ΑΡΘΡΟ
Την ώρα που η γεωπολιτική σκακιέρα δονείται, σε διεθνές επίπεδο, πολιτικά και διπλωματικά, φέρνοντας τα πάνω κάτω στις σχέσεις της Αμερικής του Τραμπ με το ΝΑΤΟ. την ΕΕ και τη Ρωσία, βρήκαν την ευκαιρία στην Ελλάδα οι συνήθεις ύποπτοι της αριστεροδεξιάς αντιπολίτευσης (συνεργαζόμενης το πάλαι ποτέ στα έδρανα εξουσίας) να δώσουν...
κινηματική μορφή με πολιτικά χαρακτηριστικά στα συλλαλητήρια ανά την Ελλάδα, με αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης και αφορμή την εκδίκαση της υπόθεσης μιας τραγωδίας που συνέβη προ διετίας.
Της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, η οποία μεγάλωσε τη λίστα των πολύνεκρων δυστυχημάτων στη χώρα μας και έγινε αφορμή για συγκλονισμό των Ελλήνων και πρόκληση κοινωνικής αναταραχής ενόψει της αναμενόμενης εκδίκασης της υπόθεσης για την ανεύρεση των αιτίων και των υπευθύνων που την προκάλεσαν.
Κοινωνικής αναταραχής την οποία επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν συγκυριακά πολιτικοί και δημοσιογράφοι αποδίδοντας κινηματικές διαστάσεις στα ογκώδη συλλαλητήρια ανά την Ελλάδα, στην προσπάθειά τους να περάσουν το μήνυμα της ανάγκης για αντικατάσταση της δικαιοσύνης από λαϊκά δικαστήρια λόγω ''κλονισμού της εμπιστοσύνης του κόσμου προς αυτήν''.
''Κλονισμού της εμπιστοσύνης του κόσμου προς τη δικαιοσύνη'', τις αποφάσεις της οποίας - για την υπόθεση των Τεμπών - κάνουν ό,τι μπορούν, για να προκαταλάβουν ασκώντας πιέσεις οι αριστεροδεξιοί της... ''υπό κατάλυση δημοκρατίας''.
Αυτοί οι οποίοι - αδημονώντας για εξουσία και βλέποντας να ματαιώνονται οι ελπίδες τους για ορίζοντα πλειοψηφίας στα κόμματά τους - έβαλαν στόχο την ''εφ' όπλου λόγχη'' αντιπολίτευση με προκάλυμμα τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και τις μάζες των συμπασχόντων Ελλήνων που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια.
Τις μάζες τις οποίες χρησιμοποιούν κόμματα και δημοσιογραφικά φερέφωνα για δημιουργία κλίματος πολιτικής και πολιτειακής αστάθειας, το οποίο θα οδηγήσει (μετά την πρόταση δυσπιστίας που θα καταθέσει το ΠΑΣΟΚ σε συνέχεια της Προανακριτικής) σε πρόωρες εκλογές και πτώση του Μητσοτάκη.
Φευ! Η σύζευξη του ανθρώπινου πόνου με την παθογένεια του λαϊκισμού (που έχει αντίκτυπο στη δημοκρατία και τον κύριο θεμέλιο λίθο της, τη δικαιοσύνη) είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μας συμβεί στην παρούσα αρνητική συγκυρία, όπου γίνεται απαιτητή η αναδιαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής μας στο επίπεδο της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ και των σχέσεών μας με την Τουρκία.
Πολύ περισσότερο όταν ευελπιστούν οι αριστεροδεξιοί... ''αντισυστημικοί'' στη διαμόρφωση εσωτερικού μετώπου το οποίο θα δώσει πολιτική διάσταση στην τραγωδία των Τεμπών. Μετώπου με προσάναμμα χοληφόρες πένες οι οποίες διαμορφώνουν από καιρό κλίμα λαϊκών δικαστηρίων με αυτόκλητους ''εισαγγελείς'' πολιτικούς, δημοσιογράφους και αναλυτές, στη θέση της θεσμοθετημένης απ' το δημοκρατικό μας πολίτευμα δικαιοσύνης.
