ΑΡΘΡΟ
Ένα μήνα μετά την αλλαγή Προέδρου στις ΗΠΑ, το ξεφύλλισμα του νέου βιβλίου στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας είναι τουλάχιστον ανησυχητικό όχι μόνο για τους Αμερικανούς, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο με επίκεντρο την Ευρώπη.
Το...
Το...
γεγονός και μόνο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ιδιαίτερα προβλέψιμος για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, δεν ενθουσιάζει κανέναν στο ΝΑΤΟ, παρά μόνο τη Μόσχα. Κι αυτό είναι μια αρνητική, δυσμενής εξέλιξη προπάντων για την Ουκρανία, τρία χρόνια μετά την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στο έδαφός της (24 Φεβρουαρίου 2022).
Εισβολή που τη ''βάφτισε'' ο Ρώσος Πρόεδρος ''ειδική στρατιωτική επιχείρηση'', με στόχο να βάλει στη θέση του έναν απείθαρχο γείτονα. Κάτι που διαψεύστηκε οικτρά στα όρια διαβάθμισης του πολέμου εκεί, κλείνοντας δια μιας τα στόματα όσων μιλούσαν για βραχεία πολεμική σύρραξη προς... νουθεσία της Ουκρανίας, ώστε να αποσοβήσει την παρουσία αμερικανικών βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας μ' αυτήν και να προκαταλάβει πιθανή ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Το σχέδιο Πούτιν άρχισε να ξεδιπλώνεται γοργά. Ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος επεκτάθηκε ταχύτατα ανοίγοντας τον διασκελισμό του εκατοντάδες χιλιόμετρα απ' την πρώτη γραμμή (70.000 Ουκρανοί στρατιώτες επιχειρούσαν σε μέτωπο 1000 χλμ). Χιλιόμετρα που τα σκίασε ο θάνατος εκατοντάδων ανθρώπων, η ισοπέδωση πόλεων και χωριών μετά τους ρωσικούς βομβαρδισμούς και ο εκτοπισμός εκατομμυρίων Ουκρανών από τις εστίες τους.
Και ενώ οι Δυτικοί σύμμαχοι κρατούσαν την αναπνοή τους περιμένοντας τα χειρότερα από τον αγώνα που έδινε ο σύγχρονος Ουκρανός Δαβίδ με τον γιγαντόσωμο Ρώσο Γολιάθ, ο πρώτος (ω του θαύματος) προέβαλε απρόβλεπτες, ηρωικές αντιστάσεις υποστηριζόμενος συστηματικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τη Δυτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Ωστόσο ο πόλεμος δούλευε υπέρ των Ρώσων, γιατί - παρά τις τεράστιες απώλειες - ο ρωσικός στρατός (όντας μεγαλύτερος και ισχυρότερος) κέρδιζε ουκρανικά εδάφη με τη βοήθεια πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, έστω κι αν χρειάστηκε να θυσιάσει ακόμα και ολόκληρο σύνταγμα για την προώθησή του σε ουκρανικό έδαφος (βλ. διάλυση 331ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών στα περίχωρα του Κιέβου τον Μάρτιο του 2022, όπου βρήκαν το θάνατο 39 στρατιώτες και ο συνταγματάρχης τους Σεργκέι Σουχάρεφ).
Το ''τετέλεσται'' ήταν ως τώρα απαγορευμένη λέξη για τους Ουκρανούς, όπως αποδείχθηκε, αλλά τώρα που μπήκαμε στον τέταρτο χρόνο του πολέμου, η κατάσταση - στην πιο κρίσιμη καμπή στον εθνικό βίου της Ουκρανίας - δείχνει οριακή μετά την επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο και την διακηρυγμένη απόφασή του να τελειώσει τον πόλεμο.
Να τελειώσει τον πόλεμο υπέρ των Ρώσων (σ.σ: Η Ρωσία δεν διαπραγματεύεται, αν δεν περάσουν στην κατοχή της το Χάρκοβο και η Οδησσός, ενώ διεκδικεί και το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Μαριούπολη και φυσικά την Κριμαία) δεχόμενος ως κεκτημένα τους τα κατακτηθέντα από αυτούς ουκρανικά εδάφη (καμπανάκι κινδύνου για τουρκοποίηση των Κατεχομένων της Κύπρου).
Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι η πλούσια σε οπλικά συστήματα φαρέτρα της Δύσης με προορισμό την Ουκρανία, δεν ήταν αρκετή γιατί της έλειπαν τα πυρομαχικά και η συνέχιση των πακέτων βοήθειας (σ.σ: Μέχρι και το 2024, σημειωτέον, είχε πάρει 150 πακέτα στρατιωτικής βοήθειας από χώρες του ΝΑΤΟ).
