Τα τελευταία 30 με 50 χρόνια έχουν αλλάξει πολλά. Ο τρόπος που έκαναν οι άνθρωποι διακοπές παλιά έχει αλλάξει πολύ, η ανάγκη όμως για διακοπές παραμένει ίδια. Άλλωστε...
αυτό που θεωρούμε διακοπές είναι η διακοπή της δουλειάς για λίγες μέρες και το ταξίδι σε ένα μέρος ηλιόλουστο για να γυρίσουμε στη ρουτίνα αναζωογονημένοι.
Πολλές από τις ταξιδιωτικές συνήθειες και τελετουργίες στις οποίες επιδιδόμασταν πριν από μερικές δεκαετίες έχουν εκλείψει, καθώς έχουν καταστεί ξεπερασμένες – μεταξύ άλλων – από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις οικονομικές αεροπορικές εταιρείες και τις μεταβαλλόμενες συμπεριφορές. Ποιες «ταξιδιωτικές συνήθειες και τελετουργίες» έχουν αλλάξει;
Να μην έχετε την παραμικρή επαφή
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, η χαρούμενη αποχαιρετιστήρια δήλωση «τα λέμε σε δύο εβδομάδες» σήμαινε ακριβώς αυτό. Τώρα, ακόμα κι αν δεν μεταδίδετε ζωντανά το ταξίδι σας προς το αεροδρόμιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κρατάτε την οικογένειά σας ενήμερη για την πρόοδό σας με τακτικά γραπτά μηνύματα.
Όσο για το «τα λέμε σε δύο εβδομάδες», ο όρκος αυτός καταρρέει τη στιγμή που φτάνετε στο αεροδρόμιο και κάνετε μια βιντεοκλήση στο σπίτι για να παραπονεθείτε για τις ουρές στο check-in.
Να αποχαιρετήσετε τους ανθρώπους στην πύλη αναχώρησης
Κάποτε – ας το πούμε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 – μπορούσατε πρακτικά να συνοδεύσετε τον αδελφό ή τον σύντροφό σας στο αεροσκάφος, χαιρετώντας τους μόνο καθώς περπατούσαν στο διάδρομο. Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε δεύτερο επεισόδιο των Friends.
Δυστυχώς, στις μέρες μας, αυτό δεν παίζει ούτε για πλάκα.
Να φάτε καλά στο αεροπλάνο
Η «εμπειρία» του φαγητού στον αέρα έχει μάλλον εξασθενίσει σε ποιότητα τα τελευταία 50 χρόνια:
Να ξεκλειδώσετε με το κλασικό κλειδί την πόρτα του δωματίου
Η μετάβαση στις πλαστικές κάρτες-κλειδιά σημαίνει ότι, τουλάχιστον μία φορά σε κάθε διακοπές, θα πρέπει να ανεβοκατεβείτε μέχρι τη ρεσεψιόν γιατί αφήσατε την κάρτα πολύ κοντά στο κινητό σας τηλέφωνο, αυτή απενεργοποιήθηκε και πρέπει να την ενεργοποιήσετε εκ νέου.
Να ξεροσταλιάσετε στον ήλιο
Όχι ότι δεν κοκκινίζαμε στη μεσημεριανή ζέστη πριν από 30 χρόνια. Το πολύ-πολύ να έπρεπε να ενισχύσουμε το αντηλιακό μας. Σήμερα, αν περάσετε από ένα παράθυρο χωρίς κουρτίνα οπουδήποτε στη Μεσόγειο μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου, θα πρέπει να πάτε κατευθείαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο για επείγουσα θεραπεία ενυδάτωσης – και μια γρήγορη σειρά δερματικών μοσχευμάτων.
Να στείλετε καρτ ποστάλ
Τα smartphones και η άμεση συνδεσιμότητα έχουν εξαφανίσει την ιδιωτικότητα, την απόσταση, το θεμελιώδες δικαίωμα να μην χρειάζεται να ακούς το πραγματικά απαίσιο μουσικό γούστο κάποιου άλλου.
Έχει πλέον νόημα η καρτ ποστάλ; Αφού μπορεί να σταλεί επιτόπου μια ασήμαντη εικόνα μιας παραλίας, μιας εκκλησίας ή ενός κοκτέιλ ανά χείρας με έμφαση στο μανικιούρ μαζί με ένα φλύαρο sms για το πώς «περνάμε υπέροχα, ο καιρός είναι καλός». Κανείς δε θα προτιμήσει το ταχυδρομείο –δεν έχει την υπομονή.
Να χαθείτε
1994: «Είμαι πραγματικά αγχωμένος τώρα. Δεν έχω κυριολεκτικά ιδέα πού βρισκόμαστε, αυτή η πόλη μοιάζει με λαβύρινθο και μπορεί να είμαστε χιλιόμετρα μακριά από το ξενοδοχείο μας. Να ρωτήσουμε στο περίπτερο;»
2024: «Ω, το ξενοδοχείο μας είναι τρία τετράγωνα μακριά. Θέλεις να περπατήσουμε ή να πάρουμε ένα Uber;»
Να βγείτε «λάθος» στις φωτογραφίες
Ναι, η έκπληξη έχει χαθεί. Ακόμα και όταν το μόνο που φαινόταν μετά την εμφάνιση των φιλμ, ήταν το κεφαλάκι σας στην άκρη της φωτό και το υπόλοιπο κάδρο ήταν καμένο από την αντανάκλαση του ήλιου, υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την «τέλεια πόζα» και την άψογη selfie των καιρών του ίνσταγκραμ.
