Ο θάνατος του αειμνήστου Βασιλέως, πρώην Βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου ΙΓ' και η απόκτηση και πάλι της ιθαγενείας από τα παιδιά του, έφερε στην επιφάνεια γνώμες, απόψεις, μίση και άλλα, για τον Θεσμό, εάν ήταν καλός ή όχι.
Οι πολιτικοί μας και το σύστημα γενικά, μιλούν και λένε για...
το
πόσο κακό έκανε η Ελληνική Δυναστεία, για το τι καταστροφές έφερε όλα
αυτά τα τα εκατό και πλέον χρόνια πού βασίλεψε, πραξικοπήματα,
επεμβάσεις στην πολιτική σκηνή, δικτατορίες, Κύπρο και άλλα. Ακούστηκαν
και ακούγονται ότι δεν ήταν Έλληνες, ότι τους «ταΐζαμε» και πολλά άλλα
ευτράπελα και ανιστόρητα. Κανείς όμως δεν έχει το θάρρος να μιλήσει για
το τι καλό έκαναν σε αυτόν τον τόπο και κατά πόσο η Ελληνική Βασιλική
Δυναστεία, έσωσε την Ελλάδα από τον κομμουνισμό και την ένταξή της στο
ανατολικό μπλόκ.
Επειδή όμως θα πρέπει να σεβόμαστε την ιστορία, και επειδή η ιστορία δεν ξαναγράφεται και ούτε επηρεάζεται από τα πολιτικά και κομματικά ιδεώδη, γι' αυτό και εμείς, θα θέλαμε να μιλήσουμε για την μεγάλη προσφορά της αείμνηστης Βασίλισσας των Ελληνών Φρειδερίκη, στα χρόνια του κακώς λεγομένου «εμφυλίου» αλλά του συμμοριτοπολέμου όπως θα πρέπει να λέγεται, διότι ήταν ένας καθαρά συμμοριτοπόλεμος.
Βρισκόμαστε στα τέλη Δεκεμβρίου του 1947. Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες με επικεφαλής τον Μάρκο Βαφειάδη που είχε εκλεγεί «πρωθυπουργός» και ο Γενικός γραμματεύς του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, μέσω του ραδιοφώνου του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» (ΔΣΕ), ανακοινώνουν στις 24 Δεκεμβρίου, ότι έχει σχηματιστεί η «Κυβέρνηση του βουνού», ζητώντας μία πόλη κοντά στα σύνορα για να μπορούν να έχουν σχέση με τα άλλα κομμουνιστικά κράτη της Βαλκανικής και κυρίως με την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου 1947, και ενώ η Εκκλησία καλούσε τους πιστούς της ακριτικής πόλεως της ευάνδρου Ηπείρου την Κόνιτσα να μεταβούν για την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, οι κομμουνιστές ξεκινούν την περίφημη μάχη με σκοπό να την καταλάβουν και να την καταστήσουν πρωτεύουσα της «κυβερνήσεώς τους». Η μάχη είναι σκληρή, γιατί οι υπερασπιστές της Κονίτσης είναι λίγοι, αλλά το σθένος και η αγάπη για την πατρίδα ήταν μεγάλη.
Στις 27 Δεκεμβρίου η νόμιμη Κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Θεμιστολή Σοφούλη, τον αντιπρόεδρο και υπουργό εξωτερικών Κωνσταντίνο Τσαλδάρη πού ήταν αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, ανακηρύσσουν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ παράνομα και εκτός νόμου. Οι υπερασπιστές του Εθνικού Στρατού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δόβα, ο οποίος είχε τραυματιστεί στην διάρκεια της μάχης, κατάφεραν να αποκρούσουν τον «δημοκρατικό στρατό» και με άλλες ενισχύσεις πού έφτασαν στην Κόνιτσα στις 31 Δεκεμβρίου. Τελικά στις 6 Ιανουαρίου 1948, ο «δημοκρατικός στρατός» απωθήθηκε και έτσι δεν μπόρεσαν οι συμμορίτες να να διασφαλίσουν κάποια πρωτεύουσα για να εγκαταστήσουν την «κυβέρνησή τους».