Έπειτα, ο ουκρανικός στρατός έχει υποστεί μεγάλες απώλειες (σ.σ: Μέχρι τον Σεπτέμβριο του '24 ανέρχονταν σε 80.000 οι Ουκρανοί που σκοτώθηκαν από την αρχή του πολέμου, σύμφωνα με ουκρανική εμπιστευτική έκθεση, ενώ - κατά τη βρετανική υπηρεσία κατασκοπείας - 610.000 ήταν οι νεκροί Ρώσοι στρατριώτες, χωρίς να έχουν επιβεβαιωθεί οι εκτιμήσεις αυτές από τις αντίπαλες χώρες, γιατί η κάθε πλευρά αρνείται να αποκαλύψει τον αριθμό των θυμάτων της...).
Το σίγουρο είναι, απ' την πλευρά της Ουκρανίας, ότι της στοίχισε σε ζωές στρατιωτών η επέκταση του πολέμου στη ρωσική επικράτεια, ειδικά στην Κριμαία (όπου εισέβαλε τον Αύγουστο του '24 με απώλειες) και το Κουρσκ (όπου ήλεγχε αρχικά 1300 τ. χλμ., αλλά τώρα μετά βίας ελέγχει 500 στους 45 οικισμούς που κατέχει, ενώ ο ρωσικός στρατός εξόντωσε ήδη γύρω στους 1.400 Ουκρανούς στρατιωτικούς στην διάρκεια σκληρών μαχών εκεί ).
Επιπλέον, παρά τις υποσχέσεις του αμερικανικού Πενταγώνου (στους τελευταίους μήνες της Προεδρίας Μπάιντεν) ότι ''οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να βοηθούν την Ουκρανία στην προσπάθεια της να υπερασπιστεί τον εαυτό της'', αυτό δεν ισχύει πλέον μετά την ανάληψη καθηκόντων από τον Τραμπ, προκαλώντας μεγάλη κάμψη στις ουκρανικές αντιστάσεις.
Προς επιβεβαίωση, το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας - σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Tass - ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν τα χωριά Ναντιγίφκα και Νοβοσίλκα, στο νότιο τμήμα του ανατολικού Ντονέτσκ της Ουκρανίας.
Όλα δείχνουν, συνεπώς, ότι Τραμπ και Πούτιν - ως σύγχρονοι λαφυραγωγοί - ετοιμάζουν διαμοιρασμό των ιματίων της ψυχορραγούσας Ουκρανίας πριν το ''τετέλεσται'', αν και η Ρωσία αρνείται τη γρήγορη εκεχειρία πριν σιγουρέψει διαπραγματευτικά όσα έχει σκοπό να πάρει. Όπερ σημαίνει ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι τόσο κοντά όσο φαίνεται.
Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά, που αποτελειώνουν μια ώρα αρχύτερα την άμοιρη χώρα, θέτουν σε δοκιμασία τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι οποίες συνέδραμαν εξοπλιστικά και ανθρωπιστικά στον αγώνα επιβίωσής της.
Γι' αυτό και η ηγεσία της ΕΕ αναζητά τρόπους αντίδρασης των κρατών-μελών της στα σχέδια διαμελισμού της Ουκρανίας, με βασική προϋπόθεση την ενιαία γραμμή, τη διασφάλιση της ενότητας στην Ενωμένη Ευρώπη.
Απ' τη μεριά μας, απ' τη μεριά της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός - μιλώντας στη σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών μέσω τηλεδιάσκεψης που οργάνωσε το Κίεβο λόγω συμπλήρωσης τριών χρόνων από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία - τόνισε πως την απόφαση για το μέλλον της, για την ειρήνη ή την απόρριψή της, μόνο η Ουκρανία έχει δικαίωμα να πάρει και κανείς άλλος στο όνομά της (υπαινισσόμενος τις διεργασίες μεταξύ Τραμπ-Πούτιν, με στόχο να αποφασίσουν γι' αυτήν χωρίς αυτήν).
Εξέφρασε μάλιστα την ευχή για δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη, με βασικές προϋποθέσεις τον σεβασμό της ανεξαρτησίας της και τη διαφύλαξη της ασφάλειάς της. Ειρήνη με ''πολύ σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας, που θα λειτουργούν αποτρεπτικά και προληπτικά στο μέλλον και θα είναι ισχυρές κι αποτελεσματικές, ώστε να αποτραπεί κάθε μελλοντική επιθετικότητα σε βάρος της''.