Δικαιοσύνης η οποία γίνεται θύμα της τοξικότητας που επικρατεί στην πολύκροτη υπόθεση, η οποία ανέδειξε όχι μόνο τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και τις παθογένειες μεγάλης μάζας του ελληνικού λαού.
Δικαιοσύνης που γίνεται εύκολο θήραμα κομματαρχών, ''προφητών'' των ΜΜΕ και λαϊκιστών καιροσκόπων, οι οποίοι διαχειρίζονται επικοινωνιακά τους συγγενείς των θυμάτων στρέφοντάς τους ευθέως κατά της δικαιοσύνης προς άγραν των λαϊκών δικαστών και των ''δούρειων ίππων'' που κρύβει αυτή στον κόρφο της...
Μίλησα για κομματάρχες και ''προφήτες'' των Μέσων και ο νους μου πήγε ασυναίσθητα στον ομφάλιο λώρο που δένει την πρώτη με την τέταρτη εξουσία σε επίπεδο αντιπολιτευτικής γραμμής. Στις αρχές του μήνα οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ στα ΜΜΕ έψεγαν τον Νίκο Ανδρουλάκη για τα όσα είχε πει μιλώντας στο κομματικό επιτελείο του κόμματός του κρίνοντας ότι ασκεί ''παραγωγική'' αντιπολίτευση, αφού ταυτίζεται με την... ''φιλομητσοτακική'' Άννα Διαμαντοπούλου και διευκολύνει τον πρωθυπουργό να βγει από το αδιέξοδο.
Τον κατηγορούσαν, λίγο-πολύ, ότι συμφωνεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη στοιχειοθέτηση ''πλημμελήματος'' κατά του Χρήστου Τριαντόπουλου επιτρέποντας τον έλεγχο της Προανακριτικής γι' αυτόν (σ.σ: τη σύστασή της είχε ζητήσει το ΠΑΣΟΚ στις 6/2/'25, για ''να διερευνηθεί το είδος και ο βαθμός συμμετοχής του στην αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος'') από την ΝΔ.
Πέραν αυτού, διέβλεπαν ότι - με μαξιλάρι την, κατά το μάλλον ή ήττον, ''ελεγχόμενη από την κυβέρνηση'' Προανακριτική-εξπρές (σημείο σύγκλισης αριστερών-εθνολαϊκιστών δεξιών) - ''θα τη βγάλει καθαρή'' (κατά το κοινώς λεγόμενο) ο Υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και δε θα παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, αφού η ''παράβαση καθήκοντος'' (για την οποία κατηγορείται) είναι πλημμέλημα, όχι κακούργημα.
Αυτά καταλόγιζαν στον Ανδρουλάκη (έντυπα ή διαδικτυακά) οι ''προοδευτικοί'' του Τύπου που του έχουν ''πολλά μαζεμένα'', αρχής γενομένης από την ''ανεκτική'' στάση του στο σκάνδαλο των υποκλοπών (με κοριούς του Predator) μέχρι τον κεντρικό κομματικό ρόλο που έδωσε στην... ''ευνοούμενη του Μητσοτάκη'' και ''φίλη του Άδωνη'' Άννα Διαμαντοπούλου.
Τα διάβασε ασφαλώς αυτά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και - μη αντέχοντας το δριμύ κατηγορητήριο σε βάρος του, που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ''κάνει αντιπολίτευση στα λόγια και στην πράξη στηρίζει τον Μητσοτάκη'' - άλλαξε πολιτικό προσωπείο.
Οι φοβέρες του φιλοπασοκικού και φιλοσυριζαίικου Τύπου εναντίον του τον ανάγκασαν να κάνει πλήρη κυβίστηση. Και, ω του θαύματος!.., ο πρόεδρος του δεύτερου τη τάξει συστημικού κόμματος στην Ελλάδα και αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε στο δημόσιο διάλογο θέμα αμφισβήτησης της δικαιοσύνης.