Σε αυτό βεβαίως συνετέλεσε κατά πολύ και η αείμνηστη Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη, την οποία όλοι οι αριστεροί μισούν θανάσιμα διότι τους χάλασε τα σχέδια και έσωσε πολλά παιδιά από το παιδομάζωμα πού είχαν εφαρμόσει καθ' όλη την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, οδηγώντας τα σε ξένες χώρε γενόμενα αυτά τα παιδιά οι νέοι «γενίτσαροι», κάτι για το οποίο το ΚΚΕ δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη, παρά ζητούν οι άλλοι να ζητήσουν συγγνώμη.
Στις 7 Ιανουαρίου 1948, και ενώ φτάνουν προμήθειες για τον Ελληνικό Στρατό αλλά και για τους κατοίκους της μαρτυρικής Κονίτσης, μαζί με αυτά κάνει και την εμφάνιση μια επισκέπτρια η οποία εξέπληξε τους πάντες. Και αυτή ήταν η Βασίλισσα Φρειδερίκη.
Τις ημέρες εκείνες, ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Παύλος βρισκόταν στο σπίτι του στο Τατόϊ το οποίο και αυτό ακόμα το πήραν από την δικαιοδοσία της Βασιλικής Οικογενείας, διότι ήταν άρρωστος με πυρετό και αδυνατούσε να επισκεφτεί την περιοχή για να ενισχύσει τον Στρατό.
η Βασίλισσα αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να πάει στην περιοχή. Όλοι αντιδρούν, διότι τα πράγματα ήταν επικίνδυνα, τόσο σε πολεμικό επίπεδο, όσο και για την ιδία η οποία κινδύνευε να συλληφθεί από τους κομμουνιστές. Εκείνη όμως είναι ανένδοτη.
Η Βασίλισσα Φρειδερίκη επέβαλε τελικά την άποψή της και έτσι ξεκίνησε με αυτοκίνητο και στην συνέχεια με μουλάρι ή ακόμα και με τα πόδια έφτασε στην Κόνιτσα. Όταν την αντίκρυσε ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δόβας την είδε και είπε: «Ρισκάρατε την ζωή σας Μεγαλειοτάτη». Για να απαντήσει εκείνη ότι είναι Βασίλισσα των Ελλήνων και οι Έλληνες άξιζαν να διακινδυνεύεις την ζωή της γι' αυτούς. Η παρουσία της εκεί, επίδρασε ανεβάζοντας το ηθικό τόσο του Εθνικού Στρατού όσο και των ιδίων κατοίκων της Κονίτσης που είδαν ανάμεσά τους την ίδια την Βασίλισσα τους.
Η παρουσία της αειμνήστης Βασιλίσσης των Ελλήνων Φρειδερίκης στην Κόνιτσα ήταν ιδιαίτερη και σημαντική. Από την ιστορία δεν γνωρίζω άλλο αρχηγό Βασιλικού Οίκου να είναι παρών στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Αυτό συνέβη μόνο με τον Ελληνικό Βασιλικό Οίκο. Ο αείμνηστος Αρχιστράτηγος και Διάδοχος του Ελληνικού Θρόνου Κωνσταντίνος συμμετείχε στις μάχες του Α' Βαλκανικού πολέμου ενώ στον Β' Βαλκανικό πόλεμο ώς Βασιλεύς των Ελλήνων. Δεύτερη φορά είναι η ιδία η Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη η οποία ασφαλώς δεν πήρε κάποιο όπλο αλλά εισήλθε στην πολιορκημένη πόλη. Η κίνηση αυτή δεν αμφισβητείται και δεν αλλάζει. Η παρουσία της εκεί αποτελεί μια σπουδαία περίπτωση Εστεμμένου προσώπου στην σύγχρονη εποχή.
Η μάχη αυτή εορτάζεται κάθε χρόνο στην Κόνιτσα. Ο Δήμος για να τιμήσει αυτήν την μάχη έστησε στην κεντρική πλατεία το άγαλμα της Βασιλίσσης Φρειδερίκης. μετά την μεταπολίτευση, οι «δημοκράτες» απαίτησαν και αφαιρέθηκε από την πλατεία και από τότε παραμένει στα υπόγεια του Δημαρχείου.
