Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

Ίσαμε της χαράδρας τον πάτο …


(Του Μάρκου Μπόλαρη)

Ψηφίσαν το πενήντα τοις εκατόν και λιγότερο...

 

Άρα το 28 %, ισοδυναμεί με το 14 % των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, κι αυτό, τότες στις Ευρωεκλογές, γιατί σήμερα , φαίνεται πώς η φοβερή αυτή κυβέρνηση έχει νομιμοποίηση 12 %, μπορεί και 10 %!

Κι η αντιπολίτευση ακολουθεί με τα ίδια αντιστοίχως ποσοστά, της τάξεως του 8%, η αξιωματική,

5% και κατωτέρω , οι λοιποί, έως μηδενισμού!

Κι ενώ ,

η έγνοια τους , ως πολιτικού κόσμου,

θα έπρεπε να είναι το

πώς θα εκφράσουν τούτο το Λαό ,

τα προβλήματά του, την ανέχεια του, τις αγωνίες του, την ανεργία, τα καρτέλ που αφαιμάζουν αναίσχυντα, την ανυπαρξία προοπτικής του, το αύριο της νεολαίας του, τις εθνικές διακινδυνεύσεις, την τραγωδία του δημογραφικού, την ερήμωση της περιφέρειας, την κατάρρευση της παραγωγής του,

αυτοί ,

ακάθεκτοι συνεχίζουν,

μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

ένα παιγνίδι τόμπολας δήθεν συστημικό,

ενός εκπεσόντος διεφθαρμένου συστήματος,

και σπρώχνουν,

ναί, είναι απαράγραπτες οι ευθύνες,

διογκώνουν την απόγνωση,

προκαλούν οργή κι αγανάκτηση

και σπρώχνουν

τους Πολίτες σε αναζήτηση

αντισυστημικών επιλογών,

επιλογών θυμού , τιμωρητικών !

Φοβούμαι

πώς ισχύει η λαϊκή ρήση πως

εάν ξεκοπεί ο βράχος

κατρακυλά μέχρι να καταλήξει στη ρεματιά,

και τούτο επειδή

οι του πολιτικού μας συστήματος

αυτιστικοί της πολιτικής,

ωσάν σε άλλους κόσμους διαβιούντες,

τα φτερά της καλιακούδας,

του Αισώπειου μύθου,

επιδεικνύοντες,

μιάς φτιασιδωμένης καθημερινότητας,

μιάς ξετσίπωτης διαπλοκής,

κι η Ελλάδα

τα παιδιά της τρώει, τα εξορίζει ,

τα εξουθενώνει , τα τιμωρεί,

κι η Ελλάδα ,

ως δημοκρατία, ως κράτος δικαίου,

ως χώρα παραγωγής, ως εστία πολιτισμού,

ως κοινωνία ανθρώπων, ως μήτρα παιδείας,

αποσαθρώνεται,

καταρρέει ,

όχι δεν φταίνε οι σεισμοί ,

η τύφλωση της μικρόνοιας ενός συστήματος

χωρίς μόρφωση, χωρίς ορίζοντα,

ξενόδουλου και παρασιτικού ,

ο Ανδρέας μας το είπε ,

πριν χρόνους πενήντα,

γιαυτό τον λοιδωρούν ασταμάτητα ,

πορεία ωσάν του βράχου,

που ξεκόπηκε στα ψηλά, νομοτελειακά,

στης χαράδρας τον πάτο ,

εκεί , αλλοίμονον, εκεί προώρισται

να σταματήσει ,

όχι , δεν κινείται ο Λαός αντισυστημικά,

ούτε εδώ ούτε στην Ευρώπη,

τον κυνηγάτε , τον σπρώχνετε ,

μωροί και τυφλοί του συστήματος της διαφθοράς

τον σπρώχνετε να κινηθεί

αντισυστηματικά.

Αθλιότητα έως τον πάτο

της ρεματιάς !

Κι ύστερα ;