ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ
Η συνταγή παλιά και δοκιμασμένη από τις έμπειρες ''καραβάνες'' του Τύπου. Η ακανθώδης πορεία στα ελληνοτουρκικά είναι, άλλωστε, ιδεώδες πεδίο ακατάσχετης κινδυνολογίας, που μπορεί να ξεπεράσει σε επικινδυνότητα και εκείνην της πανδημίας.
Η...
Η...
δραστική ζύμη του φανατισμού πλειοδοτεί αναμφίβολα σε τέτοιο βαθμό στα έντυπα και διαδικτυακά ΜΜΕ, ώστε να τρομάζει σε καθημερινή βάση τους πολίτες κάθε πομπώδης και κινδυνολογική αναφορά στα θέματα Εξωτερικής πολιτικής μας.
Τους πολίτες οι οποίοι - όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις - διανύουν περίοδο προϊούσας αστάθειας και σύγχυσης στις πολιτικές επιλογές τους λόγω μετάλλαξης ή ρευστοποίησης κομμάτων. Γεγονός που προκαλεί αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αν και οι ''κράχτες'' του λαϊκισμού στα αριστεροδεξιά μας έχουν για μόνιμο στόχο τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών σε συνθήκες υπερβολής και αντιπολιτευτικού ζήλου.
Αφορμές υπήρχαν και υπάρχουν βέβαια και είναι πολλές, με τρέχουσα αυτήν που διαμόρφωσαν οι φήμες για δεύτερο επεισόδιο ανάπτυξης τουρκικών πολεμικών μεταξύ Κάσου-Καρπάθου με σκοπό την πόντιση (σε δεύτερη φάση) ηλεκτρικού καλωδίου για λογαριασμό της Ελλάδας απ' το ιταλικό ερευνητικό ''ievoli Relume'', προκειμένου να ολοκληρωθεί η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Κύπρου, η πρώτη φάση της οποίας έγινε τον περασμένο Αύγουστο.
Το εν λόγω ατεκμηρίωτο γεγονός, ασφαλώς - έστω κι αν είχε προετοιμάσει το έδαφος η παραβίαση από τουρκικά μαχητικά του εναέριου χώρου μας - δεν δικαιολογεί την... εσχατολογική θεώρηση Μέσων, που έδωσαν πάλι την εντύπωση ότι είμαστε στο παραπέντε σχεδόν αλλαγής συνόρων σε βάρος μας και υπέρ της Τουρκίας.
Και δεν τη δικαιολογεί από τη στιγμή που υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι έχουν γνώση οι φύλακες της Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας. Ότι τα παθήματα έγιναν μαθήματα και βρέθηκε έγκαιρα σε ετοιμότητα το ΥΠΕΘΑ, για αντιμετώπιση ενδεχόμενης τουρκικής πρόκλησης.
Διέταξε άμεσα το ΓΕΝ την ανάκληση πληρωμάτων απ' τις φρεγάτες του Στόλου και τον απόπλου των πλοίων ΨΑΡΑ και ΝΑΒΑΡΙΝΟ στην ''ύποπτη'' για ''θερμό επεισόδιο'' θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κάσου-Καρπάθου, ενώ τα τέσσερα τουρκικά πολεμικά που γυρόφερναν εκεί κατευθύνθηκαν τελικά στο Ακσάζ, τη βάση του τουρκικού ναυτικού στις νοτιοανατολικές ακτές του Αιγαίου (Μαρμαρίδα και Μούγλα).
Οι κινδυνολογικές εκτιμήσεις διαψεύστηκαν μεν, αλλά συνεχίζει να αιωρείται στον αέρα ο απόηχός τους δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας που νοθεύει την αλήθεια. Αυτό που γίνεται εξακολουθητικά, ασφαλώς, δεν έχει κίνητρα μόνο κομματικά, αλλά και εμπορικά.
