Οι επιστήμονες συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 αδέσποτους σκύλους που ζουν στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ (CEZ) και διαπίστωσαν ότι...
δύο διαφορετικοί πληθυσμοί σκύλων είναι γενετικά διακριτοί από άλλους σκύλους της ευρύτερης περιοχής.
Αυτή η διαφοροποίηση υποδηλώνει ότι οι σκύλοι έχουν προσαρμοστεί στη μακροχρόνια έκθεση σε αυτό το τοξικό περιβάλλον, εξηγώντας πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν σε μια ραδιενεργή έρημο.
Η κληρονομιά του πυρηνικού ατυχήματος
Το ατύχημα του Τσερνόμπιλ συνέβη στις 26 Απριλίου 1986, όταν ένας αντιδραστήρας του πυρηνικού εργοστασίου εξερράγη, προκαλώντας τη μεγαλύτερη διαρροή ραδιενέργειας στην ανθρώπινη ιστορία.
Η εκκένωση των ανθρώπων από την περιοχή μετέτρεψε τη ζώνη αποκλεισμού σε ένα περιβάλλον όπου η άγρια ζωή μπόρεσε να ανακάμψει, παρά το υψηλό επίπεδο ραδιενέργειας, που φτάνει τα 11,28 μιλιρέμ, έξι φορές πάνω από το επιτρεπτό όριο για τους ανθρώπους.
Γενετικές μεταλλάξεις και προσαρμογή
Εκτιμάται ότι περίπου 900 αδέσποτοι σκύλοι ζουν στη ζώνη αποκλεισμού, πολλοί από τους οποίους είναι απόγονοι κατοικίδιων που εγκαταλείφθηκαν μετά την εκκένωση.
Ο Νόρμαν Κλάιμαν, περιβαλλοντικός επιστήμονας από το πανεπιστήμιο Κολούμπια, ηγήθηκε μιας ομάδας ερευνητών που μελέτησαν τις γενετικές προσαρμογές αυτών των σκύλων. Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 «ημιάγριους» σκύλους, οι οποίοι συνελήφθησαν γύρω από το εργοστάσιο και σε απόσταση 10 μιλίων από την πόλη του Τσερνόμπιλ.
Τα δείγματα αυτά λήφθηκαν κατά τη διάρκεια προγραμμάτων στείρωσης και εμβολιασμού που διεξήχθησαν το 2018 και 2019 από τον οργανισμό Clean Futures Fund Dogs of Chernobyl.
Η ανάλυση του DNA αποκάλυψε σχεδόν 400 σημεία του γονιδιώματος με ασυνήθιστες μεταβολές. Από αυτά, οι ερευνητές εντόπισαν 52 γονίδια που σχετίζονται με την προσαρμογή στην τοξική περιβαλλοντική μόλυνση.
Έρευνες για τις επιπτώσεις στους ανθρώπους
Σύμφωνα με την Daily Mail, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μεταλλάξεις που εμφανίστηκαν στους σκύλους μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, καθιστώντας τους ανθεκτικούς στις ακραίες συνθήκες.
Παρόμοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και σε άλλες μορφές ζωής στη ζώνη αποκλεισμού. Πιο πρόσφατα, μελέτες έδειξαν ότι λύκοι και δέντρα με μαύρο δέρμα έχουν προσαρμοστεί στην ακτινοβολία.
Ο Κλάιμαν ελπίζει ότι η έρευνά του θα βοηθήσει στην κατανόηση των επιπτώσεων της χρόνιας έκθεσης σε τοξικά περιβάλλοντα, όχι μόνο στους σκύλους, αλλά και στους ανθρώπους.
«Η μελέτη των γενετικών επιπτώσεων αυτών των κινδύνων στους σκύλους θα ενισχύσει τη γενικότερη κατανόησή μας για το πώς μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μας και πώς μπορούμε να μειώσουμε τους κινδύνους», δήλωσε ο Κλάιμαν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023 στο περιοδικό Canine Medicine and Genetics.