Ακολούθησε, προφανώς, τα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, όταν - κόντρα στον Σαμαρά και με αφορμή τον συνεργάτη του Σταύρο Παπασταύρου (τον οποίο ενέπλεξε άδικα σε μια ιστορία απ' την οποία βγήκε πανηγυρικά αθώος) - ο τότε επικεφαλής της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'' Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να κάνει αλλαγές στο κράτος δικαίου, υπονοώντας την απεξάρτηση της δικαιοσύνης απ' την εκτελεστική εξουσία. Πράγμα που δεν έκανε ποτέ, φυσικά.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρουλάκης - εκμεταλλευόμενος τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τα Τέμπη και ανταγωνιστικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε λάβαρο την προ διετίας τραγωδία - παραβίασε έναν βασικό, άγραφο κανόνα, που προστατεύει τη δημοκρατία: '΄'Δεν κάνεις πολιτική σαν κόμμα ασκώντας κριτική στον θεμέλιο λίθο της, τη δικαιοσύνη''.
Κριτική που θα είχε υπόσταση αν είχε εντάξει στο πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - ως προτεραιότητα - την πλήρη ανεξαρτησία της, αντί να την αφήνει να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ''αντισυστημικών'' αριστεροδεξιάς προέλευσης, οι οποίοι ψαρεύουν συγκυριακά ψηφοφόρους προπαγανδίζοντας στα ώτα των εύπιστων ''πελατών'' τους θεωρίες για αγρίους και.. ξυλόλιο.
Ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, προφανώς - υπό την πίεση του ανταγωνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε (μέσω δημοσιογραφικών φερεφώνων του) να καυτηριάζει την αυτονόητη φράση της Προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα ότι ''Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς'') - βιάζεται να ρίξει το ανάθεμα στη δικαιοσύνη πριν να γίνει γνωστό το πόρισμα της ΕΛΑΣ για τους κατασχεθέντες σκληρούς δίσκους,
Αν ήθελε όντως ο κ. Ανδρουλάκης να κάνει εποικοδομητική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την απροθυμία της κυβέρνησης να επικοινωνήσει τα βήματα αναδιάρθρωσης του ΟΣΕ με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες (που δεν εφάρμοσε, δυστυχώς, ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Κώστας Καραμανλής), για να καταδείξει την πρόθεσή του να αποκαταστήσει (ως... φέρελπις νέος πρωθυπουργός) την χρόνια εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τις διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες του κόμματός του.
Αλλά, φευ!, πώς να τα κάνει αυτά, απ' τη στιγμή που βιάζεται να διαφημίσει - τη υποδείξει πάντα του φίλα προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ Τύπου - τον όψιμα ''αντισυστημικό'' εαυτό του, ο οποίος αμφισβητεί τη δικαιοσύνη προς χάριν της ψηφοθηρίας;
Και κάτι τελευταίο. Επειδή είναι εμφανής η τάση του Νίκου Ανδρουλάκη να ''ξεχνάει'' τη συμβολή του κόμματός του στη σωτηρία της Ελλάδας κατά τα πέτρινα πρώτα χρόνια των μνημονίων (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου), δεν αποκλείεται να δούμε το ΠΑΣΟΚ να σύρεται προσεχώς στην εκπεφρασμένη πρόσφατα απ' τον βουλευτή Νίκο Παππά πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να κληθεί να καταθέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Προανακριτική σαν μάρτυρας, κατ' αντιπαράσταση με τον υφυπουργό παρά των πρωθυπουργώ Χρήστο Τριαντόπουλο!
Έτσι θα επιβεβαιωθεί επί του... πεδίου της Προανακριτικής η χειμαρρώδης αντιπολιτευτική ορμή του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος καβάλησε ήδη το κύμα της παθογένειας του λαϊκισμού απαξιώνοντας τη δικαιοσύνη. Ορμή την οποία ανέδειξε η τελευταία συνέντευξή του στον Alpha (13/2).