Οι φωνακλάδικοι πηχιαίοι τίτλοι των έντυπων πρωτοσέλιδων ή των διαδικτυακών ιστοτόπων γίνονται προφανώς βούτυρο στο ψωμί των φανατικών και ''ακραίων'' αναγνωστών ή ακροατών, οι οποίοι αρέσκονται να ακούν ότι η αναθεωρητική πολιτική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' μπήκε ήδη σε ρότα εφαρμογής με στόχο την αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο.
Εμμονή ανεξήγητη στην υπερβολή της, που οφείλεται ίσως στην εξοικείωσή τους με την βίαιη αλλαγή συνόρων το 1999 στα βόρεια σύνορά μας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία ακολούθησε τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας -Μαυροβουνίου).
Δεδομένου μάλιστα ότι εξαιτίας αυτού - έπαψε να είναι ταμπού η αλλαγή των συνόρων, οι γηγενείς επιστρατευμένοι κινδυνολόγοι και συνεντευξιαζόμενοι των Μέσων (επώνυμοι συνήθως δημοσιογράφοι, συνταξιοδοτηθέντες πανεπιστημιακοί, διεθνολόγοι και ε.α στρατιωτικοί) πιάνουν δουλειά από νωρίς στο You Tube ή τον υπολογιστή τους, πεπεισμένοι ότι, αργά ή γρήγορα, θα πάρει η φλεγόμενη μπάλα του ρωσοουκρανικού ή του νέου Μεσανατολικού και τη χώρα μας.
Έτσι, λειτουργώντας ως μετά Χριστόν προφήτες, προβαίνουν σε αναλύσεις επί αναλύσεων περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα το αδιέξοδο της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά κατά παράβαση συχνά των εσκαμμένων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Κι αυτό γιατί αντικαθιστούν την ερευνητική με την κινδυνολογική και ευχετολογική της διάσταση, δημιουργώντας κλίμα εναγώνιας ''προσμονής'' για επιβεβαίωση των... ''προφητειών'' τους, ως να ήταν αδιάψευστοι μάρτυρες παρασκηνιακών διεργασιών προς εκκόλαψη ραγδαίων εξελίξεων που θα προκαλέσουν ανατροπές και ανακατατάξεις σε επίπεδο διακυβέρνησης του τόπου...
Οι ''στρατευμένοι'' της αριστεροδεξιάς αντιπολίτευσης, ειδικά, έχουν επιδοθεί σε όργιο κινδυνολογίας συνώνυμης με μαύρη προπαγάνδα σε όλα τα μέτωπα του δημόσιου βίου μας και, προπάντων, στην προβληματική διαχρονικά (λόγω ''κατευναστικής'' στρατηγικής) Εξωτερική πολιτική μας.
Έτσι βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ''πλύση εγκεφάλου'' μαζών, προκειμένου να επαληθευτούν ισοπεδωτικές κινδυνολογίες, όπως η δημοσιευθείσα προ μηνών ανιστόρητη υπέρβαση (που τροχοδρομούσε στις ράγες της εσκεμμένης υποβολής), η οποία πέρασε ένα ψευδές μήνυμα στον κόσμο.
Το μήνυμα ότι τα όσα έγιναν στην Κάσο τον Αύγουστο του 2024 ήταν χειρότερα από τα διαδραματισθέντα στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, όπου - σημειωτέον - αμφισβητήθηκε ένοπλα από τους Τούρκους (και κατέληξε σε εδαφική απώλεια για μας) η ελληνική θαλάσσια κυριαρχία του συμπλέγματος των δυο μικρών ακατοίκητων νησίδων ανατολικά της Καλύμνου, στα Δωδεκάνησα...
Επ' αυτού βέβαια του μηνύματος που πέρασε από τους κήνσορες της εκπροσώπησης του πατριωτισμού στη δημοσιογραφία, δε βρέθηκε κανείς να αντιτάξει τον απλούστερο όλων αντίλογο ότι στα μεν Ίμια - πέρα από τη σημαία - χάθηκε και η δυνατότητα να στείλουμε και... ελληνική κατσίκα εκεί για βοσκή, πολύ περισσότερο να πατήσουμε πόδι λόγω απώλειας τμήματος της εθνικής κυριαρχίας (η πρώτη το 1996 μετά τον Β' ΠΠ) - ενώ στην Κάσο δεν είχαμε κάτι ανάλογο, ευτυχώς, που να παραπέμπει στα τότε διαδραματισθέντα.
