(Του Μάρκου Μπόλαρη)
Δεν είχε ακόμη φέξει .
Απόλυση της Λειτουργίας και αντιδώρισμα.
- Merry Christmas, ακούω την κυρία που προπορεύτηκε να εύχεται στον Αγιονορείτη που διανέμει ευλογία κι αντίδωρο!
Απόλυση της Λειτουργίας και αντιδώρισμα.
- Merry Christmas, ακούω την κυρία που προπορεύτηκε να εύχεται στον Αγιονορείτη που διανέμει ευλογία κι αντίδωρο!
Η προφορά ήταν εγγλέζικη, όχι δεν ήταν η ευχή στην αγγλική χάριν οικειότητας, από το τακτικό εκκλησίασμα , πήρα ευχή κι αντίδωρο και κινήθηκα προς την έξοδο, με λογισμό στο νού, που τάχα να βρέθηκε στο βουνό τούτο Χριστουγεννιάτικα μιά Ορθόδοξη κυρία με την εγγλέζικη προφορά .
Λυκόφως , χαράζουν Χριστούγεννα, η λίμνη Κερκίνη στα πόδια μας, ο Στρυμόνας, άρχων της περιοχής από τους μυθικούς χρόνους, ένας πλούσιος υγροβιότοπος , ο Γιαπωνέζος ορνιθολόγους που συνάντησα προχθές περιέγραφε την σημαντικότητα αυτού του υδάτινου οικοσυστήματος, διακόσια τόσα διαφορετικά είδη πουλιών έχουν καταγράψει στην περιοχή ορνιθολόγοι επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο , Χριστούγεννα υποφώσκουν, ένα σύννεφο πηχτό ομίχλης είναι καθισμένο πάνω από την λίμνη, τα Κρούσια όρη προβάλλουν νότιο δυτικά , η πεδιάδα των Σερρών μουσκεμένη από την νυχτερινή υγρασία, το Παγγαίον ξεχωρίζει στο βάθος χιονοσκεπές, πρωινό κρύο , πάνω μας ορθώνεται το Μπέλες, ασπρίζουν οι κορυφές , εκεί που αποκρούστηκαν οι Γερμανικές επιθέσεις το ‘41 τον Απρίλη, λυκόφως, ένα κέρασμα μοναστηριακό , εις περαιτέρω γλυκασμόν, δυό κουβέντες στο πόδι , ευχές της του Χριστού γέννας, φίλοι και αδερφοί , Σιδηροκαστρινοί και Σερραίοι, Θεσσαλονικιοί και Κιλκισαίοι, στην σύναξη τούτη, να σας συστήσουμε την κ. …, από το Ιράκ , γιορτάζει τις ημέρες αυτές μαζί μας, από το Ιράκ, αναρωτήθηκα εκφώνως, από ποιό μέρος του Ιράκ, από την Βαγδάτη, Βαγδάτη ; , ακριβώς, μόνον που επειδή μας κυνηγούνε, αρχαίες Κοινότητες Ορθοδόξων Χριστιανών κι άλλων χριστιανικών ομολογιών, μόνον που επειδή είμαστε αβοήθητοι, έρημοι από κάθε είδους κρατική προστασία, εγκαταλελειμένοι από όλους , Χριστιανούς κι μή, αναγκαζόμαστε όσοι έχουμε παιδιά να πάρουμε τα μάτια μας και να φύγουμε , εμείς για γλυτώσουμε από τους τζιχαντιστές στην Ολλανδία βρεθήκαμε,
τι ξέσπασμα μέσα στο Χριστουγεννιάτικο λυκόφως, άκουγαν γύρω οι εκκλησιασθέντες, εμβρόντητοι, κάλαντα χριστουγεννιάτικα σε ήχο βαρύ, ανάκουστα κάλαντα, μας κοίταξε κατά πρόσωπον, μιά ευγενική μορφή, όμορφη στα εξήντα της, επιβαλλόταν στην συζήτηση, τώρα, συνέχισε, τώρα μοναχός έχει καρεί ο γιός μου, στ’ Αγιονόρος, την κρατούμε , βλέπετε εμείς, την πίστη μας, την βιώνουμε την παράδοσή μας, του Αγίου Εφραίμ του Σύρου παιδιά εμείς,
στων Τριών Παίδων των εν Βαβυλώνι τα βήματα, του Ισαάκ του Σύρου Ασκητού, του Αναστασίου του Πέρσου , γόνοι , του Ονουφρίου του Μεγάλου,
τι φώς τούτο , το πρωινό ,
καθώς ο ήλιος προβάλλει από τις βουνοκορφές του Παγγαίου, Ανατολή Ανατολών , ο Ήλιος και γαρ
της Δικαιοσύνης ανατέταλκε , ο Ιωάννης της Δαμασκού κρούει την λύρα ηδυμόλπως,