Συνέντευξη στην οποία ξεκαθάρισε (κι αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη της η ΝΔ, αν κάνει σχέδια συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ) τις απόψεις του για δύο από τους θεμέλιους λίθους της δημοκρατίας: τη δικαιοσύνη (''κλονίστηκε η εμπιστοσύνη του σε αυτήν) και την εκτελεστική εξουσία (''το Μαξίμου συγκάλυψε και ενορχήστρωσε την τραγωδία στα Τέμπη αποκρύπτοντας στοιχεία απ' τη δικαιοσύνη'').
Λόγια βαριά, που δεν πρέπει να ξεχαστούν γιατί καθρεφτίζουν το πολιτικό ανάστημα του επικεφαλής της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος - για ψηφοθηρικούς λόγους - βιάζεται να αντικαταστήσει τον νηφάλιο αντιπολιτευτικό λόγο με τον επιθετικό. υποτιμητικό και λαϊκιστικό, ταυτιζόμενος πλήρως με το πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έμαθε στους πολίτες να υποτιμούν τις λειτουργίες της κρατικής εξουσίας (Νομοθετική/εκτελεστική/δικαστική) - όταν δεν κυβερνάει αυτός - και να επιβάλλουν τις θέσεις και τα ''θέλω'' τους με φωνές, ύβρεις και συντεχνιακές ή συγκυριακές ''επαναστάσεις'', δείγματα μη ωρίμανσης της πολιτικής σκέψης τους με κύρια υπεύθυνη γι' αυτό την ελληνική Πολιτεία λόγω Παιδείας.
Σήμα εγρήγορσης προς τους κυβερνώντες για να θεραπεύσουν το γρηγορότερο - μέσω της τελευταίας - όχι μόνο το χρεοκοπημένο, εν πολλοίς, πολιτικό μας σύστημα κάνοντας βαθιές, (μεταρρυθμιστικές) τομές εξυγίανσης στους θεσμούς της δημοκρατίας, αλλά και για να αναδιαμορφώσουν τον δημόσιο βίο στη χώρα μας πολεμώντας τη διαφθορά, την ανομία, την αναξιοκρατία και την εκπαιδευτική ανεπάρκεια, η οποία μετατρέπει τον λαό σε όχλο που γίνεται θύμα της κομματικής και μιντιακής προπαγάνδας...
Κρινιώ Καλογερίδου
Της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, η οποία μεγάλωσε τη λίστα των πολύνεκρων δυστυχημάτων στη χώρα μας και έγινε αφορμή για συγκλονισμό των Ελλήνων και πρόκληση κοινωνικής αναταραχής ενόψει της αναμενόμενης εκδίκασης της υπόθεσης για την ανεύρεση των αιτίων και των υπευθύνων που την προκάλεσαν.
Κοινωνικής αναταραχής την οποία επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν συγκυριακά πολιτικοί και δημοσιογράφοι αποδίδοντας κινηματικές διαστάσεις στα ογκώδη συλλαλητήρια ανά την Ελλάδα, στην προσπάθειά τους να περάσουν το μήνυμα της ανάγκης για αντικατάσταση της δικαιοσύνης από λαϊκά δικαστήρια λόγω ''κλονισμού της εμπιστοσύνης του κόσμου προς αυτήν''.
''Κλονισμού της εμπιστοσύνης του κόσμου προς τη δικαιοσύνη'', τις αποφάσεις της οποίας - για την υπόθεση των Τεμπών - κάνουν ό,τι μπορούν, για να προκαταλάβουν ασκώντας πιέσεις οι αριστεροδεξιοί της... ''υπό κατάλυση δημοκρατίας''.
Αυτοί οι οποίοι - αδημονώντας για εξουσία και βλέποντας να ματαιώνονται οι ελπίδες τους για ορίζοντα πλειοψηφίας στα κόμματά τους - έβαλαν στόχο την ''εφ' όπλου λόγχη'' αντιπολίτευση με προκάλυμμα τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και τις μάζες των συμπασχόντων Ελλήνων που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια.
