ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ καραμπόλες με τον Σημίτη...

Τα “σεντόνια” για τη μεταθανάτιο πολιτική αγιοποίηση του Κ. Σημίτη δίνουν και παίρνουν ήδη. Μάλιστα ορισμένοι από τους αγιογράφους προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν κάτι σαν “πεπρωμένο” για τη χώρα αγνοώντας όμως ότι η Ιστορία τις περισσότερες φορές, εάν όχι πάντοτε, γράφεται από τυχαία και απρόβλεπτα γεγονότα απομυθοποιώντας τους πρωταγωνιστές της. Όπως εν προκειμένω...

 

Για όσους έζησαν τα γεγονότα της εποχής, είναι γνωστό ότι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο Γεννηματάς. Ο Σημίτης δεν ήταν μέχρι τότε ούτε καν ισχυρό αουτσάιντερ καθώς υπήρχαν, επίσης, στη μέση τόσο ο Τσοχατζόπουλος όσο και ο Αρσένης. Μόνο όταν πέθανε ο Γεννηματάς, τον Απρίλιο του 1994, το γεννηματικό στρατόπεδο μετακινήθηκε μαζικά προς την πλευρά του...

Όταν πάλι συγκροτήθηκε (τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς) η «ομάδα των τεσσάρων», με το μυστικό δείπνο στο σπίτι της Βάσως Παπανδρέου στο Χαλάνδρι, αν δεν έκανε πίσω η οικοδέσποινα παραχωρώντας το προβάδισμα στον Σημίτη η πορεία ίσως ήταν διαφορετική. Όπως και σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα αν κι αυτός δεν παραβίαζε την άτυπη συμφωνία να παραδώσει σε εκείνη το δακτυλίδι της διαδοχής, εξοφλώντας το γραμμάτιο του 1996 στον ΓΑΠ...

Επίσης, το λεγόμενο “ρεύμα του εκσυγχρονισμού” ήταν ψευδεπίγραφο και δεν είχε στην πραγματικότητα καμιά ελπίδα να επικρατήσει εάν δεν είχε ...χορηγό την “αυλή της Εκάλης”. Ο στενός περίγυρος του ασθενούντα Παπανδρέου (τον οποίο περιέφεραν ως “Ελ Σιντ”) είχε δημιουργήσει τόσο νοσηρό κλίμα που έκαναν πολύ ευκολότερα τα πράγματα για τον Σημίτη...

Ακόμη και τον Ιανουάριο του 1996 παρά το προκλητικό “πουσάρισμα” (ανάλογο με όσα ζούμε και στις μέρες μας) η εκλογή του στην πρωθυπουργία υπήρξε κυριολεκτικά αποτέλεσμα καραμπόλας. Μια μικρή ομάδα βουλευτών, υπό τους Λαλιώτη και Τζουμάκα, ψήφισαν στον πρώτο γύρο Τσοχατζόπουλο, για να αποκλειστεί ο Αρσένης, και στον δεύτερο τον Σημίτη που είχε πια έναν εύκολο αντίπαλο...

Το αποτέλεσμα υπήρξε παρά ταύτα και πάλι οριακό. Ο Σημίτης πήρε 53 βουλευτές (και όχι 57 όπως λανθασμένα γράφεται), όσους και ο Τσοχατζόπουλος, και 50 ο Αρσένης. Και πάλι, εάν ο Αρσένης δεν είχε πολωθεί με τον Χαραλαμπόπουλο -που πήρε 11 ψήφους- και είχαν συμφωνήσει για τους “πολλαπλούς γύρους”, οι συσχετισμοί θα ήταν διαφορετικοί...

Μέχρι και ο ίδιος ο Σημίτης κατέρρευσε, τότε, ψυχολογικά. “Πάμε να φύγουμε!” είπε ταραγμένος στον παρακαθήμενο του βουλευτή Θαν. Δημητρακόπουλο. Δεν εννοούσε να φύγουν μόνο από την αίθουσα. “Περίμενε, δεν τελείωσε τίποτε ακόμη...” του απάντησε ο άλλος.

Ο Δημητρακόπουλος ήταν χαρακτηριστική περίπτωση του όλου κλίματος. Πιστός παπανδρεϊκός, αλλά όταν τον εξευτέλισαν, μέσω του συνδικαλιστή Κοκκινοβασίλη, με την ακύρωση κάποιων διορισμών της Εμπορικής Τράπεζας, στην εκλογική έδρα του στην Ναύπακτο, τους τιμώρησε. Και τα επόμενα οκτώ χρόνια έγινε αμετακίνητος πρόεδρος στα ΕΛΤΑ...

Ο ΚΟΡΙΟΣ