Όλα καλά και άγια αυτά, αλλά σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί σε πρακτικό, είναι δύσκολη η διευθέτηση στην Ουκρανία. Και αυτό αγγίζει κι εμάς. Όχι, κατ' ανάγκη, αρνητικά, αν και εξακολουθεί να υπάρχει ψυχρότητα στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας.
Το έδειξε, άλλωστε, και ο πρωθυπουργός μιλώντας στη σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών μέσω τηλεδιάσκεψης, όταν χαρακτήρισε απρόκλητη και βίαιη την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (όπως και ήταν).
Ωστόσο στη διπλωματία έχει καθιερωθεί το... ''στρογγύλεμα'', η λεγόμενη ''διπλωματική ευλυγισία'' στις διακρατικές σχέσεις. Κι αυτό αφήνει μικρή χαραμάδα ελπίδας για αλλαγή του αρνητικού status quo (προς χάριν των συμφερόντων Ελλάδας-Κύπρου) στις ελληνορωσικές σχέσεις μετά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Προϋπόθεση ασφαλώς γι' αυτό θα είναι μια ενδεχόμενη - έστω και μικρή - αλλαγή στις σχέσεις Ευρώπης-Ρωσίας (εξ αντανακλάσεως των αμερικανικών σχέσεων που ''ζεσταίνονται''). Η δήλωση Πούτιν ότι δε βλέπει αρνητικά το ενδεχόμενο να συμμετάσχει η Ευρώπη στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι η Ε.Ε έχει απορρίψει τις επαφές με τη Ρωσία, θα είναι μια καλή ευκαιρία για επανεξέταση της απόρριψης.
Σ' αυτήν την περίπτωση, εκτιμώ, δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία η Αθήνα - εκ παραλλήλου με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στις προσπάθειες ανασυγκρότησης της Ουκρανίας σε έδαφος ειρήνης, όπως υποσχέθηκε στον Ζελένσκι ο Μητσοτάκης - να επιδιώξει, στοιχειώδη έστω, επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα και τον Πούτιν.
Επαναπροσέγγιση προς χάριν όχι μόνο των εθνικών συμφερόντων Ελλάδας-Κύπρου, αλλά και των ρωσόφωνων ομογενών μας σε Ουκρανία-Ρωσία, οι οποίοι προσδοκούν το τέλος του πολέμου και τη σταδιακή αποκόλληση της μητέρας πατρίδας απ' την ακινησία που διαιωνίζει την κρίση στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Εισβολή που τη ''βάφτισε'' ο Ρώσος Πρόεδρος ''ειδική στρατιωτική επιχείρηση'', με στόχο να βάλει στη θέση του έναν απείθαρχο γείτονα. Κάτι που διαψεύστηκε οικτρά στα όρια διαβάθμισης του πολέμου εκεί, κλείνοντας δια μιας τα στόματα όσων μιλούσαν για βραχεία πολεμική σύρραξη προς... νουθεσία της Ουκρανίας, ώστε να αποσοβήσει την παρουσία αμερικανικών βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας μ' αυτήν και να προκαταλάβει πιθανή ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Το σχέδιο Πούτιν άρχισε να ξεδιπλώνεται γοργά. Ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος επεκτάθηκε ταχύτατα ανοίγοντας τον διασκελισμό του εκατοντάδες χιλιόμετρα απ' την πρώτη γραμμή (70.000 Ουκρανοί στρατιώτες επιχειρούσαν σε μέτωπο 1000 χλμ). Χιλιόμετρα που τα σκίασε ο θάνατος εκατοντάδων ανθρώπων, η ισοπέδωση πόλεων και χωριών μετά τους ρωσικούς βομβαρδισμούς και ο εκτοπισμός εκατομμυρίων Ουκρανών από τις εστίες τους.