Τις μάζες τις οποίες χρησιμοποιούν κόμματα και δημοσιογραφικά φερέφωνα για δημιουργία κλίματος πολιτικής και πολιτειακής αστάθειας, το οποίο θα οδηγήσει (μετά την πρόταση δυσπιστίας που θα καταθέσει το ΠΑΣΟΚ σε συνέχεια της Προανακριτικής) σε πρόωρες εκλογές και πτώση του Μητσοτάκη.
Φευ! Η σύζευξη του ανθρώπινου πόνου με την παθογένεια του λαϊκισμού (που έχει αντίκτυπο στη δημοκρατία και τον κύριο θεμέλιο λίθο της, τη δικαιοσύνη) είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μας συμβεί στην παρούσα αρνητική συγκυρία, όπου γίνεται απαιτητή η αναδιαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής μας στο επίπεδο της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ και των σχέσεών μας με την Τουρκία.
Πολύ περισσότερο όταν ευελπιστούν οι αριστεροδεξιοί... ''αντισυστημικοί'' στη διαμόρφωση εσωτερικού μετώπου το οποίο θα δώσει πολιτική διάσταση στην τραγωδία των Τεμπών. Μετώπου με προσάναμμα χοληφόρες πένες οι οποίες διαμορφώνουν από καιρό κλίμα λαϊκών δικαστηρίων με αυτόκλητους ''εισαγγελείς'' πολιτικούς, δημοσιογράφους και αναλυτές, στη θέση της θεσμοθετημένης απ' το δημοκρατικό μας πολίτευμα δικαιοσύνης.
Δικαιοσύνης η οποία γίνεται θύμα της τοξικότητας που επικρατεί στην πολύκροτη υπόθεση, η οποία ανέδειξε όχι μόνο τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και τις παθογένειες μεγάλης μάζας του ελληνικού λαού.
Δικαιοσύνης που γίνεται εύκολο θήραμα κομματαρχών, ''προφητών'' των ΜΜΕ και λαϊκιστών καιροσκόπων, οι οποίοι διαχειρίζονται επικοινωνιακά τους συγγενείς των θυμάτων στρέφοντάς τους ευθέως κατά της δικαιοσύνης προς άγραν των λαϊκών δικαστών και των ''δούρειων ίππων'' που κρύβει αυτή στον κόρφο της...
Μίλησα για κομματάρχες και ''προφήτες'' των Μέσων και ο νους μου πήγε ασυναίσθητα στον ομφάλιο λώρο που δένει την πρώτη με την τέταρτη εξουσία σε επίπεδο αντιπολιτευτικής γραμμής. Στις αρχές του μήνα οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ στα ΜΜΕ έψεγαν τον Νίκο Ανδρουλάκη για τα όσα είχε πει μιλώντας στο κομματικό επιτελείο του κόμματός του κρίνοντας ότι ασκεί ''παραγωγική'' αντιπολίτευση, αφού ταυτίζεται με την... ''φιλομητσοτακική'' Άννα Διαμαντοπούλου και διευκολύνει τον πρωθυπουργό να βγει από το αδιέξοδο.
Τον κατηγορούσαν, λίγο-πολύ, ότι συμφωνεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη στοιχειοθέτηση ''πλημμελήματος'' κατά του Χρήστου Τριαντόπουλου επιτρέποντας τον έλεγχο της Προανακριτικής γι' αυτόν (σ.σ: τη σύστασή της είχε ζητήσει το ΠΑΣΟΚ στις 6/2/'25, για ''να διερευνηθεί το είδος και ο βαθμός συμμετοχής του στην αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος'') από την ΝΔ.
