Όσα λέγονται μπορεί να πυροδοτούν φόβο, ανησυχία ακόμα και ενοχές στα παιδιά
Το διαζύγιο είναι μια δύσκολη εμπειρία, που συχνά...
δημιουργεί έντονες συναισθηματικές, αλλά και πρακτικές προκλήσεις, τόσο στους γονείς όσο – και ιδιαίτερα – στα παιδιά.
Στόχος των γονέων πρέπει να είναι να παρέχουν υποστήριξη και ασφάλεια, να είναι ειλικρινείς, αλλά και προσεκτικοί στο πώς επικοινωνούν με τα παιδιά, καθώς, όπως επισημαίνουν ειδικοί, ενδέχεται αυτά που λένε να παρερμηνεύονται, πυροδοτώντας τους φόβο, ανησυχία ακόμα και ενοχές.
Ψυχολόγοι που μίλησαν στη Huffington Post επισημαίνουν, μέσω δέκα τυπικών φράσεων, όσα θα πρέπει να αποφεύγουν να λένε οι γονείς στα παιδιά.
Στόχος των γονέων πρέπει να είναι να παρέχουν υποστήριξη και ασφάλεια, να είναι ειλικρινείς, αλλά και προσεκτικοί στο πώς επικοινωνούν με τα παιδιά, καθώς, όπως επισημαίνουν ειδικοί, ενδέχεται αυτά που λένε να παρερμηνεύονται, πυροδοτώντας τους φόβο, ανησυχία ακόμα και ενοχές.
Ψυχολόγοι που μίλησαν στη Huffington Post επισημαίνουν, μέσω δέκα τυπικών φράσεων, όσα θα πρέπει να αποφεύγουν να λένε οι γονείς στα παιδιά.
1. «Η/Ο μαμά/μπαμπας σου πάντα αργεί»…
Οι αρνητικές αναφορές στον άλλο γονέα μπορεί να πληγώσουν το παιδί, καθώς αισθάνεται ότι είναι μέρος και των δύο γονιών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε αρνητικό σχόλιο για τον πρώην σύντροφο το παιδί μπορεί να το εκλάβει ακόμη και ως προσωπική κριτική. Είναι σημαντικό να αποφεύγουν να αναπαράγουν τέτοια σχόλια και να χρησιμοποιούν πιο ουδέτερες εκφράσεις.
2. «Η μαμά και ο μπαμπάς αγαπιούνται ακόμη»
Είναι φυσικό οι γονείς να θέλουν να δείξουν στα παιδιά ότι υπάρχει αλληλοσεβασμός, όμως η φράση αυτή μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Τα παιδιά συχνά δεν καταλαβαίνουν τις διαφορές ανάμεσα στην αγάπη των γονιών τους και στην ερωτική σχέση, και ίσως αρχίσουν να ελπίζουν ότι η οικογένεια θα μπορούσε να επανενωθεί. Καλύτερα να εξηγήσετε με σαφήνεια ότι η αγάπη μεταξύ των γονιών έχει αλλάξει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως αλλάζει η αγάπη προς τα παιδιά.
3. «Ο/Η μπαμπάς/μαμά σου πήρε όλα τα λεφτά, οπότε δεν θα έχουμε Χριστούγεννα φέτος»
Τέτοιου είδους σχόλια φορτίζουν το παιδί με αρνητικά συναισθήματα και το βάζουν σε θέση να πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στους γονείς. Το παιδί δεν θα πρέπει να αισθάνεται ότι πρέπει να αποφασίσει ποιος είναι «σωστός» ή «λάθος» και οι γονείς πρέπει να διασφαλίζουν με τη συμπεριφορά τους ότι δεν χρειάζεται να πάρει θέση.