Και ενώ οι Δυτικοί σύμμαχοι κρατούσαν την αναπνοή τους περιμένοντας τα χειρότερα από τον αγώνα που έδινε ο σύγχρονος Ουκρανός Δαβίδ με τον γιγαντόσωμο Ρώσο Γολιάθ, ο πρώτος (ω του θαύματος) προέβαλε απρόβλεπτες, ηρωικές αντιστάσεις υποστηριζόμενος συστηματικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τη Δυτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Ωστόσο ο πόλεμος δούλευε υπέρ των Ρώσων, γιατί - παρά τις τεράστιες απώλειες - ο ρωσικός στρατός (όντας μεγαλύτερος και ισχυρότερος) κέρδιζε ουκρανικά εδάφη με τη βοήθεια πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, έστω κι αν χρειάστηκε να θυσιάσει ακόμα και ολόκληρο σύνταγμα για την προώθησή του σε ουκρανικό έδαφος (βλ. διάλυση 331ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών στα περίχωρα του Κιέβου τον Μάρτιο του 2022, όπου βρήκαν το θάνατο 39 στρατιώτες και ο συνταγματάρχης τους Σεργκέι Σουχάρεφ).
Το ''τετέλεσται'' ήταν ως τώρα απαγορευμένη λέξη για τους Ουκρανούς, όπως αποδείχθηκε, αλλά τώρα που μπήκαμε στον τέταρτο χρόνο του πολέμου, η κατάσταση - στην πιο κρίσιμη καμπή στον εθνικό βίου της Ουκρανίας - δείχνει οριακή μετά την επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο και την διακηρυγμένη απόφασή του να τελειώσει τον πόλεμο.
Να τελειώσει τον πόλεμο υπέρ των Ρώσων (σ.σ: Η Ρωσία δεν διαπραγματεύεται, αν δεν περάσουν στην κατοχή της το Χάρκοβο και η Οδησσός, ενώ διεκδικεί και το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Μαριούπολη και φυσικά την Κριμαία) δεχόμενος ως κεκτημένα τους τα κατακτηθέντα από αυτούς ουκρανικά εδάφη (καμπανάκι κινδύνου για τουρκοποίηση των Κατεχομένων της Κύπρου).
Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι η πλούσια σε οπλικά συστήματα φαρέτρα της Δύσης με προορισμό την Ουκρανία, δεν ήταν αρκετή γιατί της έλειπαν τα πυρομαχικά και η συνέχιση των πακέτων βοήθειας (σ.σ: Μέχρι και το 2024, σημειωτέον, είχε πάρει 150 πακέτα στρατιωτικής βοήθειας από χώρες του ΝΑΤΟ).
Έπειτα, ο ουκρανικός στρατός έχει υποστεί μεγάλες απώλειες (σ.σ: Μέχρι τον Σεπτέμβριο του '24 ανέρχονταν σε 80.000 οι Ουκρανοί που σκοτώθηκαν από την αρχή του πολέμου, σύμφωνα με ουκρανική εμπιστευτική έκθεση, ενώ - κατά τη βρετανική υπηρεσία κατασκοπείας - 610.000 ήταν οι νεκροί Ρώσοι στρατριώτες, χωρίς να έχουν επιβεβαιωθεί οι εκτιμήσεις αυτές από τις αντίπαλες χώρες, γιατί η κάθε πλευρά αρνείται να αποκαλύψει τον αριθμό των θυμάτων της...).
Το σίγουρο είναι, απ' την πλευρά της Ουκρανίας, ότι της στοίχισε σε ζωές στρατιωτών η επέκταση του πολέμου στη ρωσική επικράτεια, ειδικά στην Κριμαία (όπου εισέβαλε τον Αύγουστο του '24 με απώλειες) και το Κουρσκ (όπου ήλεγχε αρχικά 1300 τ. χλμ., αλλά τώρα μετά βίας ελέγχει 500 στους 45 οικισμούς που κατέχει, ενώ ο ρωσικός στρατός εξόντωσε ήδη γύρω στους 1.400 Ουκρανούς στρατιωτικούς στην διάρκεια σκληρών μαχών εκεί ).
Επιπλέον, παρά τις υποσχέσεις του αμερικανικού Πενταγώνου (στους τελευταίους μήνες της Προεδρίας Μπάιντεν) ότι ''οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να βοηθούν την Ουκρανία στην προσπάθεια της να υπερασπιστεί τον εαυτό της'', αυτό δεν ισχύει πλέον μετά την ανάληψη καθηκόντων από τον Τραμπ, προκαλώντας μεγάλη κάμψη στις ουκρανικές αντιστάσεις.
Προς επιβεβαίωση, το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας - σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Tass - ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν τα χωριά Ναντιγίφκα και Νοβοσίλκα, στο νότιο τμήμα του ανατολικού Ντονέτσκ της Ουκρανίας.
