Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2024

Οι Σλαβομακεδόνες και το ΚΚΕ το 1951

Στὶς 4 Σεπτεμβρίου τοῦ 1949, στὸ Φόρτ Γουέϊν (Fort Wayne) τῆς Ἰνδιάνας τῶν Η.Π.Α. συνέρχεται τὸ 28ο Συνέδριο τῆς ΜΠΟ («Macedonian Patriotic Organisation» – MPO-«μακεδονικῆς πατριωτικῆς ὀργάνωσης»)· μεταξύ ἄλλων κάνει καὶ ἐκκλήσεις γιὰ νὰ δημιουργηθῇ «ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη Μακεδονία» μία καινούρια Ἐλβετία στὰ Βαλκάνια» (…) Τὸν Ὀκτώβριο τῆς ἴδιας χρονιᾶς, στὴν 6η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ Κ.Κ.Ε. θὰ ὑποστηριχθῆ τὸ δικαίωμα τῶν «σλαβομακεδόνων» στὸ καθεστὼς πολιτικῆς αὐτοδιοίκησης γιὰ «νὰ ζοῦν ἐλεύθεροι καὶ ἀφέντες στὴν πατρικὴ τους γῆ»… Μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρθηκε καὶ ἡ προσφορὰ τῶν σλαβομακεδόνων ἀδελφῶν «οἱ ὁποῖοι ἀναδείχτηκαν μὲ τὸ ὅπλο στὸ χέρι, στὴν διάρκεια τοῦ δεύτερου ἔνοπλου ἀγῶνα, ὅπου πῆραν στὸν ΔΣΕ μὲ τὶς ἰκανότητες καὶ τὴν παληκαριᾶ τους τὴν θέση ποὺ τοὺς ἄξιζε… Οἱ σλαβομακεδόνες ἔδωσαν πολὺ αἷμα στὸν κοινὸ ἀδελφικὸ ἀγῶνα (κατὰ τὰ ἄλλα ἦταν ἐμφύλιος…) καὶ δημιούργησαν ἑκατοντᾶδες καὶ χιλιᾶδες καινούργια σλαβομακεδόνικα στελέχη, (τὰ ὁποῖα) τώρα βρίσκονται στὴν μεγάλη τους πλειοψηφία σὲ φιλικὲς χῶρες, ὅπου ἀποχτοῦν σοσιαλιστικὴ συνείδηση (!) στὰ ἐργοστάσια καὶ τὰ σοβχόζ, καὶ διαπαιδαγωγοῦνται στὸ πνεῦμα τοῦ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ». Μεταξὺ τῶν προτάσεων τοῦ Συνεδρίου γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς σλαβομακεδονικῆς προπαγάνδας, ἦταν καὶ ἡ ἐνδυνάμωση «τῆς πάλης ἐνάντια στὶς σωβινιστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ παρουσιάζονται», «νὰ δημιουργηθοῦν ἐκπολιτιστικοὶ ὅμιλοι γιὰ τὴν καλλιέργεια καὶ ἀνάπτυξη τοῦ ἐθνικοῦ μακεδόνικου πολιτισμοῦ (!) καὶ νὰ ἐκδοθοῦν περισσότερα βιβλία γύρω ἀπὸ τὴν “μακεδόνικη φιλολογία”». Τόνισαν δὲ τὸ «δικαίωμα τῶν σλαβομακεδόνων ν’ αὐτονομηθοῦν» καὶ ὅτι αὐτὸ «ἐξυπηρετεῖ πλέρια τὰ γενικὰ συμφέροντα τῆς λαϊκοδημοκρατικῆς ἐπανάστασης στὴν Ἑλλάδα, μὰ καὶ τὰ ἰδιαίτερα συμφέροντα τῶν σλαβομακεδόνων». [] Στὴν Μακεδονία [] τὸ 1893, πέραν τῆς Φεντερασιόν, δροῦσε καὶ μία ἄλλη σοσιαλιστικὴ ὁμάδα. Ἡ «Μακεδονικὴ Σοσιαλιστικὴ Ὁμάδα» τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ Βασὶλ Γκλαβίνωφ. Τὴν ἴδια χρονιά, αὐτὴ ἡ ὁμάδα ἑνώθηκε μὲ τὴν ὀργάνωση Β.Μ .Ρ.Ο., μὲ κύριο σκοπὸ τὸν κοινὸ ἔνοπλο (κομιταζήδικο) καὶ πολιτικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἵδρυση Μακεδονικοῦ κράτους, ποὺ θὰ εἶχε πρωτεύουσα τὴν Κωνσταντινούπολη! ……….[]Τὸ 1908 ἔγινε ἡ πρώτη συνάντηση τῶν δύο αὐτῶν «Σοσιαλιστικῶν Κομμάτων» στὴν Θεσσαλονίκη. [] Ἡ κοινὴ διακήρυξη τῶν δύο Κομμάτων εἶχε δύο σημαντικὰ ἄρθρα, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν: «Ἡ ἔναρξη ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας» καὶ τὸ ἄλλο «Ἵδρυση Βαλκανικῆς Ὁμοσπονδίας» μέλος τῆς ὁποίας θὰ ἦταν ἡ ἀνεξάρτητη Μακεδονία. Στὸ μεταξὺ κανένα ἐπίσημο Κ. Κ. δὲν ἀναγνώριζε κάποιον Μακεδονικὸ λαό, οὔτε κἄν ὁ Λένιν. ……….[]Τὸ Γιουγκοσλαβικὸ Κ. Κ. ἔκανε τὸ 1923 στὸ Βελιγράδι τὴν πρώτη του ἄτυπη συζήτηση γιὰ τὸ ἐθνολογικὸ τῆς Γιουγκοσλαβίας. Κανένας ὅμως ἀπὸ τοὺς συνέδρους, δὲν κατεγράφη στὰ Πρακτικὰ νὰ μιλήσῃ καὶ γιὰ τὰ δικαιώματα κάποιου Μακεδονικοῦ Ἔθνους. Τὸ 1924, γίνεται στὸ Βελιγράδι ἡ τρίτη συνέλευση τοῦ Κ. Κ. Γ. μὲ κύριο θέμα πάλι τὸ ἐθνολογικό. Ἐκεῖ κατηγορήθηκε ἡ σερβικὴ πολιτικὴ γιὰ «ἡγεμονισμό» ἐπὶ τῶν ἄλλων λαῶν τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ζη...

