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ο ανοιχτός πόλεμος με την εκπαιδευτική πολιτική που εγκαθιδρύει σχέσεις έντασης μεταξύ όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που στρεβλώνει τις σχέσεις και μεταξύ των συναδέλφων και με τα παιδιά, που σαρώνει τα ψήγματα δημοκρατίας που έχουν απομείνει, που μαραίνει την όποια ζωντάνια, αλήθεια, αυθορμησία, ομαδικότητα συνεχίζει να ανθίζει στα σχολειά, που «μαθαίνει» όλο και χειρότερα γράμματα σε όλο και λιγότερα παιδιά, συνεχίζεται, από τη μεριά μου, από άλλη θέση μάχης· από το μετερίζι της τάξης.
ΥΓ: Οι φίλοι του alfavita πριν δημοσιοποιήσουν την ακαθόριστης αιτιολογίας φωτογραφική είδηση για «Απαλλαγή εκπαιδευτικού από τα καθήκοντα του Διευθυντή Σχολικής Μονάδας και διακοπή του επιδόματος θέσης ευθύνης» καλό θα ήταν να έχουν διερευνήσει αν πρόκειται για απαλλαγή λόγω, παραδείγματος χάρη, οικονομικής κατάχρησης (για να μη γράψω κάτι χειρότερο) ή για καθαρή και άδολη παραίτηση, βρε αδελφέ! Εύκολο είναι, γνωριζόμαστε.
