Πώς το σερβίρουμε
Φρέσκα, κρυστάλλινα, διάφανα, παγωμένα τσίπουρα (ρακές, τσικουδιές, γκράπες) γεμίζουν τα ποτήρια μας το καλοκαίρι. Τα χρυσαφένια παλαιωμένα ας τα αφήσουμε καλύτερα για τις χαμηλότερες θερμοκρασίες του φθινοπώρου και του χειμώνα. Κανόνας πρώτος: Βάζουμε το μπουκάλι στο ψυγείο να παγώσει καλά και το φέρνουμε στο τραπέζι σε μια σαμπανιέρα.
Κανόνας δεύτερος: Σερβίρουμε το τσίπουρο σε ποτήρι του λευκού κρασιού με ποδαράκι, για να μη ζεσταίνεται από τη θερμοκρασία του χεριού μας. Γενικώς, το τσίπουρο σερβίρεται και σκέτο σαν απεριτίφ ή χωνευτικό, αλλά έχει τη χάρη να «περνάει» εύκολα ανάμεσα στις ανακατεμένες γεύσεις των ετερόκλητων μεζέδων. Αν θέλουμε να κάνουμε τη διαφορά, υποδεχόμαστε τους φίλους μας το απόγευμα στο εξοχικό ή στη βεράντα με ένα παγωμένο τσίπουρο, αυτή τη φορά σε ποτηράκι του λικέρ, συνοδεύοντας ελληνικό καφέ σκέτο, λουκούμι και κρύο νερό – το κλασικό κέρασμα των μοναστηριών.
Οι μεζέδες που του ταιριάζουν
Κρίθινα παξιμαδάκια, σπιτικός πελτές (αναζητήστε τη συνταγή της Εύης Βουτσινά στο βιβλίο Μεζέδες και Φαγάκια), δυνατά τυριά, όπως είναι το καρίκι της Τήνου, το αρσενικό Νάξου ή μια καλή κεφαλογραβιέρα… Ένα μπολάκι με μέλι στο τραπέζι για να συνοδεύσει το τυρί είναι μια ωραία πινελιά. Ανοίγουμε και μια κονσέρβα με ωραία ντολμαδάκια γιαλαντζί και αν έχουμε φροντίσει και για ωμά κυδώνια, γυαλιστερές και άλλα όστρακα, θα ανακαλύψουμε πόσο πάει στο τσίπουρο το ουμάμι τους.
Τι άλλο; Ανοίγουμε βαζάκια με ωραία τουρσιά (προτιμότερο βολβούς), όπως επίσης και τα μεζεδάκια μανιταριών της εταιρείας Δίρφυς. Δεν θα λέγαμε όχι και σε μια μυκονιάτικη λούτζα, σε ένα κερκυραϊκό νούμπουλο ή σε ένα πλατό με διαφόρων ειδών ελιές, κυρίως αλμάδες, δαμασκηνοελιές και θρούμπες από τη Θάσο και τη Χαλκιδική, και πικάντικες πράσινες τσακιστές. Ωραία ιδέα και η πάστα ελιάς με μπουκιές ζυμωτού πολύσπορου ψωμιού.
Πώς το σερβίρουμε
Παγωμένο, σκέτο, με παγάκια, με νερό, με νερό και παγάκια. Στη Λέσβο, το σερβίρισμα έχει τη δική του ιεροτελεστία και ακολουθεί συγκεκριμένη σειρά: πρώτα μπαίνει το ούζο στο κανονάκι (το ειδικό μακρόστενο ποτήρι που ανοίγει στο πάνω μέρος), έπειτα μπαίνει το νερό και στο τέλος ο πάγος, σε μικρή ποσότητα και μόνο αν θες. Όπως και να το πίνει κανείς, το εθνικό μας ούζο είναι ένα θαυμάσιο, αρωματικό, καλοκαιρινό ποτό με μια χαρακτηριστική γλυκιά και συγχρόνως επιθετική γεύση που αποζητάει μεζέ. Ναι, το ούζο –σε αντίθεση με το τσίπουρο– δεν πίνεται σκέτο!
Οι μεζέδες που του ταιριάζουν
Όσο πιο απλά, τόσο πιο καλά λένε οι ειδήμονες και σερβίρουν ούζο με μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα με χοντρό αλάτι, λίγες φέτες αγγούρι, κασέρι Σοχού, δύο ελιές και μία φέτα ψωμί – άντε και μια αντσούγια. Το ούζο είναι ο διαχρονικός σύντροφος του ψημένου στα κάρβουνα χταποδιού. Η γλύκα του σε συνδυασμό με την καψαλισμένη μαστιχωτή σάρκα του χταποδιού είναι αχτύπητη.