Πέραν αυτού, διέβλεπαν ότι - με μαξιλάρι την, κατά το μάλλον ή ήττον, ''ελεγχόμενη από την κυβέρνηση'' Προανακριτική-εξπρές (σημείο σύγκλισης αριστερών-εθνολαϊκιστών δεξιών) - ''θα τη βγάλει καθαρή'' (κατά το κοινώς λεγόμενο) ο Υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και δε θα παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, αφού η ''παράβαση καθήκοντος'' (για την οποία κατηγορείται) είναι πλημμέλημα, όχι κακούργημα.
Αυτά καταλόγιζαν στον Ανδρουλάκη (έντυπα ή διαδικτυακά) οι ''προοδευτικοί'' του Τύπου που του έχουν ''πολλά μαζεμένα'', αρχής γενομένης από την ''ανεκτική'' στάση του στο σκάνδαλο των υποκλοπών (με κοριούς του Predator) μέχρι τον κεντρικό κομματικό ρόλο που έδωσε στην... ''ευνοούμενη του Μητσοτάκη'' και ''φίλη του Άδωνη'' Άννα Διαμαντοπούλου.
Τα διάβασε ασφαλώς αυτά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και - μη αντέχοντας το δριμύ κατηγορητήριο σε βάρος του, που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ''κάνει αντιπολίτευση στα λόγια και στην πράξη στηρίζει τον Μητσοτάκη'' - άλλαξε πολιτικό προσωπείο.
Οι φοβέρες του φιλοπασοκικού και φιλοσυριζαίικου Τύπου εναντίον του τον ανάγκασαν να κάνει πλήρη κυβίστηση. Και, ω του θαύματος!.., ο πρόεδρος του δεύτερου τη τάξει συστημικού κόμματος στην Ελλάδα και αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε στο δημόσιο διάλογο θέμα αμφισβήτησης της δικαιοσύνης.
Ακολούθησε, προφανώς, τα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, όταν - κόντρα στον Σαμαρά και με αφορμή τον συνεργάτη του Σταύρο Παπασταύρου (τον οποίο ενέπλεξε άδικα σε μια ιστορία απ' την οποία βγήκε πανηγυρικά αθώος) - ο τότε επικεφαλής της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'' Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να κάνει αλλαγές στο κράτος δικαίου, υπονοώντας την απεξάρτηση της δικαιοσύνης απ' την εκτελεστική εξουσία. Πράγμα που δεν έκανε ποτέ, φυσικά.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρουλάκης - εκμεταλλευόμενος τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τα Τέμπη και ανταγωνιστικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε λάβαρο την προ διετίας τραγωδία - παραβίασε έναν βασικό, άγραφο κανόνα, που προστατεύει τη δημοκρατία: '΄'Δεν κάνεις πολιτική σαν κόμμα ασκώντας κριτική στον θεμέλιο λίθο της, τη δικαιοσύνη''.
Κριτική που θα είχε υπόσταση αν είχε εντάξει στο πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - ως προτεραιότητα - την πλήρη ανεξαρτησία της, αντί να την αφήνει να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ''αντισυστημικών'' αριστεροδεξιάς προέλευσης, οι οποίοι ψαρεύουν συγκυριακά ψηφοφόρους προπαγανδίζοντας στα ώτα των εύπιστων ''πελατών'' τους θεωρίες για αγρίους και.. ξυλόλιο.
Ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, προφανώς - υπό την πίεση του ανταγωνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε (μέσω δημοσιογραφικών φερεφώνων του) να καυτηριάζει την αυτονόητη φράση της Προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα ότι ''Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς'') - βιάζεται να ρίξει το ανάθεμα στη δικαιοσύνη πριν να γίνει γνωστό το πόρισμα της ΕΛΑΣ για τους κατασχεθέντες σκληρούς δίσκους,
Αν ήθελε όντως ο κ. Ανδρουλάκης να κάνει εποικοδομητική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την απροθυμία της κυβέρνησης να επικοινωνήσει τα βήματα αναδιάρθρωσης του ΟΣΕ με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες (που δεν εφάρμοσε, δυστυχώς, ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Κώστας Καραμανλής), για να καταδείξει την πρόθεσή του να αποκαταστήσει (ως... φέρελπις νέος πρωθυπουργός) την χρόνια εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τις διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες του κόμματός του.
