Μια μέρα, σαν αυτή που ξημερώνει, πριν περίπου μισό αιώνα, στις 27 Ιανουαρίου του 1974, θα φύγει απ΄την ζωή ύστερα από καρδιακή προσβολή στο παλιό του κρησφύγετο στην Λεμεσό, ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας "Διγενής".
Σε ηλικία 76 ετών, που θα μπορούσε απολύτως δίκαια να απολαμβάνει την ήρεμη ζωή του συνταξιούχου τουλάχιστον προ 15ετίας, αυτός επέλεξε να ζει κυνηγημένος μέσα στις κακουχίες αφήνοντας ως και την τελευταία του πνοή υπέρ πίστεως και πατρίδος!!!
Μία από τις ηρωικότερες μορφές του Ελληνισμού γεννήθηκε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου στις 23 Μαΐου 1898. Ήταν ο δεύτερος μετά τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που αναδείχτηκε Άξιον Τέκνον της Πατρίδος.
Συμμετείχε σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες από την Μικρασιατική εκστρατεία με αποκορύφωμα τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο της οποίας ήταν ο Γενικός Στρατιωτικός Αρχηγός.
Ένας ήρωας, μεγάλος πατριώτης που έδωσε όλη την ζωή του στον αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας και της Κύπρου.Ωστόσο όμως και ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο εδώ στην πατρίδα μας οχι δικαίως και με βάση την αλήθεια, αλλά με κίνητρα αλλότρια, κομματικά, που έχουν να κάνουν με τη συντριβή των ατάκτων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ το 1944 στην Αθήνα. Ο Γρίβας τότε, αρχηγός της αντιστασιακής του Οργάνωσης «Χ», επικεφαλής μερικών εκατοντάδων ενόπλων του μυστικού στρατού που διατηρούσε εναντίον των Γερμανοϊταλών εισβολέων, αντιμετώπισε επιτυχώς τους ΕΑΜίτες σε συνοικίες της ελληνικής πρωτεύουσας, αποτρέποντας έτσι την κατάληψη της πόλης – της Ελλάδας ουσιαστικά – και την ένταξή της στο κομμουνιστικό στρατόπεδο.
Μία από τις ηρωικότερες μορφές του Ελληνισμού γεννήθηκε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου στις 23 Μαΐου 1898. Ήταν ο δεύτερος μετά τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που αναδείχτηκε Άξιον Τέκνον της Πατρίδος.
Συμμετείχε σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες από την Μικρασιατική εκστρατεία με αποκορύφωμα τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο της οποίας ήταν ο Γενικός Στρατιωτικός Αρχηγός.
Ένας ήρωας, μεγάλος πατριώτης που έδωσε όλη την ζωή του στον αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας και της Κύπρου.Ωστόσο όμως και ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο εδώ στην πατρίδα μας οχι δικαίως και με βάση την αλήθεια, αλλά με κίνητρα αλλότρια, κομματικά, που έχουν να κάνουν με τη συντριβή των ατάκτων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ το 1944 στην Αθήνα. Ο Γρίβας τότε, αρχηγός της αντιστασιακής του Οργάνωσης «Χ», επικεφαλής μερικών εκατοντάδων ενόπλων του μυστικού στρατού που διατηρούσε εναντίον των Γερμανοϊταλών εισβολέων, αντιμετώπισε επιτυχώς τους ΕΑΜίτες σε συνοικίες της ελληνικής πρωτεύουσας, αποτρέποντας έτσι την κατάληψη της πόλης – της Ελλάδας ουσιαστικά – και την ένταξή της στο κομμουνιστικό στρατόπεδο.
Η συντριπτική αυτή ήττα, καθοριστική για το μέλλον της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, απετέλεσε την απαρχή μιας χρόνιας λυσσώδους και χωρίς φραγμούς και ηθικής επίθεσης από πλευράς κομμουνιστών εναντίον του Γρίβα. Εμποτισμένη με το πάθος αυτό και η ηγεσία του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, θεώρησε ως ευκαιρία να ξεσπάσει κατά του στρατηγού το 1955, με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ. Με ανακοίνωσή της συγκεκριμένα, ύβρισε χυδαία τον Διγενή και αποκάλεσε τους αγωνιστές «βαρελότους» και «ψευτοδιγενήδες», η δε ενέργεια αυτή παρέμεινε ως μια από τις μελανότερες σελίδες της πρόσφατης κυπριακής Ιστορίας.