Όστρακα με έντονη τη γεύση του ιωδίου, φούσκες και καλόγνωμες είναι ένας εκλεκτός μεζές, καθώς και γαύρος μαρινάτος, τηγανητά κολοκυθάκια με τζατζίκι, σαρδέλες παστές. Αλλά και ταραμοσαλάτες με ζωντανό ταραμά, κοπανιστή, τυροκαυτερή. Δώστε ιδιαίτερη σημασία στο ψωμί: απαραιτήτως ολόφρεσκο, ζυμωτό, πολύσπορο, με γλυκάνισο, για να συνοδεύει τη γλυκανισάτη γεύση του ούζου.
Πώς τη σερβίρουμε
Ο κλασικός στίχος του άσματος που δηλώνει ότι «το μπαρμπουνάκι θέλει μπιρίτσα» είναι παραπλανητικός, γιατί η μπίρα ακυρώνει τη λεπτή γεύση του μπαρμπουνιού, το οποίο προτιμά ένα ελαφρύ ροζέ κρασί. Η μπίρα πάντως είναι ιδανικό καλοκαιρινό ποτό, γιατί καλώς ή κακώς έχουμε συνηθίσει να την πίνουμε παγωμένη και ξεδιψαστική. Τη σερβίρουμε ως εξής: Κρατάμε το ποτήρι με κλίση 45° και αρχίζουμε να την αδειάζουμε στα τοιχώματα. Σταδιακά, ισιώνουμε το ποτήρι και, από τη μέση και μετά, ρίχνουμε πιο ζωηρά την μπίρα, για να σχηματιστεί ένας ωραίος αφρός, ο οποίος την προστατεύει από την οξείδωση.
Οι μεζέδες που της ταιριάζουν
Κεφτεδάκια, τηγανητές πατάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες είναι ιδανικοί σύντροφοι για μπίρα. Τα τυριά επίσης, ειδικά τα σαγανάκια που ταιριάζουν με μια lager. Τηγανητά καλαμαράκια, γαυράκια, ψαροκροκέτες αρέσκονται στη συντροφιά μιας πικρουλής Pils, αλλά, αν θέλουμε να κάνουμε τη διαφορά, θα βρούμε στρείδια και θα τα σερβίρουμε με μια κρύα μαύρη Stout, κατά τη συνήθεια των Ιρλανδών ψαράδων μετά το ψάρεμα, στην παραλία.
Κατά τη γνώμη μου βέβαια, οι καλύτεροι μεζέδες για μπίρα είναι οι «συγγενικοί» της, τροφές δηλαδή που περιέχουν μαγιά: πίτσες, φοκάτσιες, μπρουσκέτες και πεϊνιρλί, τυροπιτάκια, κρύες μακαρονοσαλάτες και γενικά όπου υπάρχει άμυλο. Αν θέλετε τη γνώμη μου, σταρένιες Weiss με το θολό χρώμα.
Οι μεζέδες που του ταιριάζουν
Φρούτα για μεζέ! Η ιδέα προέκυψε από ανάγκη. Μια ξαφνική επίσκεψη φίλων στο κτήμα ένα μεσημέρι που στο σπίτι δεν είχα σχεδόν τίποτα για να συνοδεύσω αξιοπρεπώς το λευκό κρασί. Είχα όμως φρούτα: νεκταρίνια, πράσινα μήλα Granny Smith και ζουμερά βασιλικά σύκα από τη συκιά. Κομμένα σε φέτες, πασπαλισμένα με φρεσκοτριμμένο πιπέρι δίπλα σε ένα λευκό χαρμάνι Ασύρτικο-Μοσχάτο, ενθουσίασαν τους πάντες και από τότε είναι ο εύκολος «μεζές» για τα κρασιά μου.
Θυμάμαι πάντα πριν από πολλά χρόνια στην Κομοτηνή, σε καφέ στην πλατεία, ο «μεζές» για το κρασί και την μπίρα ήταν ένα μπολ κεράσια. Σούπερ λύση για ένα κερασένιο ροζέ Αγιωργίτικο. Ροζέ κρασί σερβίρω επίσης όταν ο μεζές είναι φράουλες. Όχι πολύ ώριμες, βουτηχτές σε ένα ντιπ από κατίκι, γιαούρτι και φρέσκα φυλλαράκια βασιλικού.
Ένας υπέροχος συνδυασμός για λευκά και ροζέ κρασιά από Ξινόμαυρο είναι καλή φέτα Μυτιλήνης δίπλα σε μαρμελάδα ντομάτα. Δοκιμάστε επίσης καρπάτσιο από φρέσκο κολοκυθάκι, μαριναρισμένο σε λάιμ και σερβιρισμένο με ελάχιστες σταγόνες ελαιόλαδο, φυλλαράκια δυόσμου, τσάτνεϊ βερίκοκο ή εναλλακτικά έτοιμο sweet chili. Και βέβαια, κλασικό παντός καιρού, ένα πλατό με λευκά τυριά, σταφύλια, μαρμελάδες, κριτσίνια και ψωμάκια.
Πηγή: gastronomos.gr