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/oi-slavomakedones-kai-to-kke-to-1951/ © www.elkosmos.gr
Οι Σλαβομακεδόνες και το ΚΚΕ το 1951...

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/oi-slavomakedones-kai-to-kke-to-1951/ © www.elkosmos.gr


Στὶς 4 Σεπτεμβρίου τοῦ 1949, στὸ Φόρτ Γουέϊν (Fort Wayne) τῆς Ἰνδιάνας τῶν Η.Π.Α. συνέρχεται τὸ 28ο Συνέδριο τῆς ΜΠΟ («Macedonian Patriotic Organisation» – MPO-«μακεδονικῆς πατριωτικῆς ὀργάνωσης»)· μεταξύ ἄλλων κάνει καὶ ἐκκλήσεις γιὰ νὰ δημιουργηθῇ «ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη Μακεδονία» μία καινούρια Ἐλβετία στὰ Βαλκάνια» (…) 

 

Τὸν Ὀκτώβριο τῆς ἴδιας χρονιᾶς, στὴν 6η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ Κ.Κ.Ε. θὰ ὑποστηριχθῆ τὸ δικαίωμα τῶν «σλαβομακεδόνων» στὸ καθεστὼς πολιτικῆς αὐτοδιοίκησης γιὰ «νὰ ζοῦν ἐλεύθεροι καὶ ἀφέντες στὴν πατρικὴ τους γῆ»… Μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρθηκε καὶ ἡ προσφορὰ τῶν σλαβομακεδόνων ἀδελφῶν «οἱ ὁποῖοι ἀναδείχτηκαν μὲ τὸ ὅπλο στὸ χέρι, στὴν διάρκεια τοῦ δεύτερου ἔνοπλου ἀγῶνα, ὅπου πῆραν στὸν ΔΣΕ μὲ τὶς ἰκανότητες καὶ τὴν παληκαριᾶ τους τὴν θέση ποὺ τοὺς ἄξιζε… Οἱ σλαβομακεδόνες ἔδωσαν πολὺ αἷμα στὸν κοινὸ ἀδελφικὸ ἀγῶνα (κατὰ τὰ ἄλλα ἦταν ἐμφύλιος…) καὶ δημιούργησαν ἑκατοντᾶδες καὶ χιλιᾶδες καινούργια σλαβομακεδόνικα στελέχη, (τὰ ὁποῖα) τώρα βρίσκονται στὴν μεγάλη τους πλειοψηφία σὲ φιλικὲς χῶρες, ὅπου ἀποχτοῦν σοσιαλιστικὴ συνείδηση (!) στὰ ἐργοστάσια καὶ τὰ σοβχόζ, καὶ διαπαιδαγωγοῦνται στὸ πνεῦμα τοῦ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ».

 Μεταξὺ τῶν προτάσεων τοῦ Συνεδρίου γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς σλαβομακεδονικῆς προπαγάνδας, ἦταν καὶ ἡ ἐνδυνάμωση «τῆς πάλης ἐνάντια στὶς σωβινιστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ παρουσιάζονται», «νὰ δημιουργηθοῦν ἐκπολιτιστικοὶ ὅμιλοι γιὰ τὴν καλλιέργεια καὶ ἀνάπτυξη τοῦ ἐθνικοῦ μακεδόνικου πολιτισμοῦ (!) καὶ νὰ ἐκδοθοῦν περισσότερα βιβλία γύρω ἀπὸ τὴν “μακεδόνικη φιλολογία”». Τόνισαν δὲ τὸ «δικαίωμα τῶν σλαβομακεδόνων ν’ αὐτονομηθοῦν» καὶ ὅτι αὐτὸ «ἐξυπηρετεῖ πλέρια τὰ γενικὰ συμφέροντα τῆς λαϊκοδημοκρατικῆς ἐπανάστασης στὴν Ἑλλάδα, μὰ καὶ τὰ ἰδιαίτερα συμφέροντα τῶν σλαβομακεδόνων».