ποιός να γνοιαστεί για εμάς, χίλιους τετρακόσιους χρόνους τώρα, χίλιους τετρακόσιους χρόνους που έχει υποχωρήσει από την Ανατολή η Ρωμέικη εξουσία, , κι εμείς οι Χριστιανοί της Βαγδάτης, της Δαμασκού, της Αλεξάνδρειας και της Βηρυττού, της Φιλαδέλφειας, που την είπανε Αμμάν, της Έδεσσας, κι εμείς , μόνοι μας εμείς,
εκτεθειμένοι στον φανατισμό, στις εξαγορές, στους εκβιασμούς, στα μαρτύρια, με το μαχαίρι του τζιχσ´ντ στο λαιμό, ανύπαρκτοι για τους άλλους Χριστιανούς, ποιός να νοιαστεί , οι δικοί μας δεν γνοιάζονται, οι άλλοι τάχα θα μας φροντίσουν, που ακούστηκε, οι Ορθόδοξοι προσποιούνται πως δεν μας γνωρίζουν, από τους Λατίνους να περιμένουμε κι από τους Προτεστάντες, αρχαίες Κοινότητες , σε πορεία αιώνων, μόνοι στο έλεος του Θεού, απέναντι σε ανήλεους, τζιχαντιστές κι εθνικιστές,
πορεία από την Ανατολή , πορεία στους αιώνες , ευτυχώς είναι τ’ αστέρι , μας δείχνει δρόμο, το χάνουμε είναι αλήθεια, κάποτε, το ξαναβρίσκουμε, στη έρημο των αιώνων, ληστές στους δρόμους, γιά την Βηθλέεμ , της καρδιάς μας, έφεξε η μέρα, Χριστός γεννάται, πρόκληση το πώς, ο Λόγος παχυνθείς εσαρκώθη, η Ποίηση των της Δαμασκού Ποιητών , που καιρός να ασχοληθούμε εμείς με τα ύψη τους, ούτε οι Φιλοσοφικές μας Σχολές σκύβουν στον στίχο τους, ούτε οι Θεολογικές έχουν την σκευή της Ελληνίδας γλώσσας γιά να εμβαθύνουν, οι Φραντζέζοι τους εκδίδουν, εμείς πολυπράγμονες, κακορίζικοι, ανέτειλε ο ήλιος, στη Βαγδάτη και την Βασόσα, στη Μοσούλη και στο Ερμπίλ, στο Χαλέπι και στο Χόμς, στη Δαμασκό, μας νοιάζει , τούτους τους αρχαίους Χριστιανούς, Ορθόδοξους και Συρορθόδοξους, Ιακωβίτες και Μαρωνίτες, Ασσύριους και Χαλδαίους, Συροκαθολικούς και , Αιθίοπες , Κόπτες και Αρμενίους , μας νοιάζει να τους υποστηρίξουμε, τάχα αυτοί δεν είναι άνθρωποι ; , τάχα τούτοι δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, όχι, ποιός ποτέ θα τους τα αναγνωρίσει, δεν τους νοιάζονται, είναι σαν να μην υπάρχουν, για τα Κράτη και γιά την Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσον μάλλον γιά τον ΟΗΕ , αφού δεν τους προστατεύουν οι Εκκλησίες , οι αδερφοί τους, τότε , ποιός,
κρατώντας το γλυκό στο χέρι, τούτη την Χριστουγεννιάτικη συνάντηση , με τους εξ Ανατολών, μάγους κι τους απογόνους τους,
καθώς ο ήλιος ζυγιαζόταν πλέον πάνω από τις χιονοστεφείς κορφές του Παγγαίου όρους,
κινήσαμε για τα Σέρρας !
Δική μας είναι η ευθύνη, δική μας η έγνοια,
δική μας η πρέπει να ‘ναι η μέριμνα, δική μας η αγωνία γιά τούτους τους αγνοημένος, εξ Ανατολών ,
τα Πατριαρχεία τα παλαίφατα , κι η Κωνσταντινούπολη κι η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια
κι η Ιερουσαλήμ εμπερίστατες Εκκλησίες,
ως εν Αιχμαλωσία,
στα σίγουρα δική μας η ευθύνη , Ελληνικής Πολιτείας και Κυπριακής Δημοκρατίας,
η πρόσκληση και η πρόκληση,
για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και αυτήν της Κύπρου, κι αντιστοίχως για αυτές
της Αμερικής και της Αυστραλίας,
τις Μητροπόλεις της Βρεττανίας και της Γαλλίας,
της Γερμανίας και του Βελγίου, της Ιταλίας και της Αυστρίας, του Καναδά και της Σουηδίας ,
ο αγώνας κι η αγωνία , δική μας,
για αυτούς τους ελαχίστους,
τους φτωχούληδες του Θεού, τους εξ Ανατολών, τους διωκομένους
τα νύν όπως και τότε, δική μας η έγνοια!