Σε αντίθεση προς τους Έλληνες και Κυπρίους κομμουνιστές, ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο θαύμασε τη στρατιωτική μαεστρία του Διγενή, ο δε αγώνας της ΕΟΚΑ που διεύθυνε με επιτυχία ο Γεώργιος Γρίβας, απετέλεσε γι’ αυτόν πηγή έμπνευσης στον αγώνα των Κουβανών ανταρτών των οποίων ηγήθηκε και οι οποίοι μπήκαν το 1959 απελευθερωτές στην Αβάνα, συντρίβοντας τις δυνάμεις του δικτάτορα Μπατίστα.
Σε τηλεγράφημά του την ίδια χρονιά προς τον Γρίβα Διγενή, ο κομμουνιστής δικτάτορας Φιντέλ Κάστρο εξέφρασε όχι μόνο τον θαυμασμό του για τον αγώνα των μαχητών της ΕΟΚΑ, αλλά επεσήμανε και το ότι το παράδειγμα της ΕΟΚΑ στάθηκε πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν. «Στρατηγέ, ο Αγώνας σου με συναρπάζει», τονιζόταν στο τηλεγράφημα. Όταν δε ο στρατηγός Γρίβας πέθανε το 1974, ο Κάστρο απέστειλε συλλυπητήριο μήνυμα στη σύζυγό του Κική, υπογραμμίζοντας: «Εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου τα αντάρτικα σχέδια που είχε χρησιμοποιήσει ο στρατηγός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ».
Ο Διγενής ενέπνευσε και συνάρπασε τον Κάστρο(παρεμπιπτόντως αφίσες του Τσε Γκεβάρα και του Κάστρο κοσμούν δωμάτια πολλών εφήβων της πατρίδας μας ενώ εάν τους ρωτήσεις για τον στρατηγό Διγενή που αποτελούσε το πρότυπο των "ηρώων" τους το πιθανότερο είναι ούτε να τον έχουν ακουστά), κι αυτός δεν δυσκολεύτηκε καθόλου, παρά την ιδεολογική τους διαφοροποίηση, να δημοσιοποιήσει τα αισθήματά του και να καταστήσει γνώστο τον τον θαυμασμό του προς αυτόν τον μεγάλο πατριώτη.Μακάρι να τα βλέπουν αυτά τα παραδείγματα κάποιοι συμπατριώτες μας και να σταματήσουν να σπιλώνουν την μνήμη ανθρώπων που έχουν δώσει μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την πατρίδα.
Σε αντίθεση προς τους Έλληνες και Κυπρίους κομμουνιστές, ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο θαύμασε τη στρατιωτική μαεστρία του Διγενή, ο δε αγώνας της ΕΟΚΑ που διεύθυνε με επιτυχία ο Γεώργιος Γρίβας, απετέλεσε γι’ αυτόν πηγή έμπνευσης στον αγώνα των Κουβανών ανταρτών των οποίων ηγήθηκε και οι οποίοι μπήκαν το 1959 απελευθερωτές στην Αβάνα, συντρίβοντας τις δυνάμεις του δικτάτορα Μπατίστα.
Σε τηλεγράφημά του την ίδια χρονιά προς τον Γρίβα Διγενή, ο κομμουνιστής δικτάτορας Φιντέλ Κάστρο εξέφρασε όχι μόνο τον θαυμασμό του για τον αγώνα των μαχητών της ΕΟΚΑ, αλλά επεσήμανε και το ότι το παράδειγμα της ΕΟΚΑ στάθηκε πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν. «Στρατηγέ, ο Αγώνας σου με συναρπάζει», τονιζόταν στο τηλεγράφημα. Όταν δε ο στρατηγός Γρίβας πέθανε το 1974, ο Κάστρο απέστειλε συλλυπητήριο μήνυμα στη σύζυγό του Κική, υπογραμμίζοντας: «Εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου τα αντάρτικα σχέδια που είχε χρησιμοποιήσει ο στρατηγός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ».
Ο Διγενής ενέπνευσε και συνάρπασε τον Κάστρο(παρεμπιπτόντως αφίσες του Τσε Γκεβάρα και του Κάστρο κοσμούν δωμάτια πολλών εφήβων της πατρίδας μας ενώ εάν τους ρωτήσεις για τον στρατηγό Διγενή που αποτελούσε το πρότυπο των "ηρώων" τους το πιθανότερο είναι ούτε να τον έχουν ακουστά), κι αυτός δεν δυσκολεύτηκε καθόλου, παρά την ιδεολογική τους διαφοροποίηση, να δημοσιοποιήσει τα αισθήματά του και να καταστήσει γνώστο τον τον θαυμασμό του προς αυτόν τον μεγάλο πατριώτη.Μακάρι να τα βλέπουν αυτά τα παραδείγματα κάποιοι συμπατριώτες μας και να σταματήσουν να σπιλώνουν την μνήμη ανθρώπων που έχουν δώσει μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την πατρίδα.
Β.Β.