Ζούμε, ταξιδεύουμε, υψώνουμε τη σημαία μας και παρελαύνουμε στις γιορτές μας, αν και - η παθητικότητά μας κατά το πρώτο επεισόδιο - έχει εκληφθεί συμβολικά ως αυτοπεριορισμός των χωρικών μας υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια.
Συνελόντι ειπείν, δεν δικαιολογείται η χρήση ''εκκωφαντικής'' κινδυνολογίας για λόγους μικροκομματισμού, οίστρου αντιπολιτευτικού ή υποσυνείδητου άγχους προ της συνειδητοποίησης ότι είναι αδιέξοδες και ανεπίλυτες οι διαφορές μας με την αναθεωρητική Τουρκία.
Την Τουρκία που ασφυκτιά... ιμπεριαλιστικά, γιατί νιώθει εγκλωβισμένη από την Ελλάδα. Νιώθει ότι αυτή θέλει να την εγκλωβίσει εδαφικά στην χερσαία της επικράτεια ψαλιδίζοντας την περιφερειακή της διάσταση την οποία έχει δρομολογήσει στις ράγες της ''συνεκμετάλλευσης'' του Αιγαίου και της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο με διχοτόμηση-προσάρτηση του κατακτημένου 37 % της Κύπρου.
Και εδώ βρίσκεται το κομβικό σημείο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπου τα πράγματα εξελίσσονται άλλοτε εκνευριστικά αργά κι άλλοτε αιφνιδιαστικά γρήγορα δίνοντας την εντύπωση ότι η Ελλάδα διολισθαίνει σε χώρα γεωπολιτικά αντιφατική.
Χώρα η οποία αντιμετωπίζει διλημματικές καταστάσεις στα θέματα Εξωτερικής πολιτικής της είτε λόγω της εξάρτησής της απ' τον ξένο παράγοντα είτε λόγω της αγωνίας της για εξισορρόπηση των γεωπολιτικών και στρατηγικών ισορροπιών προς διασφάλιση της μακροβιότητας της ειρήνης με την Τουρκία ή λόγω της κατευναστικά υποχωρητικής στάσης μας στις προκλήσεις των Τούρκων.
Τα δεδομένα αυτά ωστόσο δεν πρέπει να οδηγούν κινδυνολογικά στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είναι χώρα παραλυμένη λόγω της ατολμίας της (για παράδειγμα) να ζητήσει ''ελληνική αυτοδιοίκηση στη Ίμβρο'' (αίτημα αυτοκτονικό, γιατί το ίδιο θα απαιτήσει πάραυτα για τη Θράκη η Τουρκία) ή - λόγω ''κατευνασμού'' - ότι είναι μη ενεργητική σε αμυντικό επίπεδο και γι' αυτό θα καταλήξει, αργά ή γρήγορα, να γίνει γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας.
Ασφαλώς δεν διαθέτουμε διαχρονικά τις πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες εκείνες που έχουν το ανάστημα να επιτελέσουν ηράκλειους άθλους υπερβαίνοντας τον πήχη της μετριότητας πολυεπίπεδα και, προπάντων, στην Εξωτερική πολιτική μας.
Απ' αυτό το σημείο όμως μέχρι να μιλάμε για... κυβερνητική ανυπαρξία στη σχέση μας με τις ΗΠΑ (άλλο ένα παράδειγμα) γιατί ''ο Ερντογάν μιλά με τους Τραμπ-Μασκ και εμείς μιλάμε με τον Πομπέο'' ή ότι επίκειται οσονούπω... πρωθυπουργική ''εθνική μειοδοσία'' (σ.σ: τον Κυριάκο Μητσοτάκη σημαδεύουν οι κινδυνολόγοι φτάνοντας στο σημείο να ζητούν την ''αντικατάστασή του στην ΝΔ''), η απόσταση είναι χαώδης και το... εκτόπισμα των κινδυνολόγων της ακραιφνούς πολιτικής προπαγάνδας απροσμέτρητο...
