Στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, υπάρχουν στιγμές που η μοίρα παίζει παράξενα παιχνίδια, και ίσως καμία ιστορία δεν είναι τόσο τραγική και ειρωνική όσο αυτή του Βασιλιά της Ηπείρου, Πύρρου. Γνωστός για...
τις στρατιωτικές του ικανότητες και τις φιλοδοξίες του να κυριαρχήσει στον ελληνικό κόσμο, ο Πύρρος βρήκε, σαν σήμερα το 272 π.Χ., έναν απρόσμενο θάνατο, όχι από τα ξίφη των εχθρών του, αλλά από ένα απλό κεραμίδι που έριξε στο κεφάλι του μία γυναίκα.
Ο Πύρρος, γιος του Αιακίδη, βασιλιά της Ηπείρου, ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς και στρατηγικά ευφυείς ηγέτες της εποχής του. Με τη φήμη του ως πολέμαρχος να εξαπλώνεται, έγινε γνωστός για τις πολεμικές του επιτυχίες εναντίον των Ρωμαίων, παρόλο που αυτές οι νίκες κόστιζαν τόσο πολύ που οι σύγχρονοι τον θυμούνται περισσότερο για τη φράση «Πύρρειος νίκη», δηλαδή μία νίκη με τόσο μεγάλες απώλειες που ισοδυναμεί με ήττα.
Κατά το 272 π.Χ., ο Πύρρος, πάντα ανήσυχος και πρόθυμος να διευρύνει το βασίλειό του, αποφάσισε να κυριεύσει το Άργος, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Μακεδόνων. Ο στρατηγός εισέβαλε στην πόλη τη νύχτα με το στρατό του, ελπίζοντας να αιφνιδιάσει τους υπερασπιστές της. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχε σχεδιάσει.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, μια γυναίκα παρακολουθώντας από την ταράτσα του σπιτιού της τη σύγκρουση του γιου της με τον Πύρρο, άρπαξε ένα κεραμίδι και το έριξε στο κεφάλι του. Το κεραμίδι χτύπησε τον Βασιλιά με τόση δύναμη που τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι στρατιώτες του, βλέποντας τον ηγέτη τους νεκρό, πανικοβλήθηκαν και εγκατέλειψαν την πόλη.
Η ειρωνεία του θανάτου του Πύρρου είναι προφανής. Ένας ηγέτης που είχε επιβιώσει από αμέτρητες μάχες και είχε αντιμετωπίσει τεράστιες στρατιωτικές προκλήσεις, βρήκε το τέλος του από ένα αντικείμενο τόσο ταπεινό όσο ένα κεραμίδι. Αυτό το περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως ένα παράδειγμα της απρόβλεπτης φύσης της μοίρας και από εκεί βγήκε και η έκφραση “Του ήρθε κεραμίδα”.
Ο θάνατος του Πύρρου όχι μόνο έβαλε τέλος στις φιλοδοξίες του για κυριαρχία στην Ελλάδα, αλλά σηματοδότησε και την αρχή της φθοράς της ηπειρωτικής δύναμης. Η Ηπειρος, χωρίς τον ισχυρό της ηγέτη, βρέθηκε σύντομα υπό την επιρροή άλλων ελληνικών δυνάμεων και, αργότερα, των Ρωμαίων.
Ο Πύρρος, γιος του Αιακίδη, βασιλιά της Ηπείρου, ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς και στρατηγικά ευφυείς ηγέτες της εποχής του. Με τη φήμη του ως πολέμαρχος να εξαπλώνεται, έγινε γνωστός για τις πολεμικές του επιτυχίες εναντίον των Ρωμαίων, παρόλο που αυτές οι νίκες κόστιζαν τόσο πολύ που οι σύγχρονοι τον θυμούνται περισσότερο για τη φράση «Πύρρειος νίκη», δηλαδή μία νίκη με τόσο μεγάλες απώλειες που ισοδυναμεί με ήττα.
Κατά το 272 π.Χ., ο Πύρρος, πάντα ανήσυχος και πρόθυμος να διευρύνει το βασίλειό του, αποφάσισε να κυριεύσει το Άργος, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Μακεδόνων. Ο στρατηγός εισέβαλε στην πόλη τη νύχτα με το στρατό του, ελπίζοντας να αιφνιδιάσει τους υπερασπιστές της. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχε σχεδιάσει.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, μια γυναίκα παρακολουθώντας από την ταράτσα του σπιτιού της τη σύγκρουση του γιου της με τον Πύρρο, άρπαξε ένα κεραμίδι και το έριξε στο κεφάλι του. Το κεραμίδι χτύπησε τον Βασιλιά με τόση δύναμη που τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι στρατιώτες του, βλέποντας τον ηγέτη τους νεκρό, πανικοβλήθηκαν και εγκατέλειψαν την πόλη.
Η ειρωνεία του θανάτου του Πύρρου είναι προφανής. Ένας ηγέτης που είχε επιβιώσει από αμέτρητες μάχες και είχε αντιμετωπίσει τεράστιες στρατιωτικές προκλήσεις, βρήκε το τέλος του από ένα αντικείμενο τόσο ταπεινό όσο ένα κεραμίδι. Αυτό το περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως ένα παράδειγμα της απρόβλεπτης φύσης της μοίρας και από εκεί βγήκε και η έκφραση “Του ήρθε κεραμίδα”.
Ο θάνατος του Πύρρου όχι μόνο έβαλε τέλος στις φιλοδοξίες του για κυριαρχία στην Ελλάδα, αλλά σηματοδότησε και την αρχή της φθοράς της ηπειρωτικής δύναμης. Η Ηπειρος, χωρίς τον ισχυρό της ηγέτη, βρέθηκε σύντομα υπό την επιρροή άλλων ελληνικών δυνάμεων και, αργότερα, των Ρωμαίων.
