Πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 73 ετών, στην Αλγερία, ο θρυλικός Ολλανδός μέσος, Γιόχαν Νέσκενς, όπως ανακοίνωσε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ολλανδίας (KNVB).
O...
εκλιπών αισθάνθηκε αδιαθεσία την Κυριακή (6/10), την ώρα που βρισκόταν σε επίσημη εκδήλωση στη χώρα της Αφρικής εκπροσωπώντας την KNVB. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε λίγες ώρες αργότερα.
Στον Άγιαξ, ο Νέσκενς ήταν μέρος της μεγάλης ομάδας που κατέκτησε την Ευρώπη, με τρία συνεχόμενα Κύπελλα, Ευρώπης (Champions League πλέον), μεταξύ 1971 και 1973, με αρχηγό τον Γιόχαν Κρόιφ.
Αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα μεταξύ 1974 και 1979 , ένας από τους μεγάλους μύθους στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου και ένας από τους πιο αγαπημένους ξένους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Ένα αληθινό ίνδαλμα, που σχημάτισε, μαζί με τον Γιόχαν Κρόιφ, ένα από τα κορυφαία «ζευγάρια» στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Νέσκενς πήγε στην Μπαρτσελόνα από τον Άγιαξ το καλοκαίρι του 1974, μετά το Μουντιάλ της Γερμανίας, στον τελικό του οποίου είχε σκοράρει το γκολ των «πορτοκαλί» από το σημείο του πέναλτι.
Αγωνίστηκε στον σύλλογο της Καταλονίας μέχρι το 1979, μετά τον τελικό στη Βασιλεία.
Το 2006, έγινε μέλος του τεχνικού επιτελείου της Μπαρτσελόνα, ως βοηθός του Φρανκ Ράικαρντ, ενός άλλου θρυλικού Ολλανδού ποδοσφαιριστή, μετέπειτα γενιάς.
Ο «δεύτερος Γιόχαν» πέθανε, η κληρονομιά του μένει
O Νέσκενς ξεχώριζε εκτός από την ποδοσφαιρική του ευφυΐα για τα μακριά του μαλλιά, τις φαβορίτες και τα ψηλά πόδια του.
Ήταν ένας παίκτης «εργαλείο», καθώς μπορούσε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε θέση μέσα στο γήπεδο, μπορούσε να γίνει βοηθητικός παίκτης, αλλά και ηγέτης. Έτρεχε, μάρκαρε, σκόραρε… Τα έκανε πραγματικά όλα.
Ενδεικτικό είναι ότι έγινε ο μεγάλος πρωταγωνιστής τους «οράνιε» στο Μουντιάλ του 1978, στο οποίο οδήγησε την Ολλανδία ξανά στον τελικό. Μπορεί να τον έχασε, τότε από την οικοδέσποινα Αργεντινή, ωστόσο οι ιστορικοί του ποδοσφαίρου γνωρίζουν ότι τότε τα παιχνίδια είχαν γίνει με... σημαδεμένη τράπουλα.
Ο «μικρός αδερφός» του Γιόχαν Κρόιφ, ή «μικρός Γιόχαν» όπως τον αποκαλούσαν, υπήρξε ένας παίκτης που δεν χαρακτηριζόταν μόνο από ταλέντο, αλλά και από μαχητικότητα, πείσμα και ψυχή. Η αγάπη του για την φανέλα και το ίδιο το άθλημα, ήταν κάτι που φαινόταν σε κάθε του εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο.
Όσο για τον Κρόιφ και το γεγονός ότι βρισκόταν συνήθως στη «σκιά» του, δεν ένοιαξε ποτέ. Εξάλλου εκείνος ήταν ο «μεγάλος του αδελφός».
Στον Άγιαξ, ο Νέσκενς ήταν μέρος της μεγάλης ομάδας που κατέκτησε την Ευρώπη, με τρία συνεχόμενα Κύπελλα, Ευρώπης (Champions League πλέον), μεταξύ 1971 και 1973, με αρχηγό τον Γιόχαν Κρόιφ.
Αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα μεταξύ 1974 και 1979 , ένας από τους μεγάλους μύθους στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου και ένας από τους πιο αγαπημένους ξένους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Ένα αληθινό ίνδαλμα, που σχημάτισε, μαζί με τον Γιόχαν Κρόιφ, ένα από τα κορυφαία «ζευγάρια» στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Νέσκενς πήγε στην Μπαρτσελόνα από τον Άγιαξ το καλοκαίρι του 1974, μετά το Μουντιάλ της Γερμανίας, στον τελικό του οποίου είχε σκοράρει το γκολ των «πορτοκαλί» από το σημείο του πέναλτι.
Αγωνίστηκε στον σύλλογο της Καταλονίας μέχρι το 1979, μετά τον τελικό στη Βασιλεία.
Το 2006, έγινε μέλος του τεχνικού επιτελείου της Μπαρτσελόνα, ως βοηθός του Φρανκ Ράικαρντ, ενός άλλου θρυλικού Ολλανδού ποδοσφαιριστή, μετέπειτα γενιάς.
Ο «δεύτερος Γιόχαν» πέθανε, η κληρονομιά του μένει
O Νέσκενς ξεχώριζε εκτός από την ποδοσφαιρική του ευφυΐα για τα μακριά του μαλλιά, τις φαβορίτες και τα ψηλά πόδια του.
Ήταν ένας παίκτης «εργαλείο», καθώς μπορούσε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε θέση μέσα στο γήπεδο, μπορούσε να γίνει βοηθητικός παίκτης, αλλά και ηγέτης. Έτρεχε, μάρκαρε, σκόραρε… Τα έκανε πραγματικά όλα.
Ενδεικτικό είναι ότι έγινε ο μεγάλος πρωταγωνιστής τους «οράνιε» στο Μουντιάλ του 1978, στο οποίο οδήγησε την Ολλανδία ξανά στον τελικό. Μπορεί να τον έχασε, τότε από την οικοδέσποινα Αργεντινή, ωστόσο οι ιστορικοί του ποδοσφαίρου γνωρίζουν ότι τότε τα παιχνίδια είχαν γίνει με... σημαδεμένη τράπουλα.
Ο «μικρός αδερφός» του Γιόχαν Κρόιφ, ή «μικρός Γιόχαν» όπως τον αποκαλούσαν, υπήρξε ένας παίκτης που δεν χαρακτηριζόταν μόνο από ταλέντο, αλλά και από μαχητικότητα, πείσμα και ψυχή. Η αγάπη του για την φανέλα και το ίδιο το άθλημα, ήταν κάτι που φαινόταν σε κάθε του εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο.
Όσο για τον Κρόιφ και το γεγονός ότι βρισκόταν συνήθως στη «σκιά» του, δεν ένοιαξε ποτέ. Εξάλλου εκείνος ήταν ο «μεγάλος του αδελφός».
Πηγή: .ieidiseis.gr