Κρινιώ Καλογερίδου
Τους πολίτες οι οποίοι - όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις - διανύουν περίοδο προϊούσας αστάθειας και σύγχυσης στις πολιτικές επιλογές τους λόγω μετάλλαξης ή ρευστοποίησης κομμάτων. Γεγονός που προκαλεί αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αν και οι ''κράχτες'' του λαϊκισμού στα αριστεροδεξιά μας έχουν για μόνιμο στόχο τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών σε συνθήκες υπερβολής και αντιπολιτευτικού ζήλου.
Αφορμές υπήρχαν και υπάρχουν βέβαια και είναι πολλές, με τρέχουσα αυτήν που διαμόρφωσαν οι φήμες για δεύτερο επεισόδιο ανάπτυξης τουρκικών πολεμικών μεταξύ Κάσου-Καρπάθου με σκοπό την πόντιση (σε δεύτερη φάση) ηλεκτρικού καλωδίου για λογαριασμό της Ελλάδας απ' το ιταλικό ερευνητικό ''ievoli Relume'', προκειμένου να ολοκληρωθεί η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Κύπρου, η πρώτη φάση της οποίας έγινε τον περασμένο Αύγουστο.
Το εν λόγω ατεκμηρίωτο γεγονός, ασφαλώς - έστω κι αν είχε προετοιμάσει το έδαφος η παραβίαση από τουρκικά μαχητικά του εναέριου χώρου μας - δεν δικαιολογεί την... εσχατολογική θεώρηση Μέσων, που έδωσαν πάλι την εντύπωση ότι είμαστε στο παραπέντε σχεδόν αλλαγής συνόρων σε βάρος μας και υπέρ της Τουρκίας.
Και δεν τη δικαιολογεί από τη στιγμή που υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι έχουν γνώση οι φύλακες της Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας. Ότι τα παθήματα έγιναν μαθήματα και βρέθηκε έγκαιρα σε ετοιμότητα το ΥΠΕΘΑ, για αντιμετώπιση ενδεχόμενης τουρκικής πρόκλησης.
Διέταξε άμεσα το ΓΕΝ την ανάκληση πληρωμάτων απ' τις φρεγάτες του Στόλου και τον απόπλου των πλοίων ΨΑΡΑ και ΝΑΒΑΡΙΝΟ στην ''ύποπτη'' για ''θερμό επεισόδιο'' θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κάσου-Καρπάθου, ενώ τα τέσσερα τουρκικά πολεμικά που γυρόφερναν εκεί κατευθύνθηκαν τελικά στο Ακσάζ, τη βάση του τουρκικού ναυτικού στις νοτιοανατολικές ακτές του Αιγαίου (Μαρμαρίδα και Μούγλα).
Οι κινδυνολογικές εκτιμήσεις διαψεύστηκαν μεν, αλλά συνεχίζει να αιωρείται στον αέρα ο απόηχός τους δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας που νοθεύει την αλήθεια. Αυτό που γίνεται εξακολουθητικά, ασφαλώς, δεν έχει κίνητρα μόνο κομματικά, αλλά και εμπορικά.
Οι φωνακλάδικοι πηχιαίοι τίτλοι των έντυπων πρωτοσέλιδων ή των διαδικτυακών ιστοτόπων γίνονται προφανώς βούτυρο στο ψωμί των φανατικών και ''ακραίων'' αναγνωστών ή ακροατών, οι οποίοι αρέσκονται να ακούν ότι η αναθεωρητική πολιτική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' μπήκε ήδη σε ρότα εφαρμογής με στόχο την αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο.