Θα κλείσω με κάτι πού γράφτηκε για την Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη: «Η Φρειδερίκη είχε πλήρως υιοθετήσει την νέα πατρίδα της και είχε αφομοιωθεί σε αυτήν, κάτι πού συνειδητοποιεί στην διάρκεια της ιταλογερμανικής επίθεσης και για το οποίο με πάθος και υπερηφάνεια γράφει στους γονείς της».
Επειδή όμως θα πρέπει να σεβόμαστε την ιστορία, και επειδή η ιστορία δεν ξαναγράφεται και ούτε επηρεάζεται από τα πολιτικά και κομματικά ιδεώδη, γι' αυτό και εμείς, θα θέλαμε να μιλήσουμε για την μεγάλη προσφορά της αείμνηστης Βασίλισσας των Ελληνών Φρειδερίκη, στα χρόνια του κακώς λεγομένου «εμφυλίου» αλλά του συμμοριτοπολέμου όπως θα πρέπει να λέγεται, διότι ήταν ένας καθαρά συμμοριτοπόλεμος.
Βρισκόμαστε στα τέλη Δεκεμβρίου του 1947. Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες με επικεφαλής τον Μάρκο Βαφειάδη που είχε εκλεγεί «πρωθυπουργός» και ο Γενικός γραμματεύς του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, μέσω του ραδιοφώνου του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» (ΔΣΕ), ανακοινώνουν στις 24 Δεκεμβρίου, ότι έχει σχηματιστεί η «Κυβέρνηση του βουνού», ζητώντας μία πόλη κοντά στα σύνορα για να μπορούν να έχουν σχέση με τα άλλα κομμουνιστικά κράτη της Βαλκανικής και κυρίως με την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου 1947, και ενώ η Εκκλησία καλούσε τους πιστούς της ακριτικής πόλεως της ευάνδρου Ηπείρου την Κόνιτσα να μεταβούν για την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, οι κομμουνιστές ξεκινούν την περίφημη μάχη με σκοπό να την καταλάβουν και να την καταστήσουν πρωτεύουσα της «κυβερνήσεώς τους». Η μάχη είναι σκληρή, γιατί οι υπερασπιστές της Κονίτσης είναι λίγοι, αλλά το σθένος και η αγάπη για την πατρίδα ήταν μεγάλη.
Στις 27 Δεκεμβρίου η νόμιμη Κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Θεμιστολή Σοφούλη, τον αντιπρόεδρο και υπουργό εξωτερικών Κωνσταντίνο Τσαλδάρη πού ήταν αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, ανακηρύσσουν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ παράνομα και εκτός νόμου. Οι υπερασπιστές του Εθνικού Στρατού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δόβα, ο οποίος είχε τραυματιστεί στην διάρκεια της μάχης, κατάφεραν να αποκρούσουν τον «δημοκρατικό στρατό» και με άλλες ενισχύσεις πού έφτασαν στην Κόνιτσα στις 31 Δεκεμβρίου. Τελικά στις 6 Ιανουαρίου 1948, ο «δημοκρατικός στρατός» απωθήθηκε και έτσι δεν μπόρεσαν οι συμμορίτες να να διασφαλίσουν κάποια πρωτεύουσα για να εγκαταστήσουν την «κυβέρνησή τους».
Σε αυτό βεβαίως συνετέλεσε κατά πολύ και η αείμνηστη Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη, την οποία όλοι οι αριστεροί μισούν θανάσιμα διότι τους χάλασε τα σχέδια και έσωσε πολλά παιδιά από το παιδομάζωμα πού είχαν εφαρμόσει καθ' όλη την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, οδηγώντας τα σε ξένες χώρε γενόμενα αυτά τα παιδιά οι νέοι «γενίτσαροι», κάτι για το οποίο το ΚΚΕ δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη, παρά ζητούν οι άλλοι να ζητήσουν συγγνώμη.