Όλα δείχνουν, συνεπώς, ότι Τραμπ και Πούτιν - ως σύγχρονοι λαφυραγωγοί - ετοιμάζουν διαμοιρασμό των ιματίων της ψυχορραγούσας Ουκρανίας πριν το ''τετέλεσται'', αν και η Ρωσία αρνείται τη γρήγορη εκεχειρία πριν σιγουρέψει διαπραγματευτικά όσα έχει σκοπό να πάρει. Όπερ σημαίνει ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι τόσο κοντά όσο φαίνεται.
Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά, που αποτελειώνουν μια ώρα αρχύτερα την άμοιρη χώρα, θέτουν σε δοκιμασία τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι οποίες συνέδραμαν εξοπλιστικά και ανθρωπιστικά στον αγώνα επιβίωσής της.
Γι' αυτό και η ηγεσία της ΕΕ αναζητά τρόπους αντίδρασης των κρατών-μελών της στα σχέδια διαμελισμού της Ουκρανίας, με βασική προϋπόθεση την ενιαία γραμμή, τη διασφάλιση της ενότητας στην Ενωμένη Ευρώπη.
Απ' τη μεριά μας, απ' τη μεριά της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός - μιλώντας στη σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών μέσω τηλεδιάσκεψης που οργάνωσε το Κίεβο λόγω συμπλήρωσης τριών χρόνων από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία - τόνισε πως την απόφαση για το μέλλον της, για την ειρήνη ή την απόρριψή της, μόνο η Ουκρανία έχει δικαίωμα να πάρει και κανείς άλλος στο όνομά της (υπαινισσόμενος τις διεργασίες μεταξύ Τραμπ-Πούτιν, με στόχο να αποφασίσουν γι' αυτήν χωρίς αυτήν).
Εξέφρασε μάλιστα την ευχή για δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη, με βασικές προϋποθέσεις τον σεβασμό της ανεξαρτησίας της και τη διαφύλαξη της ασφάλειάς της. Ειρήνη με ''πολύ σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας, που θα λειτουργούν αποτρεπτικά και προληπτικά στο μέλλον και θα είναι ισχυρές κι αποτελεσματικές, ώστε να αποτραπεί κάθε μελλοντική επιθετικότητα σε βάρος της''.
Όλα καλά και άγια αυτά, αλλά σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί σε πρακτικό, είναι δύσκολη η διευθέτηση στην Ουκρανία. Και αυτό αγγίζει κι εμάς. Όχι, κατ' ανάγκη, αρνητικά, αν και εξακολουθεί να υπάρχει ψυχρότητα στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας.
Το έδειξε, άλλωστε, και ο πρωθυπουργός μιλώντας στη σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών μέσω τηλεδιάσκεψης, όταν χαρακτήρισε απρόκλητη και βίαιη την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (όπως και ήταν).
Ωστόσο στη διπλωματία έχει καθιερωθεί το... ''στρογγύλεμα'', η λεγόμενη ''διπλωματική ευλυγισία'' στις διακρατικές σχέσεις. Κι αυτό αφήνει μικρή χαραμάδα ελπίδας για αλλαγή του αρνητικού status quo (προς χάριν των συμφερόντων Ελλάδας-Κύπρου) στις ελληνορωσικές σχέσεις μετά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Προϋπόθεση ασφαλώς γι' αυτό θα είναι μια ενδεχόμενη - έστω και μικρή - αλλαγή στις σχέσεις Ευρώπης-Ρωσίας (εξ αντανακλάσεως των αμερικανικών σχέσεων που ''ζεσταίνονται''). Η δήλωση Πούτιν ότι δε βλέπει αρνητικά το ενδεχόμενο να συμμετάσχει η Ευρώπη στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι η Ε.Ε έχει απορρίψει τις επαφές με τη Ρωσία, θα είναι μια καλή ευκαιρία για επανεξέταση της απόρριψης.
Σ' αυτήν την περίπτωση, εκτιμώ, δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία η Αθήνα - εκ παραλλήλου με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στις προσπάθειες ανασυγκρότησης της Ουκρανίας σε έδαφος ειρήνης, όπως υποσχέθηκε στον Ζελένσκι ο Μητσοτάκης - να επιδιώξει, στοιχειώδη έστω, επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα και τον Πούτιν.
Επαναπροσέγγιση προς χάριν όχι μόνο των εθνικών συμφερόντων Ελλάδας-Κύπρου, αλλά και των ρωσόφωνων ομογενών μας σε Ουκρανία-Ρωσία, οι οποίοι προσδοκούν το τέλος του πολέμου και τη σταδιακή αποκόλληση της μητέρας πατρίδας απ' την ακινησία που διαιωνίζει την κρίση στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Κρινιώ Καλογερίδου