Κάλαντα χριστουγεννιάτικα, άλλου ήχου, της υποκρισίας μας σπάζουν τον καθρέφτη !
Αγραυλούντες , το λοιπόν,
με τους φτωχούληδες της Μέσης Ανατολής,
τα βοσκαρέλια της φάτνης ,
όχι απλώς εις προσμονήν !
Λυκόφως , χαράζουν Χριστούγεννα, η λίμνη Κερκίνη στα πόδια μας, ο Στρυμόνας, άρχων της περιοχής από τους μυθικούς χρόνους, ένας πλούσιος υγροβιότοπος , ο Γιαπωνέζος ορνιθολόγους που συνάντησα προχθές περιέγραφε την σημαντικότητα αυτού του υδάτινου οικοσυστήματος, διακόσια τόσα διαφορετικά είδη πουλιών έχουν καταγράψει στην περιοχή ορνιθολόγοι επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο , Χριστούγεννα υποφώσκουν, ένα σύννεφο πηχτό ομίχλης είναι καθισμένο πάνω από την λίμνη, τα Κρούσια όρη προβάλλουν νότιο δυτικά , η πεδιάδα των Σερρών μουσκεμένη από την νυχτερινή υγρασία, το Παγγαίον ξεχωρίζει στο βάθος χιονοσκεπές, πρωινό κρύο , πάνω μας ορθώνεται το Μπέλες, ασπρίζουν οι κορυφές , εκεί που αποκρούστηκαν οι Γερμανικές επιθέσεις το ‘41 τον Απρίλη, λυκόφως, ένα κέρασμα μοναστηριακό , εις περαιτέρω γλυκασμόν, δυό κουβέντες στο πόδι , ευχές της του Χριστού γέννας, φίλοι και αδερφοί , Σιδηροκαστρινοί και Σερραίοι, Θεσσαλονικιοί και Κιλκισαίοι, στην σύναξη τούτη, να σας συστήσουμε την κ. …, από το Ιράκ , γιορτάζει τις ημέρες αυτές μαζί μας, από το Ιράκ, αναρωτήθηκα εκφώνως, από ποιό μέρος του Ιράκ, από την Βαγδάτη, Βαγδάτη ; , ακριβώς, μόνον που επειδή μας κυνηγούνε, αρχαίες Κοινότητες Ορθοδόξων Χριστιανών κι άλλων χριστιανικών ομολογιών, μόνον που επειδή είμαστε αβοήθητοι, έρημοι από κάθε είδους κρατική προστασία, εγκαταλελειμένοι από όλους , Χριστιανούς κι μή, αναγκαζόμαστε όσοι έχουμε παιδιά να πάρουμε τα μάτια μας και να φύγουμε , εμείς για γλυτώσουμε από τους τζιχαντιστές στην Ολλανδία βρεθήκαμε,
τι ξέσπασμα μέσα στο Χριστουγεννιάτικο λυκόφως, άκουγαν γύρω οι εκκλησιασθέντες, εμβρόντητοι, κάλαντα χριστουγεννιάτικα σε ήχο βαρύ, ανάκουστα κάλαντα, μας κοίταξε κατά πρόσωπον, μιά ευγενική μορφή, όμορφη στα εξήντα της, επιβαλλόταν στην συζήτηση, τώρα, συνέχισε, τώρα μοναχός έχει καρεί ο γιός μου, στ’ Αγιονόρος, την κρατούμε , βλέπετε εμείς, την πίστη μας, την βιώνουμε την παράδοσή μας, του Αγίου Εφραίμ του Σύρου παιδιά εμείς,
στων Τριών Παίδων των εν Βαβυλώνι τα βήματα, του Ισαάκ του Σύρου Ασκητού, του Αναστασίου του Πέρσου , γόνοι , του Ονουφρίου του Μεγάλου,
τι φώς τούτο , το πρωινό ,
καθώς ο ήλιος προβάλλει από τις βουνοκορφές του Παγγαίου, Ανατολή Ανατολών , ο Ήλιος και γαρ
της Δικαιοσύνης ανατέταλκε , ο Ιωάννης της Δαμασκού κρούει την λύρα ηδυμόλπως,
ποιός να γνοιαστεί για εμάς, χίλιους τετρακόσιους χρόνους τώρα, χίλιους τετρακόσιους χρόνους που έχει υποχωρήσει από την Ανατολή η Ρωμέικη εξουσία, , κι εμείς οι Χριστιανοί της Βαγδάτης, της Δαμασκού, της Αλεξάνδρειας και της Βηρυττού, της Φιλαδέλφειας, που την είπανε Αμμάν, της Έδεσσας, κι εμείς , μόνοι μας εμείς,