Στις 7 Ιανουαρίου 1948, και ενώ φτάνουν προμήθειες για τον Ελληνικό Στρατό αλλά και για τους κατοίκους της μαρτυρικής Κονίτσης, μαζί με αυτά κάνει και την εμφάνιση μια επισκέπτρια η οποία εξέπληξε τους πάντες. Και αυτή ήταν η Βασίλισσα Φρειδερίκη.
Τις ημέρες εκείνες, ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Παύλος βρισκόταν στο σπίτι του στο Τατόϊ το οποίο και αυτό ακόμα το πήραν από την δικαιοδοσία της Βασιλικής Οικογενείας, διότι ήταν άρρωστος με πυρετό και αδυνατούσε να επισκεφτεί την περιοχή για να ενισχύσει τον Στρατό.
η Βασίλισσα αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να πάει στην περιοχή. Όλοι αντιδρούν, διότι τα πράγματα ήταν επικίνδυνα, τόσο σε πολεμικό επίπεδο, όσο και για την ιδία η οποία κινδύνευε να συλληφθεί από τους κομμουνιστές. Εκείνη όμως είναι ανένδοτη.
Η Βασίλισσα Φρειδερίκη επέβαλε τελικά την άποψή της και έτσι ξεκίνησε με αυτοκίνητο και στην συνέχεια με μουλάρι ή ακόμα και με τα πόδια έφτασε στην Κόνιτσα. Όταν την αντίκρυσε ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δόβας την είδε και είπε: «Ρισκάρατε την ζωή σας Μεγαλειοτάτη». Για να απαντήσει εκείνη ότι είναι Βασίλισσα των Ελλήνων και οι Έλληνες άξιζαν να διακινδυνεύεις την ζωή της γι' αυτούς. Η παρουσία της εκεί, επίδρασε ανεβάζοντας το ηθικό τόσο του Εθνικού Στρατού όσο και των ιδίων κατοίκων της Κονίτσης που είδαν ανάμεσά τους την ίδια την Βασίλισσα τους.
Η παρουσία της αειμνήστης Βασιλίσσης των Ελλήνων Φρειδερίκης στην Κόνιτσα ήταν ιδιαίτερη και σημαντική. Από την ιστορία δεν γνωρίζω άλλο αρχηγό Βασιλικού Οίκου να είναι παρών στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Αυτό συνέβη μόνο με τον Ελληνικό Βασιλικό Οίκο. Ο αείμνηστος Αρχιστράτηγος και Διάδοχος του Ελληνικού Θρόνου Κωνσταντίνος συμμετείχε στις μάχες του Α' Βαλκανικού πολέμου ενώ στον Β' Βαλκανικό πόλεμο ώς Βασιλεύς των Ελλήνων. Δεύτερη φορά είναι η ιδία η Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη η οποία ασφαλώς δεν πήρε κάποιο όπλο αλλά εισήλθε στην πολιορκημένη πόλη. Η κίνηση αυτή δεν αμφισβητείται και δεν αλλάζει. Η παρουσία της εκεί αποτελεί μια σπουδαία περίπτωση Εστεμμένου προσώπου στην σύγχρονη εποχή.
Η μάχη αυτή εορτάζεται κάθε χρόνο στην Κόνιτσα. Ο Δήμος για να τιμήσει αυτήν την μάχη έστησε στην κεντρική πλατεία το άγαλμα της Βασιλίσσης Φρειδερίκης. μετά την μεταπολίτευση, οι «δημοκράτες» απαίτησαν και αφαιρέθηκε από την πλατεία και από τότε παραμένει στα υπόγεια του Δημαρχείου.
Θα κλείσω με κάτι πού γράφτηκε για την Βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη: «Η Φρειδερίκη είχε πλήρως υιοθετήσει την νέα πατρίδα της και είχε αφομοιωθεί σε αυτήν, κάτι πού συνειδητοποιεί στην διάρκεια της ιταλογερμανικής επίθεσης και για το οποίο με πάθος και υπερηφάνεια γράφει στους γονείς της».
Ας είναι αιωνία η μνήμη της.
ΕΝΑΣ ΤΑΠΕΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΕΝΑΣ ΤΑΠΕΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