Εμμονή ανεξήγητη στην υπερβολή της, που οφείλεται ίσως στην εξοικείωσή τους με την βίαιη αλλαγή συνόρων το 1999 στα βόρεια σύνορά μας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία ακολούθησε τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας -Μαυροβουνίου).
Δεδομένου μάλιστα ότι εξαιτίας αυτού - έπαψε να είναι ταμπού η αλλαγή των συνόρων, οι γηγενείς επιστρατευμένοι κινδυνολόγοι και συνεντευξιαζόμενοι των Μέσων (επώνυμοι συνήθως δημοσιογράφοι, συνταξιοδοτηθέντες πανεπιστημιακοί, διεθνολόγοι και ε.α στρατιωτικοί) πιάνουν δουλειά από νωρίς στο You Tube ή τον υπολογιστή τους, πεπεισμένοι ότι, αργά ή γρήγορα, θα πάρει η φλεγόμενη μπάλα του ρωσοουκρανικού ή του νέου Μεσανατολικού και τη χώρα μας.
Έτσι, λειτουργώντας ως μετά Χριστόν προφήτες, προβαίνουν σε αναλύσεις επί αναλύσεων περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα το αδιέξοδο της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά κατά παράβαση συχνά των εσκαμμένων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Κι αυτό γιατί αντικαθιστούν την ερευνητική με την κινδυνολογική και ευχετολογική της διάσταση, δημιουργώντας κλίμα εναγώνιας ''προσμονής'' για επιβεβαίωση των... ''προφητειών'' τους, ως να ήταν αδιάψευστοι μάρτυρες παρασκηνιακών διεργασιών προς εκκόλαψη ραγδαίων εξελίξεων που θα προκαλέσουν ανατροπές και ανακατατάξεις σε επίπεδο διακυβέρνησης του τόπου...
Οι ''στρατευμένοι'' της αριστεροδεξιάς αντιπολίτευσης, ειδικά, έχουν επιδοθεί σε όργιο κινδυνολογίας συνώνυμης με μαύρη προπαγάνδα σε όλα τα μέτωπα του δημόσιου βίου μας και, προπάντων, στην προβληματική διαχρονικά (λόγω ''κατευναστικής'' στρατηγικής) Εξωτερική πολιτική μας.
Έτσι βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ''πλύση εγκεφάλου'' μαζών, προκειμένου να επαληθευτούν ισοπεδωτικές κινδυνολογίες, όπως η δημοσιευθείσα προ μηνών ανιστόρητη υπέρβαση (που τροχοδρομούσε στις ράγες της εσκεμμένης υποβολής), η οποία πέρασε ένα ψευδές μήνυμα στον κόσμο.
Το μήνυμα ότι τα όσα έγιναν στην Κάσο τον Αύγουστο του 2024 ήταν χειρότερα από τα διαδραματισθέντα στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, όπου - σημειωτέον - αμφισβητήθηκε ένοπλα από τους Τούρκους (και κατέληξε σε εδαφική απώλεια για μας) η ελληνική θαλάσσια κυριαρχία του συμπλέγματος των δυο μικρών ακατοίκητων νησίδων ανατολικά της Καλύμνου, στα Δωδεκάνησα...
Επ' αυτού βέβαια του μηνύματος που πέρασε από τους κήνσορες της εκπροσώπησης του πατριωτισμού στη δημοσιογραφία, δε βρέθηκε κανείς να αντιτάξει τον απλούστερο όλων αντίλογο ότι στα μεν Ίμια - πέρα από τη σημαία - χάθηκε και η δυνατότητα να στείλουμε και... ελληνική κατσίκα εκεί για βοσκή, πολύ περισσότερο να πατήσουμε πόδι λόγω απώλειας τμήματος της εθνικής κυριαρχίας (η πρώτη το 1996 μετά τον Β' ΠΠ) - ενώ στην Κάσο δεν είχαμε κάτι ανάλογο, ευτυχώς, που να παραπέμπει στα τότε διαδραματισθέντα.