Αλλά, φευ!, πώς να τα κάνει αυτά, απ' τη στιγμή που βιάζεται να διαφημίσει - τη υποδείξει πάντα του φίλα προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ Τύπου - τον όψιμα ''αντισυστημικό'' εαυτό του, ο οποίος αμφισβητεί τη δικαιοσύνη προς χάριν της ψηφοθηρίας;
Και κάτι τελευταίο. Επειδή είναι εμφανής η τάση του Νίκου Ανδρουλάκη να ''ξεχνάει'' τη συμβολή του κόμματός του στη σωτηρία της Ελλάδας κατά τα πέτρινα πρώτα χρόνια των μνημονίων (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου), δεν αποκλείεται να δούμε το ΠΑΣΟΚ να σύρεται προσεχώς στην εκπεφρασμένη πρόσφατα απ' τον βουλευτή Νίκο Παππά πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να κληθεί να καταθέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Προανακριτική σαν μάρτυρας, κατ' αντιπαράσταση με τον υφυπουργό παρά των πρωθυπουργώ Χρήστο Τριαντόπουλο!
Έτσι θα επιβεβαιωθεί επί του... πεδίου της Προανακριτικής η χειμαρρώδης αντιπολιτευτική ορμή του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος καβάλησε ήδη το κύμα της παθογένειας του λαϊκισμού απαξιώνοντας τη δικαιοσύνη. Ορμή την οποία ανέδειξε η τελευταία συνέντευξή του στον Alpha (13/2).
Συνέντευξη στην οποία ξεκαθάρισε (κι αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη της η ΝΔ, αν κάνει σχέδια συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ) τις απόψεις του για δύο από τους θεμέλιους λίθους της δημοκρατίας: τη δικαιοσύνη (''κλονίστηκε η εμπιστοσύνη του σε αυτήν) και την εκτελεστική εξουσία (''το Μαξίμου συγκάλυψε και ενορχήστρωσε την τραγωδία στα Τέμπη αποκρύπτοντας στοιχεία απ' τη δικαιοσύνη'').
Λόγια βαριά, που δεν πρέπει να ξεχαστούν γιατί καθρεφτίζουν το πολιτικό ανάστημα του επικεφαλής της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος - για ψηφοθηρικούς λόγους - βιάζεται να αντικαταστήσει τον νηφάλιο αντιπολιτευτικό λόγο με τον επιθετικό. υποτιμητικό και λαϊκιστικό, ταυτιζόμενος πλήρως με το πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έμαθε στους πολίτες να υποτιμούν τις λειτουργίες της κρατικής εξουσίας (Νομοθετική/εκτελεστική/δικαστική) - όταν δεν κυβερνάει αυτός - και να επιβάλλουν τις θέσεις και τα ''θέλω'' τους με φωνές, ύβρεις και συντεχνιακές ή συγκυριακές ''επαναστάσεις'', δείγματα μη ωρίμανσης της πολιτικής σκέψης τους με κύρια υπεύθυνη γι' αυτό την ελληνική Πολιτεία λόγω Παιδείας.
Σήμα εγρήγορσης προς τους κυβερνώντες για να θεραπεύσουν το γρηγορότερο - μέσω της τελευταίας - όχι μόνο το χρεοκοπημένο, εν πολλοίς, πολιτικό μας σύστημα κάνοντας βαθιές, (μεταρρυθμιστικές) τομές εξυγίανσης στους θεσμούς της δημοκρατίας, αλλά και για να αναδιαμορφώσουν τον δημόσιο βίο στη χώρα μας πολεμώντας τη διαφθορά, την ανομία, την αναξιοκρατία και την εκπαιδευτική ανεπάρκεια, η οποία μετατρέπει τον λαό σε όχλο που γίνεται θύμα της κομματικής και μιντιακής προπαγάνδας...
Κρινιώ Καλογερίδου