εκτεθειμένοι στον φανατισμό, στις εξαγορές, στους εκβιασμούς, στα μαρτύρια, με το μαχαίρι του τζιχσ´ντ στο λαιμό, ανύπαρκτοι για τους άλλους Χριστιανούς, ποιός να νοιαστεί , οι δικοί μας δεν γνοιάζονται, οι άλλοι τάχα θα μας φροντίσουν, που ακούστηκε, οι Ορθόδοξοι προσποιούνται πως δεν μας γνωρίζουν, από τους Λατίνους να περιμένουμε κι από τους Προτεστάντες, αρχαίες Κοινότητες , σε πορεία αιώνων, μόνοι στο έλεος του Θεού, απέναντι σε ανήλεους, τζιχαντιστές κι εθνικιστές,
πορεία από την Ανατολή , πορεία στους αιώνες , ευτυχώς είναι τ’ αστέρι , μας δείχνει δρόμο, το χάνουμε είναι αλήθεια, κάποτε, το ξαναβρίσκουμε, στη έρημο των αιώνων, ληστές στους δρόμους, γιά την Βηθλέεμ , της καρδιάς μας, έφεξε η μέρα, Χριστός γεννάται, πρόκληση το πώς, ο Λόγος παχυνθείς εσαρκώθη, η Ποίηση των της Δαμασκού Ποιητών , που καιρός να ασχοληθούμε εμείς με τα ύψη τους, ούτε οι Φιλοσοφικές μας Σχολές σκύβουν στον στίχο τους, ούτε οι Θεολογικές έχουν την σκευή της Ελληνίδας γλώσσας γιά να εμβαθύνουν, οι Φραντζέζοι τους εκδίδουν, εμείς πολυπράγμονες, κακορίζικοι, ανέτειλε ο ήλιος, στη Βαγδάτη και την Βασόσα, στη Μοσούλη και στο Ερμπίλ, στο Χαλέπι και στο Χόμς, στη Δαμασκό, μας νοιάζει , τούτους τους αρχαίους Χριστιανούς, Ορθόδοξους και Συρορθόδοξους, Ιακωβίτες και Μαρωνίτες, Ασσύριους και Χαλδαίους, Συροκαθολικούς και , Αιθίοπες , Κόπτες και Αρμενίους , μας νοιάζει να τους υποστηρίξουμε, τάχα αυτοί δεν είναι άνθρωποι ; , τάχα τούτοι δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, όχι, ποιός ποτέ θα τους τα αναγνωρίσει, δεν τους νοιάζονται, είναι σαν να μην υπάρχουν, για τα Κράτη και γιά την Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσον μάλλον γιά τον ΟΗΕ , αφού δεν τους προστατεύουν οι Εκκλησίες , οι αδερφοί τους, τότε , ποιός,
κρατώντας το γλυκό στο χέρι, τούτη την Χριστουγεννιάτικη συνάντηση , με τους εξ Ανατολών, μάγους κι τους απογόνους τους,
καθώς ο ήλιος ζυγιαζόταν πλέον πάνω από τις χιονοστεφείς κορφές του Παγγαίου όρους,
κινήσαμε για τα Σέρρας !
Δική μας είναι η ευθύνη, δική μας η έγνοια,
δική μας η πρέπει να ‘ναι η μέριμνα, δική μας η αγωνία γιά τούτους τους αγνοημένος, εξ Ανατολών ,
τα Πατριαρχεία τα παλαίφατα , κι η Κωνσταντινούπολη κι η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια
κι η Ιερουσαλήμ εμπερίστατες Εκκλησίες,
ως εν Αιχμαλωσία,
στα σίγουρα δική μας η ευθύνη , Ελληνικής Πολιτείας και Κυπριακής Δημοκρατίας,
η πρόσκληση και η πρόκληση,
για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και αυτήν της Κύπρου, κι αντιστοίχως για αυτές
της Αμερικής και της Αυστραλίας,
τις Μητροπόλεις της Βρεττανίας και της Γαλλίας,
της Γερμανίας και του Βελγίου, της Ιταλίας και της Αυστρίας, του Καναδά και της Σουηδίας ,
ο αγώνας κι η αγωνία , δική μας,
για αυτούς τους ελαχίστους,
τους φτωχούληδες του Θεού, τους εξ Ανατολών, τους διωκομένους
τα νύν όπως και τότε, δική μας η έγνοια!
Κάλαντα χριστουγεννιάτικα, άλλου ήχου, της υποκρισίας μας σπάζουν τον καθρέφτη !
Αγραυλούντες , το λοιπόν,
με τους φτωχούληδες της Μέσης Ανατολής,
τα βοσκαρέλια της φάτνης ,
όχι απλώς εις προσμονήν !