4. «Ναι, θα μείνουμε στο ίδιο σπίτι μετά το διαζύγιο»
Η αβεβαιότητα για το μέλλον είναι δύσκολη, όμως δεν πρέπει να υποσχόμαστε πράγματα που ίσως να μην πραγματοποιηθούν. Αν δεν είναι σίγουροι για κάτι, οι γονείς μπορούν να πουν στο παιδί ότι ακόμα δεν έχουν όλες τις απαντήσεις αλλά θα το ενημερώσουν όταν πάρουν αποφάσεις.
5. «Μου λείπεις τόσο πολύ που ήθελα να ακούσω τη φωνή σου»
Η υπερβολική επαφή όταν το παιδί βρίσκεται με τον άλλο γονέα μπορεί να το κάνει να αισθάνεται άβολα ή ακόμη και αγχωμένο. Το παιδί πρέπει να έχει τη δυνατότητα να περνάει χρόνο με τον άλλο γονέα χωρίς να νιώθει συναισθηματική πίεση από τον γονέα που βρίσκεται «μακριά». Ένας σύντομος χαιρετισμός είναι αρκετός και βοηθά το παιδί να αισθάνεται ότι έχει την υποστήριξη και των δύο γονέων ώστε να περνάει καλά, είτε είναι με τον έναν, είτε με τον άλλον.
6. «Με ποιον βγήκε ο/η μπαμπάς/μαμά σου χτες το βράδυ;»
Το παιδί δεν πρέπει ποτέ να μπαίνει στη θέση του «κατασκόπου». Ερωτήσεις που σχετίζονται με τη ζωή του άλλου γονέα τοποθετούν το παιδί σε δύσκολη θέση, ενώ δημιουργούν αίσθηση δυσφορίας και σύγκρουσης. Οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν τέτοιου είδους ερωτήσεις και να διατηρήσουν το παιδί έξω από προσωπικές πληροφορίες.
7. «Μην πεις στον/στην μπαμπά/μαμά σου ότι θα πάμε εκδρομή με τον/την [νέο/νέα σύντροφο]»
Όταν ζητάμε από τα παιδιά να κρατούν μυστικά, τα αναγκάζουμε να αναλάβουν ευθύνες που δεν αρμόζουν στην ηλικία τους. Οι γονείς πρέπει να διατηρούν τις προσωπικές τους επιλογές μακριά από τα παιδιά και να μην τα αναγκάζουν να συμμετέχουν σε μια «ενήλικη» επικοινωνία που δεν τους αναλογεί.
8. «Πες στη/στον μαμά/μπαμπά σου ότι θα αργήσω την Τρίτη»
Ακόμη και αν το μήνυμα είναι ουδέτερο, το να χρησιμοποιούνται τα παιδιά ως αγγελιοφόροι δεν είναι σωστό. Αυτό δημιουργεί επιπλέον βάρος και τα παιδιά αισθάνονται πως πρέπει να αναλάβουν ευθύνες πέρα από την ηλικία τους.
9. «Δεν θα ήθελες να ζήσεις μαζί μου;»
Σε περίπτωση διαφωνιών για την κηδεμονία, το παιδί ίσως ήδη καταλαβαίνει ότι θα κληθεί να κάνει μια επιλογή. Οι γονείς δεν πρέπει να του ασκούν πίεση, ούτε να δείχνουν προτίμηση για κάποια επιλογή. Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι οι γονείς του θα στηρίξουν όποια απόφαση κι αν πάρει.
10. «Θα είναι ωραία, θα έχεις νέο δωμάτιο και θα το φτιάξεις όπως θες!»
Προσπαθώντας να παρουσιάσουμε το διαζύγιο ως κάτι θετικό μπορεί να δημιουργήσουμε σύγχυση και να μειώσουμε τη σοβαρότητα των συναισθημάτων του παιδιού. Τα παιδιά χρειάζονται τη δυνατότητα να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα, είτε είναι λύπη είτε θυμός. Μπορούμε να τους δώσουμε την ασφάλεια ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνονται έτσι και ότι γονείς και παιδιά θα το ξεπεράσουν μαζί γιατί παρά το διαζύγιο παραμένουν μια οικογένεια.