Ζούμε, ταξιδεύουμε, υψώνουμε τη σημαία μας και παρελαύνουμε στις γιορτές μας, αν και - η παθητικότητά μας κατά το πρώτο επεισόδιο - έχει εκληφθεί συμβολικά ως αυτοπεριορισμός των χωρικών μας υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια.
Συνελόντι ειπείν, δεν δικαιολογείται η χρήση ''εκκωφαντικής'' κινδυνολογίας για λόγους μικροκομματισμού, οίστρου αντιπολιτευτικού ή υποσυνείδητου άγχους προ της συνειδητοποίησης ότι είναι αδιέξοδες και ανεπίλυτες οι διαφορές μας με την αναθεωρητική Τουρκία.
Την Τουρκία που ασφυκτιά... ιμπεριαλιστικά, γιατί νιώθει εγκλωβισμένη από την Ελλάδα. Νιώθει ότι αυτή θέλει να την εγκλωβίσει εδαφικά στην χερσαία της επικράτεια ψαλιδίζοντας την περιφερειακή της διάσταση την οποία έχει δρομολογήσει στις ράγες της ''συνεκμετάλλευσης'' του Αιγαίου και της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο με διχοτόμηση-προσάρτηση του κατακτημένου 37 % της Κύπρου.
Και εδώ βρίσκεται το κομβικό σημείο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπου τα πράγματα εξελίσσονται άλλοτε εκνευριστικά αργά κι άλλοτε αιφνιδιαστικά γρήγορα δίνοντας την εντύπωση ότι η Ελλάδα διολισθαίνει σε χώρα γεωπολιτικά αντιφατική.
Χώρα η οποία αντιμετωπίζει διλημματικές καταστάσεις στα θέματα Εξωτερικής πολιτικής της είτε λόγω της εξάρτησής της απ' τον ξένο παράγοντα είτε λόγω της αγωνίας της για εξισορρόπηση των γεωπολιτικών και στρατηγικών ισορροπιών προς διασφάλιση της μακροβιότητας της ειρήνης με την Τουρκία ή λόγω της κατευναστικά υποχωρητικής στάσης μας στις προκλήσεις των Τούρκων.
Τα δεδομένα αυτά ωστόσο δεν πρέπει να οδηγούν κινδυνολογικά στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είναι χώρα παραλυμένη λόγω της ατολμίας της (για παράδειγμα) να ζητήσει ''ελληνική αυτοδιοίκηση στη Ίμβρο'' (αίτημα αυτοκτονικό, γιατί το ίδιο θα απαιτήσει πάραυτα για τη Θράκη η Τουρκία) ή - λόγω ''κατευνασμού'' - ότι είναι μη ενεργητική σε αμυντικό επίπεδο και γι' αυτό θα καταλήξει, αργά ή γρήγορα, να γίνει γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας.
Ασφαλώς δεν διαθέτουμε διαχρονικά τις πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες εκείνες που έχουν το ανάστημα να επιτελέσουν ηράκλειους άθλους υπερβαίνοντας τον πήχη της μετριότητας πολυεπίπεδα και, προπάντων, στην Εξωτερική πολιτική μας.
Απ' αυτό το σημείο όμως μέχρι να μιλάμε για... κυβερνητική ανυπαρξία στη σχέση μας με τις ΗΠΑ (άλλο ένα παράδειγμα) γιατί ''ο Ερντογάν μιλά με τους Τραμπ-Μασκ και εμείς μιλάμε με τον Πομπέο'' ή ότι επίκειται οσονούπω... πρωθυπουργική ''εθνική μειοδοσία'' (σ.σ: τον Κυριάκο Μητσοτάκη σημαδεύουν οι κινδυνολόγοι φτάνοντας στο σημείο να ζητούν την ''αντικατάστασή του στην ΝΔ''), η απόσταση είναι χαώδης και το... εκτόπισμα των κινδυνολόγων της ακραιφνούς πολιτικής προπαγάνδας απροσμέτρητο...
Κρινιώ Καλογερίδου
