Ένα γράμμα προς τον πατέρα τους διάβασαν οι κόρες των Τάσου Ισαάκ και Τάσου Μάρκου, Αναστασία και Άντρη αντίστοιχα το βράδυ του Σαββάτου 10 Αυγούστου στο κοιμητήριο Παραλιμνίου, συγκινώντας όσους ήταν παρόντες.
Η...
συμβολική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από την Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού. Μοτοσικλετιστές και δρομείς ξεκίνησαν από πέντε βουνοκορφές της Κύπρου πλην μίας, αυτής του κατεχόμενου Πενταδακτύλου, κατέληξε στο κοιμητήριο Παραλιμνίου όπου τελέστηκε τρισάγιο.
Η Αναστασία Ισαάκ ανέφερε μεταξύ άλλων πως «ξημερώνει 11 Αυγούστου. Για άλλους είναι πολλά και για άλλους είναι λίγα αυτά τα 28χρονια από την ημέρα της δολοφονίας σου. Για εμάς εδώ είναι σαν να συμβαίνουν αυτή την στιγμή τα γεγονότα. Η πορεία. Η ματαίωση. Η οργή, αλλά και η απόφαση για ολοκλήρωση του τάματος. Εμείς εδώ ακούμε απόψε το μαρσάρισμα της μοτοσικλέτας σου».
«Αισθανόμαστε την έγνοια σου για τους διπλανούς σου. Την αγωνία σου για τον τόπο σου. Κοιτάζουμε ακόμη την μπλούζα σου και σιγοψιθυρίζουμε το μήνυμα της. Απελευθέρωση η μόνη λύση. Καταλαβαίνουμε ότι προχώρησες πολύ για να σταματήσεις. Σαν τον Σολωμου σαν όλους τους ήρωες του Παραλιμνιού και της Κύπρου», ανέφερε.
«Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή πατέρα και δύσκολη. Οι ηγεσίες ξέχασαν επιδεικτικά και ανυπόφορα τις λίστες με τους καταζητούμενους δολοφόνους σας και τα εντάλματα σύλληψης».
Η Άντρη Μάρκου απευθυνόμενη στον πατέρα της ανέφερε μεταξύ άλλων πως «πατέρα σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από τότε που χάθηκες. Η δράση σου πολύπλευρη και συνυφασμένη μα την ιστορία του τόπου. Νεαρός εντάχθηκες στην ΕΟΚΑ. Και όταν λόγω των ενεργειών σου οι αγγλικές αρχές σε καταζήτησαν βρήκες καταφύγιο μετά από εντολές ανωτέρων σου στην Αθήνα όπου και πέτυχες να ενταχθείς στην Σχολή του Γένους. Την στρατιωτική σχολή Ευελπίδων όπως άλλωστε επιθυμούσες από παιδί”.
“Διακόπτεις προσωρινά τις σπουδές σου και επανεντάσεσαι κατόπιν εντολής του αρχηγού μυστικά στον αγώνα. Αυτή τη φορά ως τομεάρχης Κυθρέας. Στην τουρκοανταρσία του 1963-1964 εσύ και οι άντρες σου υπήρξατε το ανάχωμα της Λευκωσίας. Τάχθηκες στη σωστή μεριά της ιστορίας την περίοδο πριν και κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος. Το 1974 δεν λιγοψύχησες απέναντι στις πάνοπλες ορδές του Αττιλα. Εσύ και λίγοι εκλεκτοί μείνατε μόνοι σε μια άνιση εκ των πραγμάτων μάχη να διαφυλάσσεται τις προδομένος θερμοπυλες εκεί στα Αγία χώματα της Μιας Μηλιάς χάθηκαν και τα δικά σου ίχνη», πρόσθεσε.
«Η αντριοσύνη, η αυταπάρνηση, η αφοσίωση και η πίστη στα ιδανικά αποτελούν το προνόμιο λίγων και εκλεκτών συνεχιστών του μεγαλείου της ελληνικής ψυχής» είπε η κ. Μάρκου.