 [] Στὴν Μακεδονία [] τὸ 1893, πέραν τῆς Φεντερασιόν, δροῦσε καὶ μία ἄλλη σοσιαλιστικὴ ὁμάδα. Ἡ «Μακεδονικὴ Σοσιαλιστικὴ Ὁμάδα» τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ Βασὶλ Γκλαβίνωφ. Τὴν ἴδια χρονιά, αὐτὴ ἡ ὁμάδα ἑνώθηκε μὲ τὴν ὀργάνωση Β.Μ .Ρ.Ο., μὲ κύριο σκοπὸ τὸν κοινὸ ἔνοπλο (κομιταζήδικο) καὶ πολιτικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἵδρυση Μακεδονικοῦ κράτους, ποὺ θὰ εἶχε πρωτεύουσα τὴν Κωνσταντινούπολη! ……….

[]Τὸ 1908 ἔγινε ἡ πρώτη συνάντηση τῶν δύο αὐτῶν «Σοσιαλιστικῶν Κομμάτων» στὴν Θεσσαλονίκη. [] Ἡ κοινὴ διακήρυξη τῶν δύο Κομμάτων εἶχε δύο σημαντικὰ ἄρθρα, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν: «Ἡ ἔναρξη ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας» καὶ τὸ ἄλλο «Ἵδρυση Βαλκανικῆς Ὁμοσπονδίας» μέλος τῆς ὁποίας θὰ ἦταν ἡ ἀνεξάρτητη Μακεδονία. Στὸ μεταξὺ κανένα ἐπίσημο Κ. Κ. δὲν ἀναγνώριζε κάποιον Μακεδονικὸ λαό, οὔτε κἄν ὁ Λένιν. ……….

[]Τὸ Γιουγκοσλαβικὸ Κ. Κ. ἔκανε τὸ 1923 στὸ Βελιγράδι τὴν πρώτη του ἄτυπη συζήτηση γιὰ τὸ ἐθνολογικὸ τῆς Γιουγκοσλαβίας. Κανένας ὅμως ἀπὸ τοὺς συνέδρους, δὲν κατεγράφη στὰ Πρακτικὰ νὰ μιλήσῃ καὶ γιὰ τὰ δικαιώματα κάποιου Μακεδονικοῦ Ἔθνους. Τὸ 1924, γίνεται στὸ Βελιγράδι ἡ τρίτη συνέλευση τοῦ Κ. Κ. Γ. μὲ κύριο θέμα πάλι τὸ ἐθνολογικό. Ἐκεῖ κατηγορήθηκε ἡ σερβικὴ πολιτικὴ γιὰ «ἡγεμονισμό» ἐπὶ τῶν ἄλλων λαῶν τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ζητήθηκε μεγαλύτερη αὐτονομία τῶν λαῶν. Ὅμως καὶ ἐδῶ δὲν ἐτέθη θέμα Μακεδονικοῦ λαοῦ. Ἀκόμα καὶ οἱ προοδευτικοὶ σύντροφοι, δὲν γνώριζαν τὴν ὕπαρξή του. 

[] Στὸ Δ΄ Συνέδριο τῆς Κομιτέρν τὸν Ἰούλιο τοῦ 1924, ἡ Κομιτέρν ἀναγνώρισε τότε τὸν Μακεδονικὸ λαὸ καὶ ὅλα τὰ δικαιώματά του, ἀκόμα καὶ νὰ ἀποσπαστῇ ἀπὸ τὸ κράτος τῶν Σέρβων -Κροατῶν καὶ Σλοβένων. Ἡ ἀπόφαση τῆς Κομιτέρν καὶ τοῦ Στάλιν ἔπεσε σὰν κεραυνὸς πάνω στὸ Κ. Κ. Γ. Ὁ Γεν. Γραμματέας τοῦ Κ. Κ. Γ. Σίμα Μάρκοβιτς, ἀντέδρασε ἔντονα, θεωρώντας τὴν ἀπόφαση αὐτὴ φιλοβουλγαρική. Οἱ πιέσεις τοῦ Στάλιν ὅμως, δὲν ἄφηναν περιθώριο. Καὶ δύο χρόνια μετά, τὸ Κ. Κ. Γ. στὸ Γ΄συνέδριό του στὴν Βιέννη, ἀναγκάστηκε νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸν «Μακεδονικό λαό».

Ε.Κ.