Πολλές από τις ταξιδιωτικές συνήθειες και τελετουργίες στις οποίες επιδιδόμασταν πριν από μερικές δεκαετίες έχουν εκλείψει, καθώς έχουν καταστεί ξεπερασμένες – μεταξύ άλλων – από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις οικονομικές αεροπορικές εταιρείες και τις μεταβαλλόμενες συμπεριφορές. Ποιες «ταξιδιωτικές συνήθειες και τελετουργίες» έχουν αλλάξει;
Να μην έχετε την παραμικρή επαφή
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, η χαρούμενη αποχαιρετιστήρια δήλωση «τα λέμε σε δύο εβδομάδες» σήμαινε ακριβώς αυτό. Τώρα, ακόμα κι αν δεν μεταδίδετε ζωντανά το ταξίδι σας προς το αεροδρόμιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κρατάτε την οικογένειά σας ενήμερη για την πρόοδό σας με τακτικά γραπτά μηνύματα.
Όσο για το «τα λέμε σε δύο εβδομάδες», ο όρκος αυτός καταρρέει τη στιγμή που φτάνετε στο αεροδρόμιο και κάνετε μια βιντεοκλήση στο σπίτι για να παραπονεθείτε για τις ουρές στο check-in.
Να αποχαιρετήσετε τους ανθρώπους στην πύλη αναχώρησης
Κάποτε – ας το πούμε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 – μπορούσατε πρακτικά να συνοδεύσετε τον αδελφό ή τον σύντροφό σας στο αεροσκάφος, χαιρετώντας τους μόνο καθώς περπατούσαν στο διάδρομο. Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε δεύτερο επεισόδιο των Friends.
Δυστυχώς, στις μέρες μας, αυτό δεν παίζει ούτε για πλάκα.
Να φάτε καλά στο αεροπλάνο
Η «εμπειρία» του φαγητού στον αέρα έχει μάλλον εξασθενίσει σε ποιότητα τα τελευταία 50 χρόνια:
Να ξεκλειδώσετε με το κλασικό κλειδί την πόρτα του δωματίου
Η μετάβαση στις πλαστικές κάρτες-κλειδιά σημαίνει ότι, τουλάχιστον μία φορά σε κάθε διακοπές, θα πρέπει να ανεβοκατεβείτε μέχρι τη ρεσεψιόν γιατί αφήσατε την κάρτα πολύ κοντά στο κινητό σας τηλέφωνο, αυτή απενεργοποιήθηκε και πρέπει να την ενεργοποιήσετε εκ νέου.
Να ξεροσταλιάσετε στον ήλιο
Όχι ότι δεν κοκκινίζαμε στη μεσημεριανή ζέστη πριν από 30 χρόνια. Το πολύ-πολύ να έπρεπε να ενισχύσουμε το αντηλιακό μας. Σήμερα, αν περάσετε από ένα παράθυρο χωρίς κουρτίνα οπουδήποτε στη Μεσόγειο μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου, θα πρέπει να πάτε κατευθείαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο για επείγουσα θεραπεία ενυδάτωσης – και μια γρήγορη σειρά δερματικών μοσχευμάτων.
Να στείλετε καρτ ποστάλ
Τα smartphones και η άμεση συνδεσιμότητα έχουν εξαφανίσει την ιδιωτικότητα, την απόσταση, το θεμελιώδες δικαίωμα να μην χρειάζεται να ακούς το πραγματικά απαίσιο μουσικό γούστο κάποιου άλλου.
Έχει πλέον νόημα η καρτ ποστάλ; Αφού μπορεί να σταλεί επιτόπου μια ασήμαντη εικόνα μιας παραλίας, μιας εκκλησίας ή ενός κοκτέιλ ανά χείρας με έμφαση στο μανικιούρ μαζί με ένα φλύαρο sms για το πώς «περνάμε υπέροχα, ο καιρός είναι καλός». Κανείς δε θα προτιμήσει το ταχυδρομείο –δεν έχει την υπομονή.
Να χαθείτε
1994: «Είμαι πραγματικά αγχωμένος τώρα. Δεν έχω κυριολεκτικά ιδέα πού βρισκόμαστε, αυτή η πόλη μοιάζει με λαβύρινθο και μπορεί να είμαστε χιλιόμετρα μακριά από το ξενοδοχείο μας. Να ρωτήσουμε στο περίπτερο;»
2024: «Ω, το ξενοδοχείο μας είναι τρία τετράγωνα μακριά. Θέλεις να περπατήσουμε ή να πάρουμε ένα Uber;»
Να βγείτε «λάθος» στις φωτογραφίες
Ναι, η έκπληξη έχει χαθεί. Ακόμα και όταν το μόνο που φαινόταν μετά την εμφάνιση των φιλμ, ήταν το κεφαλάκι σας στην άκρη της φωτό και το υπόλοιπο κάδρο ήταν καμένο από την αντανάκλαση του ήλιου, υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την «τέλεια πόζα» και την άψογη selfie των καιρών του ίνσταγκραμ.
Πηγή: in.gr
