Στη Λεπτοκαρυά, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές, παρατηρείται ένα διαχρονικό και κοινωνικό φαινόμενο που κορυφώνεται κατά την προεκλογική περίοδο: οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα τοπικιστικά συμφέροντα συχνά υπερισχύουν του συλλογικού καλού. Άτομα και φορείς εξυπηρετούν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα – ατομικά ή συλλογικά – γεγονός που, αν και αναμενόμενο σε κάποιο βαθμό, καταλήγει να δημιουργεί εντάσεις.
Το...
πρόβλημα εντείνεται όταν, μετά τις εκλογές, οι ίδιοι κύκλοι συνεχίζουν την ίδια νοοτροπία, χωρίς να προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα ή να προτάσσουν το κοινό καλό. Η αντιπολίτευση, αντί να ιεραρχεί τα προβλήματα και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις, συχνά λειτουργεί με τη λογική της αντίδρασης, δημιουργώντας ένα διχαστικό κλίμα. Επιπλέον, τα 13 χωριά του Δήμου συχνά αυτοσχεδιάζουν στις προτάσεις τους, δίνοντας προτεραιότητα σε τοπικιστικά θέματα, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργείται η προσδοκία να εκλέγεται «ο δικός τους δήμαρχος».
Ωστόσο, ακόμη και όταν αυτό συμβαίνει, ο δήμαρχος, ως εκπρόσωπος όλων, αναγκαστικά θα πάρει αποφάσεις που δεν ικανοποιούν όλους. Η λύση είναι μονόδρομος: συνεργασία με τον εκάστοτε δήμαρχο και κοινή λογική στη διαχείριση των ζητημάτων. Όταν οι φορείς και οι πολίτες δεν ξέρουν πού θέλουν να οδηγήσουν τον τόπο, είναι βέβαιο πως θα καταλήξουν σε ένα σημείο που δεν επιθυμούν.
Η επανάληψη της ίδιας νοοτροπίας
Ένα ακόμα βασικό ζήτημα είναι ότι, ενώ υπάρχουν παράπονα για τη διοίκηση, οι ίδιοι οι φορείς και τα πρόσωπα επαναλαμβάνουν τις ίδιες πρακτικές, προσδοκώντας διαφορετικά αποτελέσματα. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, όπου η έλλειψη αυτοκριτικής και στρατηγικής υπονομεύει κάθε πιθανότητα ουσιαστικής αλλαγής.
Αντί να εξετάζουν τι μπορούν να αλλάξουν οι ίδιοι στη στάση τους, μεταθέτουν όλη την ευθύνη στον δήμαρχο ή σε άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Ωστόσο, χωρίς αλλαγή νοοτροπίας, ακόμη κι ένας νέος δήμαρχος δεν μπορεί να φέρει την επιθυμητή βελτίωση. Η ουσιαστική αλλαγή ξεκινά από την αυτοκριτική και την ανάληψη προσωπικής ευθύνης, με στόχο τη συνεργασία και την υλοποίηση ρεαλιστικών λύσεων.
Ο ρόλος των συλλόγων και ο τοξικός ανταγωνισμός
Ένα ακόμα εμπόδιο στην πρόοδο είναι οι διαμάχες και οι εγωισμοί μεταξύ των συλλόγων, ειδικά όταν αυτοί ανήκουν στην αντιπολίτευση. Αντί να λειτουργούν ενωτικά και να προωθούν το κοινό καλό, εμπλέκονται σε μικροπολιτικές και συγκρούσεις που διχάζουν την τοπική κοινωνία.
Οι σύλλογοι έχουν έναν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν: να ελέγχουν, να προτείνουν και να συνεργάζονται με τη δημοτική αρχή, πάντα με γνώμονα το συμφέρον όλων. Όταν, όμως, κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και η λογική του «εμείς εναντίον των άλλων», η κοινωνία χάνει μια πολύτιμη ευκαιρία για πρόοδο.
Η λύση βρίσκεται στη συνεργασία, τη συμμετοχή και τον ανοιχτό διάλογο. Μια πρωτοβουλία για συνεννόηση, υπό την αιγίδα ενός ουδέτερου φορέα, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για μια νέα αρχή. Όταν όλοι οι φορείς και οι κάτοικοι συνειδητοποιήσουν ότι η ενότητα είναι δύναμη, μπορούν να δημιουργήσουν μια κοινή πορεία προς την ανάπτυξη και την ευημερία.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: αν θέλουμε να αλλάξουμε τον τόπο μας, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας. Αν συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια, θα συνεχίσουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Η αλλαγή ξεκινάει από εμάς.
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Γιαντσιος
Πρώην αντιδήμαρχος ανατολικού
